Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Пӗтрӗм, кунтан тухаймастӑп, — тесе шутласа илме кӑна ӗлкӗрчӗ командир — ҫав вӑхӑтра маччан пӗр кӗтесси ишӗлчӗ те, трактор сасси уҫӑмлӑн илтӗнсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗрт // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 24–29 с.

Хӑй чиккине йӗри-таврах ҫынсем хупӑрласа илнипе хӑйӑ ҫути халь ӗнтӗ маччан пӗр пайне анчах ҫутатать е пӗр кӗске саманта ҫинҫе йӗр пулса ҫынсем хушшипе хура стена ҫине ӳкет.

Окруженная плотным кольцом сидящих лучина высвечивает на потолке круглое желтое пятно и лишь на короткое время тонкой линией падает на черную стену между людьми.

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чӑнах та, маччан урлӑ хулӑн кашти ун ҫине пӗр харӑс пенӗн шӑп-шӑтӑк.

Действительно, поперечная толстая балка потолка имела такой вид, как если бы в нее дали залп.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫавна пӗлнӗ хыҫҫӑн Паша, кашни ирех, аллине шӑпӑр тата шӑлмалли ҫӗтӗк-ҫатӑк йӑтса зала кӗрсенех, алӑк патӗнче тӑпах чарӑнать те, пуҫне ҫӳлелле каҫӑртса хурса, тӗллӗн-тӗллӗн нӳрлӗх паллисемпе витӗннӗ, ҫуркаланса тата лампӑсен хӑрӑмӗпе хуралса пӗтнӗ маччан ула-чӑла эрешӗ ҫине тинкерсе пӑхса тӑрать.

Помня это, почти каждое утро Паша, входя в зал с веником и тряпками в руках, останавливалась у дверей и, задрав голову вверх, серьёзно рассматривала красочный узор потолка, покрытый пятнами сырости, трещинами и копотью ламп.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Йӗкӗт шӑпӑрт сӑмах шарламасӑр пӳрнисемпе утияла хускаткаласа илчӗ, маччан сӑрламан хӑми ҫине пӑха пуҫларӗ.

Молча пошевелил по одеялу пальцами и перевел взгляд на некрашеные доски потолка.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Маччан леш вӗҫӗнче тепӗр зажигалка ҫунма тытӑннӑ.

В конце чердака разгоралась другая.

3. Зажигалкӑсем // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Грохачӑн юлашки сӑмахӗсем сывлӑшра ҫакӑнса тӑнӑ пек, маччан хура каштисем ҫинче ҫулӑмлӑ саспаллисемпе ҫутӑлса тӑнӑ пек туйӑнчӗҫ:

Последние слова Грохача словно повисли во мраке, словно загорелись огненными буквами на темных балках потолка:

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Тӗревлемен маччан шӳчӗ хӑйпе пӗрле — темиҫе тоннӑллӑ породӑна килсе лаплаттарать те, эсӗ кӗпепе ҫуралнӑ пулсан та тӗнче йывӑрӑшле ҫав хала сана шеллерӗ пулсан питӗ аванччӗ, вара савӑнса кайсах пӗрер пӑтлӑ кумккасене рештаксем хыҫне ывӑтма васка; ывӑтасса та аяккарах ывӑт.

Неподпертая кровля может сыграть злую шутку — «капнуть» несколькими тоннами породы, и если ты родился в рубашке и эта махина минет тебя, то радуйся и торопись перекидать пудовые глыбы на рештаки, да подальше.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫывӑрса каяс умӗн вӑл халь ҫеҫ сӑрланӑ ансӑр хӑмаллӑ маччан чӗрӗ шӑршине тата чӳрече хыҫӗнче такам: «Багажнӑй йышӑнчӗ, манӑн унта ӗҫӗм ҫук!» — тесе кӑшкӑрнине кӑна туйса юлчӗ.

Последнее, что ощутил наяву, — запах свежей краски дощатого в мелкую полоску потолка и окрик за окном: Багажная принимала, а мне дела нет!

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.