Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепри каланӑ: «Ку чул айне пысӑк тимӗр урапа кӗртсе лартас пулать те ӑна урапапа турттарса каяс пулать. Вӑл ӗҫ 6000 тенке ӳкӗ», — тенӗ.

Другой сказал, что под камень надо подвести большой каток и на катке свезти камень, и что это будет стоить 6000 рублей.

Пӗр ҫын чул куҫарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр вӗреннӗ ҫын каланӑ: «Ку чула тарпа салатас пулать те ваккӑн-ваккӑн турттарас пулать. Вӑл ӗҫ 8000 тенке ӳкӗ», — тенӗ.

Один инженер сказал, что камень надо разбивать на куски порохом и потом по частям свезти его, и что это будет стоить 8000 рублей.

Пӗр ҫын чул куҫарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан вӑл ачисене слон патне пырса пӑрахса каланӑ: «Слон, эсӗ ашшӗне вӗлертӗн, ачисене те вӗлер ӗнтӗ», — тенӗ.

Тогда жена индейца заплакала, принесла своих детей к слону и бросила их слону под ноги, она сказала: «Слон! ты убил отца, убей и их».

Слон // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Марье вут ҫине кӑтартса каланӑ: «Пӑх-ха, Кирук, эпӗ епле вут чӗртсе ятӑм», — тенӗ.

и сказала: «Глянь, Килюска, какую я печку вздула».

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара ашшӗ каланӑ: «Ҫиессе сиртен пӗри ҫинӗ; вӑл лайӑх мар. Ҫитменнине тата инкек ан пултӑрччӗ. Сливӑн шӑмми пур; ҫиме пӗлмесӗр ҫав шӑмма ҫӑтса ярсан, ҫын пӗр кунтанах вилет. Эпӗ ҫавӑнтан хӑратӑп», — тенӗ.

Тогда отец сказал: «Что съел кто-нибудь из вас, это нехорошо; но не в том беда. Беда в том, что в сливах есть косточки, и если кто не умеет их есть и проглотит косточку, то через день умрет. Я этого боюсь».

Слива шӑмми // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Апат ҫисе ларнӑ чух ашшӗ каланӑ: «Ачасем, хӑшӗ те пулин сиртен пӗр сливине ҫимен-и?» — тенӗ.

За обедом отец и говорит: «А что, дети, не съел ли кто-нибудь одну сливу?»

Слива шӑмми // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан ун ҫине ҫӑхан пырса ларнӑ та каланӑ: «Вилтӗн иккен ӗнтӗ, ватсупнӑ, санӑн тахҫанах вилмеллеччӗ», — тенӗ.

Прилетел черный ворон, сел на нее и закричал: «Что, издохла, старая кочерга, давно пора было!»

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут арӑмӗ упӑшкине чӗнсе илнӗ те каланӑ: «Чуп часрах! Такам Дружока кӑларса янӑ, вӑл урнӑ. Тархасшӑн, мӗн те пулин ту ӑна», — тенӗ.

Тогда барыня позвала мужа и сказала: — Иди скорей! Кто-то выпустил Дружка, он совсем бешеный. Ради бога, сделай с ним что-нибудь.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫак уявра пурин кӑмӑлне те кайнӑ чи лайӑх тост Уэлдон миссис Дик Сэнда, «вунпилӗк ҫулхи капитана» хисеплесе, ӑна сывлӑх сунса каланӑ сӑмах пулчӗ.

И лучший тост, встреченный всеобщим одобрением, на этом празнике провозгласила миссис Уэлдон — тост в честь Дика Сэнда, «пятнадцатилетнего капитана».

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пиччен ҫак ҫурхах ҫунатлисене, хӑй каланӑ пек, «вӗсен ӗҫӗн ҫимӗҫӗсӗр» хӑварас килмерӗ.

Кузену Бенедикту не хотелось лишать этих перепончатокрылых «плодов их труда», как он выразился.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫумӑр вӑхӑчӗ — кунта каланӑ пек «мазика» — апрельтех пӗтнӗччӗ, июнӗн 19-мӗшӗнче ҫӗнӗрен ҫумӑр ҫума пуҫларӗ.

Хотя дождливый сезон — «мазика», как его здесь называют, — окончился еще в апреле, 19 июня снова пошли дожди.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан, тӑван ҫӗршывне таврӑнсан, вӗсем кунти чура суту-илӗвӗ ҫинчен, Алвиш каланӑ тӑрӑх, «ӳстерсе» лайӑх мар сас-хура сарнӑ.

А потом, возвратившись на родину, эти люди распускали «сильно преувеличенные», как говорил Алвиш, слухи об ужасах работорговли.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫакна каланӑ чухне хӑйне аран-аран лӑпкӑн тытма пултарнӑ Негоро, ӑна ҫисе ярасшӑн пулнӑ пек, Дик Сэнд патнелле пӗшкӗнчӗ, ун сасартӑк тискерленнӗ пичӗ ҫамрӑк моряка халӗ перӗннӗпе пӗрех.

И, говоря это, Негоро, чье внешнее спокойствие стоило ему огромных усилий, склонился над Диком Сэндом; лицо его, внезапно ставшее жестоким, почти касалось молодого моряка, словно он хотел его съесть.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак маларах каланӑ япаласем пуян туземецсем ҫинче ҫеҫ.

Но все вышесказанное относится только к туземцам из высшего общества.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Алвишпа пӗрле ун тусӗ Коимбра, Биери Коимбра майор ывӑлӗ, Камерон лейтенант каланӑ тӑрӑх, ҫак вырӑнсенчи чи путсӗр этем, шапа куҫлӑ, тӑртанса сарӑхнӑ сӑн-питлӗ, турамасӑр кӗҫҫеленсе ларнӑ ҫилхе пек кӑтра ҫӳҫлӗ, ҫӗтӗк кӗпеллӗ, курӑкран ҫыхнӑ юбкӑллӑ мӑнттай; лутӑрканнӑ улӑм шлепки ӑна латсӑр ватӑ йӳтетмӗш пек кӑтартать.

Вместе с Алвишем появился его друг Коимбра, сын майора Коимбра из Бие, — по словам лейтенанта Камерона, самый отъявленный негодяй во всей области, грязный лупоглазый детина с желтым одутловатым лицом и нечесаной гривой жестких курчавых волос, в рваной рубашке и сплетенной из травы юбке; обтрепанная соломенная шляпа делала его похожим на уродливую старую ведьму.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Икҫӗр аллӑ мильӑна утса тухма ҫирӗм пилӗк кун кирлӗ пулчӗ — чура сутуҫисем каланӑ пек, ку кашни талӑкра, кӑнтӑрла канма, ҫӗр каҫма чарӑннине шутласа, вунӑ миля кайни пулать.

Чтобы пройти расстояние в двести пятьдесят миль, понадобилось двадцать пять переходов — на языке работорговца «переход» означает ежесуточный путь в десять миль с дневной остановкой и привалом на ночлег.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Португалсем, Камерон каланӑ тӑрӑх, хӑйсене арабсенчен те хаяртарах тыткаланӑ.

Португальцы, по словам Камерона, были еще более жестоки, чем арабы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сасси те ҫӗтнӗ ҫак вилес патне ҫитнӗ ҫынсен, Ливингстон каланӑ пек, «хура йывӑҫ шӑмми-шаккисен» сӑнӗ-пуҫӗ тискер кайӑкӑн чунне те ҫемҫетсе ямалла.

Вид этих несчастных, еле живых людей с неслышным голосом, этих «скелетов из черного дерева», как сказал о них Ливингстон, мог бы разжалобить даже дикого зверя.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негрсен патшисем те ҫак тӗллевпе хӑйсен кӳршисем ҫине тапӑна-тапӑна кӗнӗ: парӑнтарнӑ йӑхри хӗрарӑмсене, арҫынсене, ачасене ҫӗнтерӳҫӗсем чура туса хунӑ та, темиҫе ярд пусма-таварпа, тарпа, хӗҫпӑшалпа, хӗрлӗ е кӗрен шӑрҫапа, выҫӑ ҫулсенче вара, Ливингстон каланӑ тарӑх, час-часах пӗр ывӑҫ маиспа та улӑштарса, чура сутуҫисене парса янӑ.

Негритянские царьки тоже устраивали кровавые набеги на своих соседей и с той же целью: побежденных — мужчин, женщин и детей — победители превращали в рабов и продавали работорговцам за несколько ярдов коленкора, за порох, за ружья, за розовые или красные бусы, а в голодные годы, как говорит Ливингстон, нередко даже за горсть маиса.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Паллах, наукӑра «салтак-термитсем» текен паллӑ кӑткӑ йӑхӗ ӗнтӗ, — терӗ Бенедикт пичче антикӑри темле паллӑ йӑх е македонянсем ҫинчен каланӑ чухнехи пек саспа.

— Конечно, тот вид, который известен науке под названием ратных термитов, — ответил кузен Бенедикт таким тоном, словно говорил о македонянах или о каком-нибудь другом славном античном племени.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех