Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эсӗ манран йӗрӗнесрен, куласран, урам хушшинчех пӗччен пӑрахса хӑварасран хӑрарӑм…

Куҫарса пулӑш

III // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Ӑнланмалларах каласан: эсир манран ҫамрӑк тесе йӗрӗнесрен эпӗ яланах шикленетӗп.

Просто: я всегда боюсь, что вы презираете меня за то, что я еще очень молод.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ҫак сӑмаха итлекенӗн хӑлхи йӳҫӗхсе йӗрӗнесрен, ҫавна пула сӑмахӗ те пыра тӑвӑлса ларасран хӑракаччӗ.

Что застрянет это слово в горле, неприятно царапнет слух того, к кому впервые будет обращено?

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

33. Эпӗ, усаллӑхне чӗринче пытарса ҫӳрекен ҫын пек, усал ӗҫ туса ӑна ҫынран пытарнӑ пулсассӑн, 34. халӑх ҫине тухма вӑтанӑттӑм, йӑхташӑмсем йӗрӗнесрен хӑранӑ пулӑттӑм, алӑкран тухмасӑр шӑпӑрт ларнӑ пулӑттӑм.

33. Если бы я скрывал проступки мои, как человек, утаивая в груди моей пороки мои, 34. то я боялся бы большого общества, и презрение одноплеменников страшило бы меня, и я молчал бы и не выходил бы за двери.

Иов 31 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.