Шырав

Шырав ĕçĕ:

ватӑсем (тĕпĕ: ватӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ытла та ырӑ кӑмӑллӑ эсӗ, Маюк, ӗмӗрӳ телейлӗ савӑнӑҫпа ирттӗр, — терӗҫ ватӑсем.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сӑрӗ хӑйпӑнкаласа пӗтнӗ пулин те, хаяр сӑнарлӑ та вӑрӑм ҫӳҫлӗ ватӑсем, яп-яка сӑн-питлӗ пирӗштисем палӑрсах тӑраҫҫӗ-ха.
Росьпись было с облупленной краской, изображавшей суровых волосатых старцев и чисто выбритых ангелов.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫак инкек те пӗр хӗрарӑм ылханнипе пулса иртнӗ тесе калатчӗҫ ватӑсем.
Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

— Сывлӑх сунатӑп, хисеплӗ ватӑсем!
— Здравствуйте, господа старики!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен хушшинче шап-шурӑ ҫӳҫлӗ ватӑсем те, ҫап-ҫамрӑк пикесемпе каччӑсем те пур.
Куҫарса пулӑш

Мӑн асаттесен вӑй-хӑвачӗ — «Хусан чӑвашӗсенче» // Олег АЛЕКСАНДРОВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

— Вӗсен приказӗ ҫапла: казаксене ултӑ ҫулхи ачасенчен тапратса йӳтенӗ ватӑсем таран йӑлтах тураса тӑкмалла.
— У них приказ: всех казаков от шести лет и до самых ветхих годов рубить.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Подтелков ҫавӑнтах пӗр утӑм мала тухса тӑрать те халӑх ушкӑнӗн малти речӗсем ҫине ӗшенчӗклӗн пӑхкаласа илет: умра ытларахӑшӗ кӑвак е кӑвакара пуҫланӑ сухаллӑ ватӑсем тӑраҫҫӗ.
И сейчас же Подтелков делает шаг вперед, устало обводит глазами передние ряды народа: всё больше седые и с проседью бороды.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Хисеплӗ ватӑсем!
— Господа старики!

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Хисеплӗ ватӑсем! — кӑшкӑрчӗ сотник, чӗрне вӗҫҫӗн ҫӗкленсе; вӑл, юри чееленсе, фронтовиксене асӑнмасӑр, стариксемпе калаҫма пуҫларӗ.
— Господа старики! — крикнул сотник, приподнимаясь на цыпочки; он обращался к старикам, хитро минуя фронтовиков.

— Мӗн сӑмах пур, хисеплӗ ватӑсем? — хӑйӗн тачка хӑлхине ун патне тытса, кӑмӑллӑн пӗшкӗнчӗ сотник.
— Что вам, господа старики? — сотник любезно изогнулся, наставляя большое, с мясистой мочкой ухо.

— Хисеплӗ ватӑсем!
— Господа старики!

Ҫапла мар-и, хисеплӗ ватӑсем?
Не так ли, господа старики?

— Хисеплӗ ватӑсем, эсир те, фронтра пӗрле ҫапӑҫнӑ тус-тӑвансем!
— Господа старики и вы, братья фронтовые казаки!

Малта, туйисем ҫине тайӑнса, сумлӑ ватӑсем — хисеплӗ судьясем, чиркӳ канашӗн членӗсем, шкул ӗҫне сӑнаса тӑма хушнӑ ҫынсем, ктитор — тӑраҫҫӗ.
Впереди, опираясь на костыли, стояли самые старые: почетные судьи, члены церковного совета, попечители школ, ктитор.

Нумай лавлӑ обоз хыҫӗнчен беженецсем — пасар пальтовӗсемпе калушсем тӑхӑннӑ кӗрнеклӗ ватӑсем утса пыраҫҫӗ.
За многочисленными подводами обоза шли беженцы — пожилые, солидные люди, в городских пальто, в калошах.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Рагулинран вӑтӑр ҫул аслӑрах ватӑсем те Кубань тӑрӑхӗнче ун чухлӗ тырӑ пулнине нихҫан та курман.
Такого урожая не видели в Усть-Невинской даже те из стариков, кто старше Рагулина лет на тридцать.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кунта ҫамрӑк каччӑсем те, пурӑнса курнӑ вӑтам ҫынсем те, сухаллӑ ватӑсем те, карчӑксем те, чечек пек илемлӗ хӗрсем те пулнӑ, вӗсем пурте Сергей ҫине тинкерсе пӑхнӑ, ку ҫын чунӗ таса-ши, ҫаврӑнмӗ-ши вӑл урӑх енне, куҫӗсене антармӗ-ши, тенӗ пек пӑхнӑ…
Тут были и молодые парни, и пожилые, степенные мужчины, и бородачи, и старушки, и цветущие, красивые девушки, все они пристально смотрели на Сергея, смотрели, чиста ли душа этого человека, не повернется ли он в другую сторону, не опустит ли глаз…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Паллакан Геройсем ҫинчен пачах урӑхла калаҫаҫҫӗ, вӗсене кунта пурте пӗлеҫҫӗ — ҫамрӑксем те, ватӑсем те, — халь тин, портречӗ хулари пахчана илемлетсе тӑма пуҫласан ҫеҫ мар, вӑрҫӑчченех палланӑ вӗсене.
О знакомых героях говорят совсем по-другому, их знают здесь все — и молодые, и старики, — и не только сейчас, когда портрет стал украшать городской парк, а еще раньше, до войны.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрӳ туйне хирӗҫ ватӑсем тухрӗҫ.
Поезжанье встретили старики.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗнле ыр ӗҫпе килтӗр, хисеплӗ ватӑсем?
— За чем добрым пожаловали, господа старики?

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика