Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗре сăмах пирĕн базăра пур.
йӗре (тĕпĕ: йӗре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хусахсем Ермака вӑрҫма пуҫланӑ: «Мӗншӗн эсӗ пире кунта илсе килтӗн? Ӗнтӗ пиртен мӗн чухлӗ вӗлерчӗҫ, мӗн чухлӗ амантрӗҫ; кунта эпир пурсӑмӑр та пӗтетпӗр», — тесе йӗре пуҫланӑ.

И стали они скучать, бранить Ермака, говорят: «Зачем ты нас завел сюда? Вот перебили уже из нас сколько да переранили; и все мы тут пропадем», — стали плакать.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пиччӗшӗсем йӗре пуҫласан, ку вӗсене татах вӑрмантан кӑларма пулнӑ.

Когда старшие братья стали плакать, мальчик с пальчик опять обещал их вывести.

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кайӑка тин ҫӳреме вӗренекен кайӑкҫӑ йыттине йӗр ҫине кӗртесшӗн, ӑна тытса сӑмсипе йӗре тӗртсе кӑтартать; йытти ҫапах та аяккинчен пыма тӑрӑшать.

Когда незнающий охотник хочет навесть собаку на след зверя и ткнет собаку носом в самый след, то собака всегда отскочит в сторону.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара эпир йӗре пӑрахса сулахаялла кайрӑмӑр.

Пошли мы прочь от следа, влево.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан упа йӗрӗ вӗт чӑрӑшлӑха кӗрсе кайрӗ те, Демьян чарӑнса каларӗ: «Акӑ хайхи упа юр ҫинче кайри урисем ҫине ларкала пуҫланӑ; ахӑр вӑл ҫакӑнта кӗрсе выртать пулӗ. Ӗнтӗ ку йӗре пӑрахар та аяккарахран ҫавӑрӑнса каяр. Анчах асту, ан шавла, ан ӳсӗр, темӗн, хӑратса ярӑпӑр тата», — терӗ.

А потом, как пошел след в мелкий ельник, Демьян остановился: «Надо,— говорит, — бросать след. Должно быть, здесь ляжет. Присаживаться стал — на снегу видно. Пойдем прочь от следа и круг дадим. Только тише надо, не кричать, не кашлять, а то спугнешь».

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпир малтан йӗре куҫран ҫухатмасӑр шултӑра вӑрманпа пытӑмӑр.

Мы шли сначала в виду от следа, крупным лесом.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ман йӗре ҫухатсан, эсир акӑ ҫакна астуса пырӑр: хӗвел сирӗн сылтӑм енче пултӑр, сирӗн мӗлкесем сулахаялла ӳкчӗр, хӑвӑр пынӑ йӗрпеле пӗр вунпилӗк градуса яхӑн кӗтес пулмалла ӳкчӗр.

Если вы потеряете мой след, держитесь так, чтобы солнце у вас оставалось справа, чтобы ваши тени падали налево, под углом около пятнадцати градусов к линии вашего движения.

II сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпӗ кӑмака ҫине улӑхса лартӑм та йӗре пуҫларӑм.

Я сел на печку и стал плакать.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара анне тупӑк патне пырса ларчӗ те, ҫинҫе сасӑпа кала-кала, уласа йӗре пуҫларӗ.

Потом мать села к гробику и тонким голосом стала причитать и завыла.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кирукӗ алӑкран кӗнӗ чух такӑнса ӳксе сӑмсине ыраттарнӑ та йӗре пуҫланӑ.

Кирюшка упал на пороге, расшиб нос и заплакал.

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ун виллине курсан, эпир пурте йӗре пуҫларӑмӑр.

Когда мы увидели его мертвым, мы все три сестры стали так плакать.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анне уласа йӗре пуҫларӗ: «Петӗр ҫамрӑк, вӑл епле салтака кайӗ-ши», — тесе такмаклать.

Матушка стала выть и говорит: «Как Петрушке идти, он молод».

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара ыттисем пурте кулса янӑ, Иванӗ йӗре пуҫланӑ.

И все засмеялись, а Ваня заплакал.

Слива шӑмми // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кирек мӗнле пулсан та, вӑл чӗркуҫленчӗ, сӑмсине йӗре туйнӑ сунар йытти пек ҫӗрелле пӗкрӗ те мантикорӑран сакӑр дюймран кая юлмасӑр упаленсе пычӗ.

Как бы то ни было, он опустился на четвереньки, уткнул нос в землю, словно охотничья собака, почуявшая след, и пополз за мантикорой, не отставая от нее больше чем на восемь дюймов.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хуть мӗнле ҫӗнӗ япала е пулӑм ӑна хӑй шыракан ҫынсен йӗре ҫине ӳкерме пулӑшӗ.

Всякое новое происшествие могло навести его на след тех, кого он искал.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах Уэлдон миссис кунтан иртни ҫинчен калакан пӗр йӗре те курмарӗ.

Он нигде не видел следов, которые сказали бы ему, что она прошла здесь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫавна курсан амӑшӗ хӗрӗ патне чупса пынӑ та хӗрӗ сывӑ юлнӑшӑн савӑнса йӗре пуҫланӑ.

Мать бросилась к дочери и плакала от радости, что дочь была жива.

Вут-кӑвар таврашӗнче ӗҫлекен йытӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Темле йӗре шыранӑ пек, вӑл ялан ҫӗре шӑршланине асӑрхарӗ Дик.

И, как заметил Дик Сэнд, словно бы все время искал какой-то след.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Дик лага пӑрахма хушаймарӗ ӗнтӗ, анчах вӑл, океанра карап хӑваракан йӗре пӑхсах, ун хӑвӑртлӑхне чылаях тӗрӗс уйӑрма пултарчӗ.

Дик уже не мог приказать бросить лаг, но он был достаточно опытен, чтобы довольно точно оценить скорость хода судна только по следу, оставляемому им на поверхности океана.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Океанӑн сылтӑм енче ҫӗре палӑртакан хӑмӑр йӗре вӑл тимлесе пӑхрӗ.

Она пристально смотрела на коричневую полосу, изображавшую землю по правую сторону океана.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех