Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑнттамрах (тĕпĕ: кӑнттам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кроватьпе юнашар эмелсемпе, кӗнекесемпе, хаҫатсемпе, ҫырусемпе тултарнӑ ҫаврака сӗтел ларать, ун хыҫӗнче авса тунӑ этажеркӑ курӑнать; ҫыру сӗтелӗ ҫинче кукурузӑ пуҫӗсем, темӗнле курӑк ҫыххисем выртаҫҫӗ: пӗр стенине пӗтӗмпех кӗнеке ҫӳлӗкӗ йышӑннӑ, ун карнисне вӗҫен кайӑксемпе мамӑк тирлӗ тискер кайӑксен кӗлеткисем сырса илнӗ; кровать тӗлӗнчи пӗчӗк кавир ҫинче икӗ кӗпҫеллӗ пӑшал чалӑшшӑн ҫакӑнса тӑрать: тепӗр стена ҫинче — килте тунӑ кӑнттамрах хашакаллӑ, тусан витнӗ картинӑ, ӑна ҫамрӑк чухне Бахолдин хӑй ӳкернӗ пулмалла: уҫнӑ чӳрече умӗнче, хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ ешӗл картиш ҫине пӑхса, хӗр ларать.

Рядом с кроватью стоял круглый столик, заваленный лекарствами, книгами, газетами, письмами, за ним высилась плетеная этажерка; па письменном столе валялись початки кукурузы, пучки каких-то трав; одну стену целиком занимала книжная полка, на карнизе ее ленились чучела птиц и пушистых зверьков; коврик над кроватью наискосок перечеркивала двустволка; на другой стене висела запыленная картина в самодельной грубоватой раме, кажется, написанная самим Бахолдиным в молодые годы: девушка сидит у раскрытого окна и смотрит на залитый солнцем зеленый двор.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑмсене курсассӑн унӑн, хӑй вӑтанчӑклӑ кӑнттамрах хӗр ҫеҫ пулин те, темӗн те пӗр ҫинчен пӗлес килнӗ, ҫапла вара вӑл вӑрманти йыт ҫӗмӗрчӗ тӗмми евӗрлӗн хӑй ӑссӗн кӑна ӳссе пынӑ.

Женщины будили в ней нездоровое любопытство, и она — тогда еще угловатый и застенчивый подросток, — предоставленная самой себе, росла, как в лесу куст дикой волчьей ягоды.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шатра питлӗ, кӑнттамрах Архипов рота шкулӗн чӳречинчен пӑхнӑ та ҫине тӑрсах нимӗн чӗнмест.

Неуклюжий рябой Архипов упорно молчит, глядя в окно ротной школы.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чӑн та, манӑн карҫинккасем кӑнттамрах пулчӗҫ, эпӗ вӗсене илемлех тӑваймарӑм, ҫапах та вӑл карҫинккасем ӗҫре пысӑк усӑ кӳчӗҫ, мана ӗнтӗ ун чухне ҫакӑ ҫеҫ кирлӗччӗ.

Правда, корзины выходили у меня грубоватые, я не мог придать им изящества, но, во всяком случае, они хорошо выполняли свое назначение, а мне только это и нужно было.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Серыйӑн кӑнттамрах сассине илтсенех вӑл ҫирӗппӗн ҫапла каласа хучӗ:

Твердым голосом заявила она, как только услышала грубый и в то же время явно обрадованный голос Серого:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Лаҫра, пӗртен-пӗр пӗчӗк чӳречене хаҫатпа карса хунӑран чылай тӗттӗм пулсан та, эпӗ хут тӗркисен хушшинчен кӑнттамрах почеркпа ҫырнӑ пӗр листана туртса кӑларсан, Игорь епле хӗрелсе кайнине чиперех асӑрхарӑм.

Несмотря на то что в пристроечке нашей, после того как я закрыла газетой окошко, стало почти совсем темно, я все же заметила, как покраснел Игорь, когда я вытащила из кипы бумажек листок, исписанный угловатым, неровным почерком.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сӑмахӗ-юмахӗ шултрарах, кӑнттамрах пулин те, ырӑ унӑн.

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех