Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илмерӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫук, хӑйӗн шухӑшӗсене вӑл Ленӑн пӗчӗк чӗринчен илмерӗ, ун пек шухӑшсем унӑн ҫук.

Нет, не из ее маленького сердца вычерпал он мысли, а вложил в него свои, каких у нее не было.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл ҫавӑн пек пӑхнине Горева ӑнланчӗ, анчах хӑйӗн ывӑннӑ, пӗр хӗлхемсӗр те нимӗн пӗлтерӗшсӗр куҫӗсене Голышев ҫинчен илмерӗ.

Она поняла этот взгляд и не отвела от Голышева своих уставших, без всякого выражения и огня, глаз.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сердюк тӳрех сӑмах илмерӗ.

Сердюк не сразу взял слово.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пичче ӑна малтанах укҫа парасшӑн пулчӗ, анчах вӑл илмерӗ.

Дядюшка хотел дать задаток охотнику до пешего хождения, но он отказался взять деньги вперед.

XI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Староста куҫӗсене хӑйӗн аттисем ҫинчен илмерӗ.

Староста не отрывал глаз от собственных сапог.

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Олёна ӑнран тухса кайнӑ куҫӗсене ачи ҫинчен самантлӑха та илмерӗ.

Олена не сводила обезумевших глаз с ребенка.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Эпӗ ӑна плащшӑн кайран тавӑрса памалла укҫа та сӗнтӗм — илмерӗ.

Куҫарса пулӑш

Плащ // Николай Степанов. «Сунтал», 1939, 8№, 24 с.

— Леш ҫын манран темӗн тусан та адрес илмерӗ.

Куҫарса пулӑш

Плащ // Николай Степанов. «Сунтал», 1939, 8№, 24 с.

Гурдов та куҫӗсене комиссар куҫӗсем ҫинчен илмерӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӗр тусӗ // Николай Степанов. «Сунтал», 1939, 8№, 23 с.

Петр сунара йытӑ илмерӗ: сунаршӑн кайман вӑл?

Собаки Петр не взял: не ради охоты он шел.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑй ҫинчен килсе кӗрекен шухӑшсене татӑклӑн сирсе ячӗ, вӗсем ҫинчен текех аса та илмерӗ.

Она решительно отвела мысли о себе, загнала их в глубину, заперла семью печатями.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Авдотья куҫне план ҫинчен илмерӗ.

Авдотья не подняла глаз от плана.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ӑна никам та кӗтсе илмерӗ.

Никто не ждал его.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Хунями мана валли тутӑр илмерӗ вӗт, ӑна та илтермерӗ!

 — Ведь не купила мне свекруха платок и его настро-полила не куплять!

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Ҫук, лешӗ, мӑнтӑрри, апат илмерӗ, — ответлерӗ Олеся.

— Нет, эта полная отказалась принять обед, — ответила Олеся.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Марфуша упӑшкине ӗмӗрлӗхе ӑсатнине ун чухне асне те илмерӗ.

Провожала и не знала, что навсегда…

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ун ҫине Леноре фрау, хуйхӑллӑн та ӳпкелешсе пулсан та, пӑхкалама пуҫларӗ, анчах паҫӑрхи пек ҫиллес те кураймасӑр мар; унтан вӑл Санина хӑй патне пыма ҫеҫ мар, хӑй ҫумне ларма та чармарӗ (Джемма тепӗр енче ларчӗ); унтан вӑл ӑна ӳпкелеме пуҫларӗ — пӑхнипе ҫеҫ мар, сӑмахӗсемпе те, ку ӗнтӗ ун чӗри кӑштах ҫемҫелнине пӗлтерчӗ; вӑл хытӑрах калаҫма пуҫларӗ, ун сӑмахӗсем ерипенех шӑпланса, ҫемҫелсе пычӗҫ; вӗсем е Санина, е хӗрне панӑ ыйтусемпе черетленсе пычӗҫ, унтан вӑл Санина хӑй аллине тытма ирӗк пачӗ, ҫийӗнчех каялла туртса илмерӗ… каллех йӗрсе ячӗ, анчах ку пачах та урӑх куҫҫуль пулчӗ…

Фрау Леноре начала взглядывать на него, хотя все еще с горечью и упреком, но уже не с прежним отвращением и гневом; потом она позволила ему подойти и даже сесть возле нее (Джемма сидела по другую сторону); потом она стала упрекать его — не одними взорами, но словами, что уже означало некоторое смягчение ее сердца; она стала жаловаться, и жалобы ее становились все тише и мягче; они чередовались вопросами, обращенными то к дочери, то к Санину; потом она позволила ему взять ее за руку и не тотчас отняла ее… потом она заплакала опять — но уже совсем другими слезами…

XXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ҫав кун вӑл, мӗн каҫ пуличченех, Санина хӑй чӗререн хисепленине кӑтартма тӑрӑшрӗ; сӗтел хушшинче ларнӑ чухне, сумлӑн та пӗр иккӗленмесӗр, хӗрарӑмсене сиктерсе хӑварса, Санина чи малтан апат пачӗ, картла вылянӑ чухне унран тӳлев илмерӗ, картсем сахал илнӗшӗн штрафсем парса чӑрсӑрланмарӗ, кирлӗ мар ҫӗртенех: вырӑссем тӗнчере чи ырӑ та уҫӑ кӑмӑллӑ, чи паттӑр та хӑюллӑ халӑх! тесе хучӗ.

Он в течение всего того дня всячески старался оказывать глубочайшее почтение Санину; за столом, торжественно и решительно, минуя дам, подавал блюда ему первому; во время карточной игры уступал ему прикупку, не дерзал его ремизить; объявлял, ни к селу ни к городу, что русские — самый великодушный, храбрый и решительный народ в мире!

XIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Джемма та Санина нимӗн те каламарӗ, вӑл ун ҫине пӑхса та илмерӗ: ун ҫӗкленнӗ куҫхаршийӗсем, кӑвакарнӑ та ҫыртса лартнӑ тутисем, вӑл сиккеленмесӗр ларни ун кӑмӑлӗ пӑтраннине палӑртрӗҫ.

Джемма тоже ничего не сказала Санину, даже не взглянула на него: по сдвинутым ее бровям, по губам, побледневшим и сжатым, по самой ее неподвижности можно было понять, что у ней нехорошо на душе.

XVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫак ырлӑха пӗтӗм чунтан юратса йышӑнчӗ, ӗнерхи куна та аса илмерӗ, ыранхи ҫинчен те шутламарӗ, паянхи кунран та нимех те ытлашши ыйтмарӗ.

И он предавался им с наслаждением, не требуя ничего особенного от настоящего дня, но и не думая о завтрашнем, не вспоминая о вчерашнем.

XIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех