Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилмеллех (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хӑҫан та пулин вилмеллех пулать.

— Когда-нибудь прийдется помирать.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла иртсен, Копылов 4-мӗш полк резервра тӑракан вырӑна тухса кайнӑ та ҫул ҫинче ӑна ӑнсӑртран лекнӗ пуля вилмеллех пырса тивнӗ.

Во второй половине дня Копылов поехал к месторасположению 4-го полка, находившегося в резерве, и по пути был убит шальной пулей.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шеллетӗп халӗ, ун чух вилмеллех касӑлайманшӑн…

Да и жалко уж, что тогда не до смерти зарезалась…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулать-ҫке-ха — пуля пӗр-пӗр Ванюка е Ҫумккана вилмеллех мар сӑхса кайӗ те, ҫавӑн чухне тин вӑл вӑрҫӑн хӗрхенӳсӗр хаярлӑхне ӑнланса ҫитӗ.

Доведется же так, что не до смерти кусанет пуля какого-нибудь Ванюшку или Семушку, — тут только познает он нещадную суровость войны.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуля вилмеллех пырса сӑхрӗ пулсан, ҫав вунултӑ ҫулхи «салтак» кӗлеткине йӑрӑст тӑсса хурать те, ниепле те вара ӑна хӑйӗн кӗске кӑна вунултӑ ҫулне параймастӑн.

Ежели — насмерть, вытянется такой шестнадцатилетний «воин», и ни за что не дашь ему его коротеньких шестнадцати лет.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кайран пӗлнӗ вара: пӗр вунӑ ҫул каялла Степанида ывӑлне Ванюка улпут управителӗ Хлыстов вилмеллех хӗненӗ.

Потом-то узнал: лет десять тому назад засек до смерти Степанидиного сынка Ванечку барский управитель Хлыстов.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Унччен те пулмарӗ — аслати ҫапнӑ пек сасӑ кӗрӗслетсе, ҫывӑхри ҫурта тата ҫатан ҫумне лӑпчӑнса выртнӑ салтаксене чӗтретсе ячӗ: юнашар кил картишӗнче вилмеллех аманнӑ ут асаплан тулхӑрни илтӗнчӗ.

Потрясающий грохот встряхнул домик и припавших к крыльцу казаков; на соседнем дворе предсмертным визгом захлебнулась лошадь.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗҫ тин ҫеҫ, ҫӗр пӳрте кӗрес умӗн кӑна вилмеллех аманнӑ: ун кӑкӑрне витӗрех пуля шӑтарса тухнӑ.

Немец только что, около землянки, был смертельно ранен: его насквозь в грудь пробило пулей.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тата кӑшт каярахпа «Германи» ятлӑ мотополкӑн командирӗ штандартенфюрер Мюлленкамп телефон тӑрӑх ӑна хӑех ҫапла пӗлтернӗ: унӑн салтакӗсемпе темӗнле паллӑ мар, симӗс тумтирлӗ вӑрттӑнла ҫынсем хушшинче пулса иртнӗ перкелешӳ вӑхӑтӗнче икӗ рядовой — Гесснер тата Мейсснер аманнӑ, пӗрремӗшӗ вилмеллех аманнӑ пулас.

Несколько позднее позвонил по телефону командир мотополка «Германия» штандартенфюрер Мюлленкамп, доложивший, что в имевшей место перестрелке его солдат с неизвестными, таинственными, одетыми в зеленое людьми ранены двое рядовых — Гесснер и Мейсснер, причем первый, видимо, смертельно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Ҫук, кун пеккисен вилмеллех, — ҫӗрнӗ тунката кӑна.

— Нет, таким надо умирать — пень сгнивший и только.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗншӗн вилмеллех амантрӗ-ши мана? — лӑпкӑн та хуллен ыйтрӗ Степан Дятлов.

— И зачем меня смертельно ранило? — спокойно и тихонько спросил Степан Дятлов.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Володя утиял айӗнчен пуҫне кӑларнӑ та: — Вилмеллех шыва путманшӑн… — тенӗ.

Володя высунулся из-под одеяла и серьезно сказал: — За то, что не утонул до смерти.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

«Ҫавна тума ирӗк пар, атту эпӗ вилетӗп», — тесен ялан тенӗ пекех ирӗк параҫҫӗ; анчах, хӑвӑрах пӗлетӗр, ку аслӑ принциппа шӳт тума юрамасть; тата хӑвӑн тивӗҫлӗхне те чакарма юрамасть: ирӗк памасан вара вилмеллех пулать.

Если скажешь: «Уступай, или я умру», — почти всегда уступят; но, знаете, шутить таким великим принципом не следует; да и нельзя унижать своего достоинства, — если не уступят, то уж и надобно умереть.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эсир ҫакна тума юраман япала тесе шутлатӑр, хӑвӑр хӗрӗре те ҫаплах шухӑшлама вӗрентнӗ, ку сирӗншӗн те, уншӑн та чӑнах та пысӑк ҫухату вӑл, урӑхла шухӑшлама пуҫличчен вӑл ун пек ҫынпа вилмеллех асапланса пӗтӗ, ку вилӗм вара чахоткӑпа вилнинчен те начартарах.

Вы считаете это недозволительным, ваша дочь воспитана в таких же понятиях, для вас и для нее это действительно безвозвратная потеря, и, прежде чем она перевоспитается, она с таким человеком измучится до смерти, которая хуже, чем от чахотки.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Халӗ акӑ суд умне пурте питӗ пысӑк айӑп тунӑ тесе шутлакан хӗрарӑм тӑмалла: унӑн, Афинӑна пӗтерекенӗн, вилмеллех, судьясенчен ӗнтӗ кашниех хӑйсен ӑшӗнче ҫапла шутласа хунӑ; ак вӗсен умне хайхи айӑплӑ хӗрарӑм, Аспазия тухса тӑрать, судьясем вара пурте ун умне ҫӗре ӳкеҫҫӗ те: «Сана суд тума май ҫук, эсӗ ытла та чипер!» теҫҫӗ.

И вот должна явиться перед ним женщина, которую все считают виновной в страшных преступлениях: она должна умереть, губительница Афин, каждый из судей уже решил это в душе; является перед ними Аспазия, эта обвиненная, и они все падают перед нею на землю и говорят: «Ты не можешь быть судима, ты слишком прекрасна!»

2 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫыннӑн яланах хӑйне ҫӑмӑллӑх кӳрекен шухӑшсем шыраса тупас килет; Дмитрий Сергеич хӑй ҫинчен: манӑн вилмеллех, тесе шутласа хунӑ вӑхӑтра ку сӑлтав вара пачах та юлман: эпӗ ӑна ӗнтӗ тахҫанах кирлӗ чухлӗ хисеплеме пуҫланӑ; ҫакӑн пек чухне вӑл ҫынна килентерет ҫеҫ.

Человек очень расположен отыскивать мысли, которыми может облегчить себя; и в то время, когда Дмитрий Сергеич видел надобность погибели, эта причина уже давно не существовала: моя признательность к нему давно получила ту умеренность, при которой она составляет приятное чувство.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл вӗтлӗх тӗмисем патне чупса ҫитесси пӗр пилӗк чалӑша яхӑн юлсан, милиционер чӗркуҫленсе тӑнӑ та винтовкине ҫӗклесе иккӗмӗш хут персе янӑ хыҫҫӑн, виҫҫӗмӗш хутӗнче Дымока вилмеллех персе ӳкернӗ.

До кустов оставалось саженей пятнадцать, тут-то милиционер стал на колено, вскинул винтовку и с третьего выстрела положил Дымка насмерть.

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑй те ҫуннӑ, ӑшӑтайнӑ сивӗ ҫӑлкуҫ шывне, Ҫунӑ вилмеллех хӑрушӑ суранӗсене; Ах, суранӑмсем, ытла та юн суратӑр-ҫке, Харсӑр чун-чӗрем вӑйне пит хавшататӑр-ҫке…»

Он грел, согревал ключеву воду, Обливал, обмывал раны смертные: «Уж вы, раны мои, раны, кровью изошли, Тяжелым-тяжело к ретиву сердцу пришли!..»

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Приорӑн» 23-ри водителӗ аванах аманнӑ, «Жигулинчи» 18 ҫулти пассажир вара вилмеллех шар курнӑ.

23-летний водитель «Приоры» получил сильные ранения, 18-летний же пассажир «Жигулей» пострадал до смерти.

Правасӑр водителе пула 18-ти ҫамрӑк вилнӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23383.html

Кулса вилмеллех пурнӑҫри пек.

До смеха похоже.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех