Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл ӑнланмалла мар ҫын пулса кайна пек туйӑнчӗ ӑна.

Куҫарса пулӑш

IV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Кивӗ тимӗр-тӑмӑр айӗнчен вӑл тутӑхса кайна, пасланнӑ тимӗр тӑлӑ туртса кӑларчӗ-хӑрушӑ, чӗрӗ ҫӗлен евӗрлех вӑл, ик вӗҫӗнче икӗ «сулӑллӑ» сӑнчӑр.

Из-под железного хлама он вытащил ржавые, покрытые инеем кандалы страшную, похожую на живую змею цепь с двумя «браслетами» на концах.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗрисем заводри ҫулсене юртан тасатрӗҫ, теприсем хӑяккан тӳнтернӗ вагонеткӑсенчен тунӑ баррикадӑсене пӑсрӗҫ, виҫҫӗмӗшсем такӑнса кайна кӑмрӑка вагонсем тиерӗҫ.

Одни очищали от снега заводские пути, другие растаскивали баррикады, сложенные из опрокинутых, пробитых пулями шахтных вагонеток, третьи грузили в вагоны рассыпанный уголь.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эп ӑна манса та кайна, мӗн каламалли пур?

Я про это уж забыл, о чем говорить…

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫул ҫинчи ура сассисем шӑпланмарӗҫ — ял тӑрӑх пленнӑйсем утрӗҫ, начарланса ҫитнӗ, хуралса кайна, сивчирпе тата выҫӑпа аптӑранӑ мӗлкесем.

Шаги на дороге не утихли — по деревне шли пленные, шествие призраков, худых, черных, сжигаемых лихорадкой и голодом.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вара ҫак сарӑлса кайна темӗн пысӑкӗш, куҫпа ҫавӑрса илме ҫук пушӑлӑхра пӗр пӗччен унӑн ывӑлӗ, пӗчӗк, хӗрлӗ тӗслӗ, ҫарамасскер, ҫӗрпе пӗлӗт хушшинче ҫакӑннӑскер, мӗскӗннӗн тапаланса тӑчӗ.

И во всей этой разлившейся огромной, необозримой пустоте, одинокий и малюсенький, трепетал только ее сынок, повисший между землей и небом, розовый, голенький.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Саня кайсан эпӗ ҫав лӳчӗркенсе ҫӗтӗлнӗ страницӑсене темӗнччен пӑхкаларӑм, ҫырнӑ йӗркесем тӑкӑскӑн та чалӑшшӑн курӑнатчӗҫ, хӗрсе кайна алӑ чарӑна пӗлмесӗр ҫырса пынӑ пек те, шухӑшӗсем вара таҫта аташса ҫӳренӗ пек туйӑнать.

Когда Саня ушёл, я долго рассматривала эти обломанные по краям страницы, покрытые кривыми, тесными строчками и вдруг — беспомощными, широкими, точно рука, разбежавшись, ещё писала, а мысль уже бродила невесть где.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытлашши сикет-ха Кирила Петрович! анчах, асту, епле хӳрине усрӗ вӑл, манӑн Гриша: — тухса кайна пул, ватӑ йытӑ!

Больно спесив Кирила Петрович! а небось поджал хвост, когда Гришка мой закричал ему: вон, старый пес!

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫывӑрса кайна чухне те Беккин юлашки сӑмахӗсем илтӗннӗ пек туйӑнчӗҫ: — Том, мӗнле эсӗ ҫав тери ырӑ чунлӑ пулма пултаратӑн? — тенӗ пек туйӑнчӗ ӑна.

Том наконец уснул, но даже и во сне последние слова Бекки все еще звучали в его ушах: — Ах, Том, какой ты благородный!

20-мӗш сыпӑк. Том паттӑрла хӑтланни // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.