Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куллине (тĕпĕ: кулӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Утсем манран хӑраҫҫӗ, тупата туршӑн! — терӗ лешӗ, куҫӗнчи яланхи куллине пытарса.

— Они меня боятся, ей-богу! — уверял тот, тая постоянный смешок в глазах.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑна Григорий аллипе тӗртсе ячӗ те, вӑл, куллине татса, ҫурӑмӗпе витен ҫуркамлӑ стени ҫумне ҫитсе ҫапӑнчӗ.

И, обрезав смех, глухо стукнулся спиной о рубленую стену конюшни, откинутый Григорием.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Дуняшка, тапса тӑракан куллине вӑйпах путарса, малалла калама тытӑнчӗ.

— Дуняшка, осиливая пробивающуюся улыбку, рассказывала:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дуняшка, пӳрнисемпе тӑнлавӗсене чӑмӑртаса, вут пек тӗлкӗшсе тӑракан питҫӑмартисене хӑмӑр аллаппипе йӑваларӗ те, нимӗн сӑлтавсӑр, ҫамрӑк куллине чӑнкӑлтаттарчӗ.

Дуняшка смуглыми ладонями растирала полыхавшие щеки, прижимая пальцы к вискам, вызванивала молодым беспричинным смехом:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн халӗ кӑна вылянса тӑракан куллине ҫил ҫуласа илнӗ пек пулчӗ, чарӑлса кайнӑ куҫӗсенче, хӑваласа халтан янӑ пӗчӗк тискер кайӑк майлӑн, тунсӑхлӑхпа хӑравҫӑлӑх тӗмсӗлеҫҫӗ.

Недавнюю улыбку с губ ее как ветер слизал, в расширенных глазах загнанным зверьком томились тоска и испуг.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ армантан килеттӗм… — пуҫларӗ вӑл хаюсӑррӑн, анчах та Давыдкӑн куҫа шартарса яракан куллине аса илчӗ те, ашшӗн пӑчӑ-пӑчӑ тӗрӗллӗ жилеткӑпа туртӑнса тӑракан ҫаврака хырӑмӗ ҫине пӑхса, татӑклӑнах малалла каларӗ:

— Я шел с мельницы… — начал он нерешительно, но вспомнил слепящую Давыдкину усмешку и, глядя на круглый отцовский живот, обтянутый чесучовой жилеткой, уже решительно продолжал:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те Давыдкӑн паҫӑрхи шур шӑллӑ куллине курчӗ, унтан татӑклӑнах: «Калатӑп!» тесе шут турӗ.

Оглянувшись, увидел прежнюю белозубую Давыдкину улыбку и твердо решил: «Скажу!»

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья, хӑй хыҫӗнчен алӑка тайса, куллине те курас килнине пытармасӑрах, Григорий ҫине тепӗр хут пӑхрӗ.

Наталья, прикрывая за собой дверь, глянула на Григория, не скрывая улыбки и любопытства.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫавӑн ҫинчен калатпӑр та, халех пама ир тетпӗр, — ӑшшӑн хушса хурать кил хуҫи, куллине ҫутӑлтарса.

— Про то речь, что выдавать, кубыть, и рано, — миротворил хозяин, лоснясь улыбкой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дуняша Григорий ҫине ҫивӗччӗн пӑхса илчӗ, хӑйӗн авӑнчӑк куҫхаршийӗн сулхӑн сивлӗхӗ айне хӗр тӑрӑхлуне — ҫурма уҫӑ куллине пытарчӗ.

Дуняшка шустро оглядела Григория, где-то в тенистом холодке выгнутых ресниц припрятала девичий свой смешок-улыбку.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дуняшка, куллине аран-аран чаркаласа, тутине чӑмӑртаса тытрӗ.

Дуняшка пыжила щеки, надуваясь смехом.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр куллине пытарса тутине ейӗлтерни Митькӑна вӗлтрен пек пырса тиврӗ.

Коротенькая, таящая смех улыбка девушки жиганула Митьку крапивой.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эсӗ авланнӑ-и? — ыйтрӗ хӗр, вӑрттӑн куллине палӑртса.

— Женаты вы? — спросила девушка, тепля затаенную улыбку.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн пулчӗ вара? — ыйтрӗ Татьяна, чухласа илнипе куллине чараймасӑр.

— Да что такое? — спросила Татьяна не державшись от смеха, кое-что поняв.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӑра сутакан хӗрарӑм аллинчен кружка илнӗ чухне Иван Шацкий халӗ ӗнтӗ унӑн куллине те, вӑл ачашлӑн пӑхнине те курчӗ.

Иван Шацкий, принимая из рук продавщицы кружку, теперь заметил и улыбку и очень ласковый взгляд.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ман шухӑшпа кӑкласа пӑрахни мӗн кирлине параймасть, — терӗ Кондратьев, пукан хыҫӗ ҫине таянса тата хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пичӗ ҫинчи кӑмӑллӑ та чее куллине ҫаплипех сӳнтермесӗр.

— А по-моему, корчевание не даст нужного эффекта, — сказал Кондратьев облокотившись на спинку стула и также не убирая свою хитрую и добродушную улыбку.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл е савӑнӑҫлӑ та мӑнкӑмӑллӑ, е кӑштах салху сӑнлӑ Татьяна чуптунине, аллисемпе тӗкӗннине, унӑн куллине, унӑн хӗрарӑмла ачашлӑхпа йӑлтӑртатакан куҫӗсем ҫиҫнине аса илсен, пӗтӗм кӑмӑл-туйӑм пушшех те ҫуталса кайнӑ, ун умне темскер ҫӗр ҫинче пулман япала тухса тӑнӑ…

И он вспоминал ее поцелуи, прикосновение ее руки, ее улыбку, то восторженную и гордую, то чуточку грустную, ее взгляд, полный женской ласки, и все его настроение поднималось, на душе становилось светло, перед ним возникало что-то, что не могло быть на земле.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Комиссар, пичӗ ҫинче палӑрнӑ куллине пытарса, Володьӑна ҫапла каларӗ:

Комиссар скрыл улыбку, появившуюся было у него на лице, и обратился к Володе:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ну, чӗрӳ патне ҫитрӗ-и пӗреххут? — ырӑ кӑмӑлпах ыйтрӗ те ашшӗ, хӑйӗн куллине пытарас тесе, тутине тутӑрпа шӑлса илчӗ.

— Ну хоть пробрало тебя как следует? — уже добродушно осведомился отец и вытер платком рот, чтобы скрыть улыбку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Марьянӑпа Устенькӑн янӑравлӑ куллине итлесе, пӗр икӗ хутчен вӑл чарӑнса тӑчӗ; лешсем, пӗрле пулса, тем тесе кӑшкӑрчӗҫ.

Раза два он останавливался, прислушиваясь к звонкому смеху Марьяны и Устеньки, которые, сойдясь вместе, кричали что-то.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех