Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мухтакаласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн лаша пирки пуплекелесе тата ӑна тытӑнкӑллӑн мухтакаласа сунарҫӑсем иккӗшӗ те йӗнер ҫине аллисен ансат хусканӑвӗпех улӑхса ларчӗҫ.

Поговорив о моей лошади и сдержанно похвалив ее, оба охотника простым движением рук очутились в седле.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпӗ кӗнекесенчи пӑлхатакан пыла ӗмсе тултарса хам ӳснине сисеттӗм, ӗнтӗ ҫирӗпрех калаҫма пуҫларӑм, — Хохол пӗрхут кӑна мар, кула-кула, мана мухтакаласа илчӗ:

Я чувствовал свой рост, насосавшись возбуждающего мёда книг, увереннее говорил, и уже не раз Хохол, усмехаясь, похваливал меня:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Арҫыннисем упана хӑш тӗлтен лектернине пӑхаҫҫӗ, питӗ лайӑх лектернӗ тесе, мухтакаласа та илеҫҫӗ.

Мужчины смотрели, куда попал выстрел, и некоторые даже хвалили выстрел.

Шыв, швабра тата лампа // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Ҫавӑнтах тата тарласа йӗп-йӗпе: шыва ӳкнӗ Баранкин фанерӑран тунӑ танк башни ҫине юлашки пӑтисене ҫапа-ҫапа лартать, ҫӑмӑлттай Иоська ун тавра кускаласа, сиккелесе, ӑна мухтакаласа, ятлаҫса илет, ӑна васкаткалать, мӗншӗн тесен танка тата сӑрласа лартма ӗлкӗрмелле пулнӑ.

Тут же рядом вспотевший Баранкин заколачивал последние гвозди в башенку фанерного танка, а прыткий Иоська вертелся около него, подпрыгивал, похваливал, поругивал и поторапливал, потому что танк надо было ещё успеть выкрасить.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Тӗрӗс, вӑл Аниканова та хутран-ситрен мухтакаласа илнӗ: Аниканов ӗнтӗ историе кӗнӗ, ҫавӑнпа та, Мамочкин шучӗпе, унӑн чапне сиенлеме пултарайман.

Правда, и Аниканова он снисходительно похваливал: Аниканов уже стал историей и не мог повредить славе Мамочкина.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Коновалов хупах варринче, пысӑк сӗтел хушшинче ларать, ун ҫумне ӑна юри мухтакаласа, хисеп тӑванҫи пулса итлекенсем, ӗненмелле мар ҫӗтӗк-ҫурӑк костюм тӑхӑннӑ, Гофман калавӗсенчи геройсенни пек питлӗ-куҫлӑ ултӑ господин ҫыпҫӑннӑ.

Коновалов сидел за большим столом, посредине кабака, в кругу почтительно и льстиво слушавших его шестерых господ в фантастически рваных костюмах, с физиономиями героев из рассказов Гофмана.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӗренекенӗ вӗрентекенне килӗшрӗ пулас, учитель мана Расщепей умӗнче мухтакаласа та илет, манӑн «пысӑк пултарулӑхӑм» ҫинчен шантарса калаҫать…

Старик был доволен мной, нахваливал меня Расщепею, уверял, что у меня «совершенно выдающиеся способности»…

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех