Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑвакрах (тĕпĕ: кӑвак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл ӑна яланах пурӑнса ирттернӗ ҫулсенчен килет тенӗ, ав вӑрманти йывӑҫ мӗн чухлӗ ватӑрах, ун хуппине сырса илнӗ кӑтра мӑк-тӑлӑм ҫавӑн чухлӗ кӑвакрах.
Куҫарса пулӑш

9. Шухӑшӑм, ман шухӑшӑм // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Кӑшт тӑхтасан ҫерҫирен кӑшт ҫеҫ пысӑкрах, кӑвакрах тӗслӗ, шурӑ пӗсехеллӗ кайӑк турат ҫине мар, юман вулли ҫумне пырса ҫыпӑҫрӗ те кутӑн-пуҫӑн ҫӳреме тытӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

Лайӑх меслет // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 34–35 с.

Чугун ҫул станцинче фосфорит ҫӑнӑхӗ кӑн-кӑвак вӗҫет: сӑмсасем те, пит-куҫсем те кӑвакрах тӑмпа сӑрланӑ пекчӗ, анчах пур пӗр ҫӗрне-кунне пӗлмесӗр удобрени турттарчӗҫ бригада ҫыннисем.
Куҫарса пулӑш

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 137–154 с.

Вӑл мӗскӗн те пӑтранчӑк, кӑвакрах шуранка.
Она была жалка и мутно, синевато бледна.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пирӗн ҫурт — юхан шыв хӗрринче, тинӗс ҫыранӗпе гаваньрен виҫӗ ҫухрӑмра; ҫеҫкене ларнӑ тапхӑрта ырӑ-селӗм шӑршӑ кӑларса-сапаласа чӳречесен умӗнче пысӑках мар улма-ҫырла сачӗ ешерет; парӑссемпе ҫунатланнӑ анлӑ юхан шыв хӑмӑр кӑвакрах тасалӑхпа таҫталла ӑнтӑлать-васкать, — аметист сапаланчӑкӗ; сад хыҫӗнченех бук, ҫирӗк, жасмин, вӗрене йывӑҫӗ-тӗмӗ сӑрса хупӑрланӑ варсем тӑсӑлаҫҫӗ; чуллӑ ҫулсен айккисенче, янкӑр ҫутӑ хӗвел айӗнчи ылтӑн тусан айӗнче, шӑлан ҫырлине пула шурӑ кӗрен ватӑ картасем элес-мелес ӳкерчӗксемпе чӑп-чӑпар, ҫак тусанра, хӑйсем ҫеҫ куракан апат тӗлӗнче, ҫерҫисем шӑртланса вӗткеленеҫҫӗ.
Наш дом стоял у реки, в трех верстах от взморья и гавани; небольшой фруктовый сад зеленел вокруг окон, благоухая в периоде цветения душистыми запахами; просторная, окрыленная парусами река несла чистую лиловатую воду, — россыпи аметистов; за садом начинались овраги, поросшие буками, ольхой, жасмином и кленом; старые, розовые от шиповника, изгороди пестрели прихотливым рисунком вдоль каменистых дорог с золотой под ярким солнцем пылью, и в пыли этой ершисто топорщились воробьи, подскакивая к невидимой пище.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Капитан патне чупса пырсан матроссен сехри хӑпсах тухрӗ: вӗсен умӗнче… негр, Пэд пичӗ чукун пек хура, мӑйӗ те кӑвакрах хура юн тӗслӗ, ӳчӗ кӑвакарсах пырать.
Матросы, подбежав к капитану, с содроганием увидели негра: лицо Пэда было черно, как чугун, даже шея приняла синевато-черный цвет крови, выступившей под кожей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Блемерӑн куҫӗсем тавра кӑвакрах мӗлке; тахҫанах хырӑнман сарлака янахӗ чӑркӑшшӑн ҫӗкленнӗ.
Вокруг глаз Блемера легли синеватые тени; широкий, давно небритый подбородок упрямо торчал вверх.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Хура кӑвакрах тӗслӗ тӑм чи лайӑххи вырӑнне шутланнӑ; ӑна шывпа йӗпетмелле пулнӑ.
Лучшей считалась глина темно-серая, мелкозернистая; ее следовало смачивать водой.

Тӑмран тунӑ теттесем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Броневик кайнӑ енче, инҫетре, аслатиллӗ пӗлӗтрен чалӑшлатса ҫӑвакан шалкӑм ҫумӑрӑн кӑвакрах ярапийӗсем кашталанса тӑни курӑнать.
В стороне, куда шел броневик, из грозовой тучи свешивались косые сизые полосы ливня.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Чугунҫул хӗрринче тислӗк хурса чӗртсе янӑ кӑвайтсенчен кӑвакрах шупка тӗтӗм ҫӗкленме тытӑнчӗ.
Вдоль полотна начали дымить голубыми дымками костры из сухого навоза.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Халӗ ак, ҫӑлтӑрсен ҫути ӳкнипеле тӗксӗм кӑвакрах курӑнакан пӗр лӑпкӑ тӳремлӗхпе утса пынӑ май, хӑй ҫинчен, Иван ҫинчен шухӑшланӑ.
Шла по тихой равнине, серой от света звезд, думала о себе, об Иване.

Иона шӑлӗсемпе тата кӑвакрах куҫ шуррисемпе йӑлкӑштарса, аллине хуҫкаласа лартнӑ картусӗ патне маттурӑн тытрӗ.
Иона, сверкая зубами, синеватыми белками глаз, лихо приложил пальцы к заломленной фуражке.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫав ушкӑнрах кӑвакрах келппеҫ (тӳпеттей) тӑхӑннӑ тутар та пулнӑ.
а находившийся тут же в компании татарин в цветной тюбетейке,

III // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Эпир халь ку ӳкерчӗксем тӗрӗс маррине куртӑмӑр: Ҫӗр ҫине тӗнче уҫлӑхӗнчен пӑхсан, вӑл кӑвакрах тӗслӗ йӑлтӑркка ҫаврашка пек туйӑнать, анчах ун ҫинче материксем те, океансем те курӑнмаҫҫӗ.
Теперь мы убедились, что эти рисунки неверны: когда смотришь на Землю из мирового пространства, она кажется сияющим голубоватым кругом и на ней не видно ни материков, ни океанов.

Уйӑха тӗпчесе сӑнани // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Уйӑхӑн курӑнман тепӗр пайӗнче ҫынсем пурӑннӑ пулсан, пирӗн вӗсене шеллеме кӑна тиветчӗ: тӳпери нумай ҫӑлтӑрсем хушшинче ҫемҫе кӑвакрах ҫутӑпа илемлӗн ҫутатакан тулли Ҫӗр чӑмӑрне вӗсем нихӑҫан та кураймаҫҫӗ-ҫке-ха!
Если бы на невидимом полушарии Луны были жители, их пришлось бы пожалеть: ведь им никогда не удавалось бы видеть это великолепное зрелище — светящуюся мягким голубоватым светом полную Землю на черном небе, покрытом множеством звезд!

Хӗп-хӗрлӗ хӗвел-хулӑм, кӑвакрах пӗлӗтсем хыҫнелле анчӗ, унӑн хӗрлӗ пайӑркисем йывӑҫ тӗмӗсен ҫулҫисем ҫинче ялкӑша-ялкӑша илчӗҫ.
Багровое солнце опускалось в плотные, синеватые тучи, красные отблески сверкали на листве кустов.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫав тери хитре хӑй, сӗт пек шурӑ, ҫӳҫӗсем — йӗтӗн сӳсӗ пек, куҫӗсем те кӑвакрах, ырӑ куҫсем.
Красавица, белая, как молоко, а волосья — лён, и глазёнки синеваты, добрые.

«Ҫӳл енчен» вӗрекен ҫил выляса хумсене ҫыраналла хӑваласа кӑларать, хӗвел куҫсене алчӑратса ямалла ҫутатать, пӑрсен кӑвакрах кантӑк пек айӑкӗсем ҫинче ҫав тери ҫутӑ-шурӑ тӗспе йӑлтӑртатать.
Играет верховый ветер, загоняя на берег волну, ослепительно сверкает солнце, отражаясь яркобелыми пучками от синевато-стеклянных боков льдин.

Сад ҫинче кӑвакрах тӗслӗ сивӗ тӗттӗмлӗх ҫӑралса пычӗ.
Прозрачно-синие, холодные сумерки сгущались над садом.

Куҫӗсене каллех хупрӗ, тем ыратнӑ пек шӑлӗсене хыттӑн ҫыртса лартса вӗсене курӑнакан турӗ; унӑн аялти тути усӑнса анчӗ, ҫӳлти — ҫӗкленчӗ, уссисен кӑвакрах тӗкӗ шӑрт пек пулса тӑчӗ.
Снова закрыл глаза и, как от боли, крепко сжал зубы, обнажив их; нижняя губа его опустилась, верхняя — приподнялась, и синеватые волосы редких усов ощетинились.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика