Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилмелле (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ҫук, центральнӑй правительствӑн ҫарӗсем килмеҫҫӗ, пулӑшу ниҫтан та кӗтмелли ҫук. Мӗн те пулин тӑвас пулать» — тесе шутланӑ вилмелле хуйхӑ-суйхӑ ернӗ помещик.

«Нет, войска центрального правительства не придут, помощи ждать неоткуда. Надо на что-то решаться», — думал помещик, охваченный смертельной тоской.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Енчен вилмелле пулсан та, калӑпӑр, сана маншӑн намӑс пулмӗ!

Если придётся умереть, тебе за меня стыдно не будет!

Кашук // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Кайран Помпей ҫине тапӑнмашкӑн пирӗн халӗ Красс ҫарне ҫӗмӗрсе тӑкмалла, е, пире ҫӗнтерес пулсан, пирӗн пурин те паттӑр ҫынсене тивӗҫлӗ пек, римлянсене темиҫе ҫапӑҫура ҫӗнтернӗ ҫынсене тивӗҫлӗ пек вилмелле.

Надо или уничтожить войско Красса, чтобы броситься потом на Помпея, или погибнуть всем, как подобает людям храбрым, одержавшим столько побед над римлянами.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вара кунта лашипе юланутҫи иккӗшӗ те тӑшман аллинчен ӳкнӗ пек, лаши — вилмелле, юланутҫи — йывӑр суранпа ӳкнӗ пек туйӑнмалла турӗ.

Так, как будто всадница и лошадь упали здесь, пораженные неприятелем, всадница — тяжело раненная, лошадь — бездыханная.

XIX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Унсӑрӑн май ҫук: выҫӑ вилмелле мар-ҫке.

Нехорошее это дело, да быть иначе нельзя, не с голоду помирать.

IV // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

О, хӑраса вилмелле ку!

О, ужас!..

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эппин сирӗн умӑртах ӳксе вилмелле пултӑр манӑн!

Чтоб я околел тут же перед вами!

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Пӗрре вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те, хайхи кашкӑр ҫав юнлӑ йӗре ҫуласа пынине курчӗ, вара вӑл ҫав самантрах, хайхи кашкӑра вӗлермесен… ӑна тӗп тумасан… хӑйӗн мӗнле вилӗмпе вилмелле пулассине чухласа илчӗ.

Оглянувшись как-то, он увидел, что волк с жадностью лижет этот кровавый след, и ясно представил себе, каков будет его конец, если он сам не убьет волка.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Унӑн ҫапла шухӑшламалла пулнӑ, унсӑрӑн кӗрешӗвӗ те ним тӗшне тӑман пулӗччӗ, унсӑрӑн унӑн ҫав вырӑнтах ӳксе вилмелле пулнӑ пулӗччӗ.

Он должен был так думать, иначе не имело никакого смысла бороться дальше, — оставалось только лечь на землю и умереть.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Пирӗн хамӑрӑн ҫурт-йӗр уратисем ҫинче лӑпкӑн вилмелле.

Мы должны умереть спокойно на порогах своих жилищ.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Пирӗн мӗншӗн вилмелле?

— Почему нам нужно умирать?

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах пирӗн хӗрарӑмсем ҫук, ҫавӑнпа та пирӗн мӗн палӑртса хунине пурнӑҫлаймасӑрах вилмелле.

Но у нас нет женщин, и мы должны умереть, не исполнив предначертания.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ҫӳретӗп, кӑтартмӑшсене вулатӑп, вилмелле кичемлӗх.

Хожу — вывески читаю, — скука страшная.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсем японецсен канонеркисем тухасса минутран-минутах кӗтсе тӑрса, вӗсен ҫулӗсене пӳлме хатӗрленсе, пулеметсем патӗнче пӗр сменӑсӑр вахтӑра тӑнӑ; вӗсем парохода е туртса илессине, е «турпас туса хуриччен аркатассипе» хӑратакан дезортирсен хисепсӗр йышлӑ ушкӑнӗсемпе вилмелле ҫапӑҫнӑ.

Они несли бессменную вахту у пулеметов, с минуты на минуту ожидая выхода японских канонерок, чтобы перерезать им путь, и дрались смертным боем с бесчисленными толпами дезертиров, грозивших либо овладеть пароходом, либо «разнести в дресву паршивую посудину».

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

«Манӑн пурпӗрех вилмелле» — тет…

«Мне, говорит, все равно умирать…»

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗленсен пурӗ пӗрех, е ҫӗрӗк тунката айӗнче, е чарлан хырӑмӗнче вилмелле пулнӑ.

Ужам всё равно нужно было помирать — либо под гнилым пнём, либо в желудке у цапли.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Нивушлӗ манӑн ҫын алӑк урати умӗнче йытӑ пек вилмелле?

Почему мне, как собаке, умирать в чужих яслях?

40 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вилмелле пулсан, мӗнле вилесси пурпӗрех мар-и?

Не все ли равно, как умирать, раз надо умирать.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Пур ӗҫ те лайӑх пулса пынӑ пек туйӑнчӗ ӑна, ҫапах та вӑл яланах сисӗмлӗ пулчӗ, хӑйӗн ҫав тери хӑрушӑ тӑшманӗпе куҫа-куҫӑн, вилмелле тӗл пулма хатӗрленсех тӑчӗ.

Все как будто шло хорошо, тем не менее он всегда был настороже, всегда готов был к встрече лицом к лицу со своим смертельным противником.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Сирӗн юратӑвӑр пурнӑҫӑма вӗҫӗ-хӗррисӗр телей кӳнӗ чухне манӑн мӗншӗн-ха вилмелле?

Зачем мне умирать, когда ваша любовь делала для меня жизнь беспредельно счастливою?

XXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех