Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пиртен ыйтмасӑрах хуҫа буфета уҫса унтан пӗтӗмпех ванса пӗтеймен икӗ турилкке, икӗ вилка туртса кӑларчӗ: пӗри кухньӑра тыткалакан йывӑр авӑрлӑ ахаль вилка, тепри — кукӑр-макӑр авкаланӑскер, хӑрах юппи хуҫӑлнӑскер, дессертнӑй вилка пулчӗ.

Не спрашивая нас, хозяин полез в буфет, достал оттуда две недобитых тарелки, две вилки — одну простую кухонную, с деревянным черенком, другую — вычурно изогнутую, десертную, у которой не хватало одного зубца,

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫиме юратнӑ; ҫавӑнпа ӗнтӗ, сӑмах-мӗн вакламасӑрах, хӑй умне салӑ тата ветчина тураса тултарнӑ чашӑка шутарса лартрӗ; унтан вилка тытрӗ, вилки пӗр-пӗр мужик утӑ тиенӗ чух усӑ куракан сенӗкрен пӗрре те пӗчӗк мар; ҫав вилкӑпа чи пысӑк аш татӑкне тирсе илчӗ те вӑл, ҫӑкӑрпа пӗрле, тӳрех ҫӑварне хыпма тӑчӗ — пӑхать, аш татӑкӗ теприн ҫӑварне кӗрех кайрӗ.

Едал, покойник, аппетитно; и потому, не пускаясь в рассказы, придвинул к себе миску с нарезанным салом, окорок ветчины, взял вилку, мало чем поменьше тех вил, которыми мужик берет сено, захватил ею самый увесистый кусок, подставил корку хлеба и — глядь, и отправил в чужой рот.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Иртен пуҫласа каҫчен вӗсем ӗҫеҫҫӗ, ҫиеҫҫӗ, темӗн чухлӗ чашкӑ-тиркӗ, ҫӗҫӗ, вилка, кашӑк варалаҫҫӗ; ма, ӗҫ — чашкӑ-тиркӗ ҫӑвасси, вилкӑсемпе ҫӗҫӗсене тасатасси, эпӗ ир ултӑ сехетрен пуҫласа ҫурҫӗрчченех тенӗ пек ҫавӑнпа аппаланатӑп.

С утра до вечера они пьют, едят и пачкают множество посуды, ножей, вилок, ложек; моя работа — мыть посуду, чистить вилки и ножи, я занимаюсь этим с шести часов утра и почти вплоть до полуночи.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Улма-ҫырла ҫимелли вилкӑпа е ҫӗҫӗпе (вилка вырӑнне чей кашӑкӗ те юрать) арбуз ӑшӗнчи ҫемҫе пайне каса-каса ҫиеҫҫӗ.

И фруктовыми ножом-вилкой (или чайной ложкой) кушают мякоть до твердого края.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Апатланнӑ чухне ҫӗҫӗ те, вилка та кирлӗ пулсан, вилкӑпа ҫинӗ самантра ҫӗҫҫе алрах тытмалла.

Когда едят кушанье ножом и вилкой, их держат все время в руках, даже в тот момент, когда едят только вилкой.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хальхинче вӑл вилка илчӗ те сӗтел хушшине ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

II сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Праски инке чӳрече умӗнчен пӑрӑнчӗ те сӗтел ҫине икӗ кашӑкпа икӗ вилка хучӗ, квас тултарнӑ кӑкшӑмпа стакан лартрӗ, пукан хыҫне чӑлт-шурӑ алшӑлли ҫакрӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 338–356 с.

Тепӗр икӗ вилка шӑкӑрт выртрӗ сӗтел ҫине.

Куҫарса пулӑш

XXV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Вӑл каллех сунтӑха ухтарма тытӑнчӗ те ман ума туххӑмах хуҫса-авса пӗтернӗ вилка кӑларса хучӗ.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ тулӑх // Александр Угольников. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 45–46 с.

Э-э, эпӗ вилка хурса пама маннӑ-ҫке.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ тулӑх // Александр Угольников. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 45–46 с.

Шамраев эрех кӳпсе тӑртаннӑ, хӗрелнӗ, шӗвелнӗ куҫӗпе ҫатма ҫинелле тинкерчӗ, чӗтрекен аллине вилка тытма хӑтланчӗ, анчах тытаймарӗ те аллине сулчӗ.

Куҫарса пулӑш

XIII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Юлашкинчен вӑл пӗр кӗленче кагор килсе лартрӗ, малтан хӑна умне ҫӗҫӗпе вилка хучӗ.

Куҫарса пулӑш

Петӗрпе матушка // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

— Малтанлӑха капла та юрать, — Петӗр хӑй те ҫур стаканне ҫеҫ сыпрӗ, вилка ҫине ӑшаланӑ шӑрттан татӑкӗ тирсе, Анюка сӗнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Улахра // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Соня кашнин умне пӗрер кашӑкпа вилка хурса пачӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Сӗтел ҫинче мӗн пурӗ те икӗ вилка ҫеҫ, йывӑҫ турилкке ҫине Миша валли така пуҫ хурса панӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑл хӑйӗн пӳлӗмӗсенчен пӗр уйӑх тухмасӑр пурӑннӑ, питӗ сахал ҫинӗрен апатра вилка чӗрмекӗсем ҫеҫ юлнӑ.

Целый месяц не выходила она из комнат и ела так мало, что на кушаньях оставались лишь царапины вилкой.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн кӗсйинче пекӗ выртать, унта темиҫе ҫӗҫӗсӗр пуҫне — вилка, пӗчӗк кашӑк, пӗчӗкрех пӑрасемпе ҫавнашкалах йӗкев.

В его кармане лежал складной нож, в котором, кроме нескольких лезвий, были вилка, ложечка, крошечные сверла и такой же напильник.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эсӗ манпа юнашар вырнаҫатӑн, — терӗ вӑл, — ҫавӑнпа та манран сулахай енне лар, — Дюрок ҫакна каларӗ те ҫавӑнтах каялла кайрӗ, чылайӑшӗ вырнаҫсан тепӗртакран сӗтел умӗнчи креслӑна йышӑнтӑм; халӗ манран сылтӑмра Дюрок, сулахайра — шалҫа пек тӑсланкӑ, ырхан, хӗрӗхсенчи хӗрарӑм — хӗрлемес те хытанка арҫын сӑнлӑскер; хӗрарӑмӑн кача пӳрнисен чӗрнисем ҫав тери вӑрӑмран вӗсемпе вӑл вилка вырӑнне усӑ кураять-тӗр тесе шухӑшласа илтӗм.

— Ты сядешь рядом со мной, — сказал он, — поэтому сядь на то место, которое будет от меня слева, — сказав это, он немедленно удалился, и в скором времени, когда большинство уселось, я занял кресло перед столом, имея по правую руку Дюрока, а по левую — высокую, тощую, как жердь, даму лет сорока с лицом рыжего худого мужчины и такими длинными ногтями мизинцев, что, я думаю, она могла смело обходиться без вилки.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Йывӑҫ пек хытса кайнӑ янахӑма йывӑррӑн ҫавӑркаласа, йӑлтӑртатса тӑракан ҫу татӑкӗсене вилка ҫине аран-аран тиркелесе лартнӑ вӑхӑтра Чубук умӗнче хам айӑплӑ пулни ҫинчен шухӑшлани ман чӗрене касса ыраттарса тӑчӗ.

Тяжело ворочая одеревеневшими челюстями, машинально нанизывая лоснящиеся от жира куски на вилку, я был подавлен и измят сознанием своей вины перед Чубуком.

IX сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпир те ӗҫетпӗр, — Стомадор стакансене тултарчӗ те кашнинех вилка хурса пачӗ — шӑвӑҫ савӑтран какай ҫиме.

Мы тоже выпьем, — Стомадор наполнил стаканчики и подвинул каждому вилку — брать из жестянки мясо.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.