Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Часах ту тӑрринче кӑвакрах пӗлӗт татӑкӗсем ҫӗкленчӗҫ; вӗсем юнашар выртакан Апеннин тӑвӗсен аяккинче сасартӑк хыпса илнӗ пушар ҫийӗнчи ҫӑмӑл тӗтӗм евӗрлӗ курӑнчӗҫ.

Вскоре на вершине горы начали появляться сероватые и беловатые тучки; они, постепенно светлея, напоминали легкие волны дыма, носящиеся над пожаром, внезапно возникшим на склонах соседних Апеннин.

XI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӗсем пурте шурӑ, анчах ҫивиттисем питӗ кулӑшла: вӗсем хулӑн та кӑвакрах тӗслӗ.

Они все белые, а крыши у них очень смешные: они серые и толстые.

Пулӑ тытнӑ ҫӗре ҫитрӗмӗр // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӗсем кӑвакрах.

Они серые.

Пирӗн ҫумран акӑ мӗн иртсе кайрӗ // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Йытӑсем кӑвакрах, хӑлхисем чӑнк тӑраҫҫӗ.

Они были серые, и у них уши очень торчали.

Эпир каллех Петьӑна куртӑмӑр // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Хӑй вӑл кӑвакрах, хырӑмӗ ҫинче кӑна унӑн ҫӑмӗ кӑшт шурӑрах.

Она вся серая, только на животе у ней шерсть немножко белая.

Кенгуру // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫиелтен ҫеҫ вӗҫен кушаксенни пек кӑвакрах ҫӑм ӳсет.

Только на них серая шерсть, как на кошках.

Мишкӑсем // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫав вӑхӑтра эпӗ кӑвакрах симӗс тӗслӗ, хӗрлӗ кӑшӑллӑ картуз тӑхӑннӑ юланута куртӑм.

В это время появился всадник в сине-зеленом картузе с красным козырьком.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Йӑрӑм-йӑрӑмлӑ сӑпсасем, васкакан пылхурчӗсем, нӑрӑсем, кӑпшанкӑсем сӗрлерӗҫ, вӗсем кӑвакрах сывлӑшра вӗлтлетсе иртрӗҫ, ҫаврӑнкаларӗҫ.

Полосатые осы, хлопотливые пчелы, жуки, букашки гудели, мелькали, кружились в синем воздухе.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Приставӑн сӑмси мӑнтӑр та кӑвакрах тӗслӗ.

Нос у пристава был толстый и синеватый.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӗвел ҫутинче кӑлканӑн пурҫӑн пучахӗсем кӗмӗл тӗслӗ йӑлтӑртатаҫҫӗ, «бабка» текен ҫӳлӗ чечексем хӑйсен тутлӑ шӑршлӑ кӑвакрах пуҫӗсене сулкаласа тӑраҫҫӗ.

Серебрились на солнце шелковые кисти ковыля, покачивали на ветру пахучими лиловыми шапками высокие «бабки».

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ефим Кондратьевич чӳрече енне ҫаврӑнса пӑхать, — ӑна пӗрре пӑтранчӑкрах шурӑ тӗслӗ, тепре ҫиҫӗм ҫутинче кӑвакрах курӑнакан шыв ҫапать.

Ефим Кондратьевич поворачивается к окошку, в которое хлещет то мутно-белый, то голубой при вспышках молнии поток.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Асламӑшӗн пӳрчӗ килкарти варринче, чӑкӑт курӑкӗпе анас-курӑкӗн хӗрлӗ-хӗрхӗмрех те кӑвакрах тӗслӗ тӗмӗсем урлӑ вӑл пачах курӑнмасть.

Хата бабушки — в глубине двора. Ее совсем не видно за розовыми кустами, красными, лиловыми стрелами мальв, львиного зева.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗлӗтре кӑмӑла каякан кӑвакрах ҫута йӗрсем, ҫав тери илемлӗскерсем, вӗсенчен илемли кирлех те мар.

А в небе голубые просветы, такие хорошие, что лучше не надо.

Кӗпер // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Кӑвакрах тӗтӗм кӑна мӑръерен йӑсӑрланать.

Только голубой дымок из труб идёт.

Буденный // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Кайӑк хӑйӗн кӗленчелле чӗлхипе мӑкӑртатать: каҫхи ӗнтрӗк пек кӑвакрах хӗрарӑм, хурлӑхлӑ, имшер питлӗскер, тахҫан кӑвайт умӗнче ларни пирки, ҫулӑм чӗлхисене тӗсенӗ май юрату ҫинчен юрлани пирки…

Птица бормочет стеклянным язычком о том, что некогда женщина, голубоватая, как сумерки, с печальным, худеньким личиком, сидя ночью у костра, глядя на огонь, — пела песню любви.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хура тӗттӗмлӗхре кӑвакрах кӗмӗл чӑмӑр ӑшшӑн ҫитет.

В чёрной тьме тепло сиял серебристо-синеватый шар.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн кӑвакрах хул пуҫҫисем, тулса ҫитеймен кӑкӑрӗсем, ансӑр пӗҫҫисем чӑнах та ҫӑлтӑр ҫутинчен ҫуралнӑн туйӑнаҫҫӗ.

Её голубоватые плечи, едва развитая грудь, узкие бёдра казались Лосю рождёнными из света звёзд.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Имшеркке, кӑвакрах сӑнран пӑхса илесчӗ ҫеҫ, — савӑнӑҫ хумӗсенче, хӗпӗртевӗн киле-киле ҫапӑнакан хумӗсенче манӑҫасчӗ.

Лишь заглядеться на худенькое, голубоватое лицо, — забыть себя в волнах радости, в находящих волнах радости.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сарӑлнӑ-чарӑлнӑ куҫсем уҫӑмсӑр, кӑвакрах ӗлкесене уйӑрса илееҫҫӗ пек, анчах вылянчӑк ҫак пӑнчӑсем — сӗм тӗттӗмлӗх галлюцинацийӗ кӑна.

Расширенные глаза различали неясные, сероватые очертания, — но эти зыбкие пятна были лишь галлюцинациями темноты.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӳречесен умӗнче, пӳртсенче, — кӑвакрах сӑнсем; халӗччен курман вут-ҫулӑма, пӑлхавҫӑсен сивлек, ҫӗтӗк-ҫатӑк кӳлеписене вӗсем канӑҫсӑрлӑхпа, тунсӑхпа сӑнаҫҫӗ.

За окнами появились голубоватые лица, — тревожно, в тоске, всматривались они в невиданные огни, в мрачные, оборванные фигуры повстанцев.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.