Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнаккӑшӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тамара вара ҫӑва тухичченех Рамансемпе кӳршӗлле мӑнаккӑшӗ патӗнче пурӑнатчӗ.
Куҫарса пулӑш

9 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

— Ашшӗпе амӑшӗ ҫуралса ӳснӗ ҫӗрте, Ҫавал тӑрӑхӗнчи пӗр ялта, Инесса тӑхлачӑн мӑнаккӑшӗ пурччӗ.
Куҫарса пулӑш

14 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

Мӑнаккӑшӗ ҫавӑн пек ҫивӗччӗн, ҫакӑн пек ӑслӑн калаҫни Герасим Федотовича тӗлӗнтермерӗ, мӗншӗн тесен Малан кинеми хӑй вӑхӑтӗнче Сурпайри чи хастар хӗрарӑмсенчен пӗри пулнӑ.
Куҫарса пулӑш

15 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Мӑнаккӑшӗ вилчӗ те унӑн пурлӑхне сутса район центрӗнче хӳхӗм кил-ҫурт туянчӗ.
Куҫарса пулӑш

11 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Пӗр каҫхине Сурпайри мӑнаккӑшӗ патӗнчен хӑнаран таврӑнакан Герасим Федотович урам варринчи тарасаллӑ ҫӑл умӗнче чарӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

5 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Канмалли кунӗсене вӑл Йӗпеварти ашшӗ-амӑшӗ патӗнче мар, Автанкассинчи Христин мӑнаккӑшӗ патӗнчех ирттерчӗ.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Мӑнаккӑшӗ вилнӗ те, Шупашкара упӑшки патне куҫса каясшӑн пулмалла, — терӗ Анна Петровна.
Куҫарса пулӑш

5 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

— Яла Ульяна вӑхӑтлӑх кӑна килнӗ-иҫ: мӑнаккӑшӗ вилсен тӳрех хулана вӗҫтерет.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

Мучӑшӗпе мӑнаккӑшӗ пур Ирӑн Шупашкарта, хайхискер вӗсем патӗнче пурӑннине Моляков тӳрех тавҫӑрса илчӗ, анчах: «Упӑшкипе пӑтӑ пӗҫереймен ӗнтӗ ку иккен, ҫавӑнпа эп кирлӗ пулнӑ ӑна», — тесе вӗчӗрхенекенскер Шупашкара кайма васкамарӗ.
Куҫарса пулӑш

Авӑн уйӑхӗнчи тӗлпулу // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 9-21 с.

Анфиса мӑнаккӑшӗ ҫук, вӑл мӑнастире кайнӑ, тен, ӗнтӗ, таврӑнас та ҫук, вилӗ…
Тетка Анфиса уехала в монастырь и, может быть, уже не воротится оттуда, умрет…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсен калаҫӑвӗ Анфиса мӑнаккӑшӗ ҫитнипе татӑлнӑ..
Их разговор был прерван приездом тетки Анфисы…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку сӑмах ӑна паллӑ пулнӑ: Анфиса — мӑнаккӑшӗ унӑн ыйтӑвӗсем ҫине час-часах ҫак сӑмахпа ответленӗ, ку сӑмах — вӑй ҫинчен, турӑ вӑйӗ пек хӑват ҫинчен пӗлтерет пулӗ, тесе ӑнланнӑ вӑл.
Это слово было знакомо ему: им тетка Анфиса часто отвечала на его вопросы, и он вложил в это краткое слово представление о силе, подобной силе бога.

Мӑнаккӑшӗ ӑна тутлӑ та кӑпӑш кукӑльсем парса янӑ, — вӗсене вара ӗмӗрех выҫӑ Ежов, хӑйӗн пуян юлташӗн уҫӑ кӑмӑлне пула усӑ курса пурнаканскер, кӗтсе ҫеҫ тӑнӑ.
Тётя снабжала его сдобными и сладкими пирожками, — их там ждал всегда голодный Ежов, питавшийся от щедрот своего богатого товарища.

— Ҫӗрле-и? — ыйхӑллӑн хирӗҫленӗ мӑнаккӑшӗ.
— Ночью-то? — сонно протестует тетка.

Мӑнаккӑшӗ патне куҫсан, вӑл ун ҫумнерех тӗршӗнсе: — Аппа, каласа пар мӗн те пулин, — тесе аптӑратнӑ.
Перебравшись на постель к тетке, он жмется к ней и просит: — Тётя, расскажи что-нибудь…

Мӑнаккӑшӗ те унпа пӗрле ачашшӑн кулса янӑ.
И тетка тоже ласково засмеялась.

— Турра асту, Фомушка, — тенӗ мӑнаккӑшӗ.
— Бога помни, Фомушка, — сказала тетка.

Ӑна кура, мӑнаккӑшӗ те йывӑррӑн сывласа янӑ…
И вздоху его откликнулась тяжелым вздохом тетка…

Мӑнаккӑшӗ уншӑн учитель те, ҫав вӑхӑтрах вӑйӑри юлташӗ те пулнӑ.
Будучи его учителем, тетка была и товарищем его игр.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫапла, Хумкка, тӗрӗс! — киленӳллӗн йӑпатнӑ ӑна — унӑн пултарулӑхӗпе савӑннӑ мӑнаккӑшӗ.
Так, Фомушка, верно! — умиленно вторит ему тетка, восхищенная его успехами…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика