Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вакун сăмах пирĕн базăра пур.
вакун (тĕпĕ: вакун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӗрринчи вакун ҫывӑхӗнчен иртсе пычӗ.

Он миновал крайний вагон.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗр казакӗ, пӑравус ҫывӑхӗнчи вакун алӑкӗнчен пуҫне кӑларса, ун ҫине кӑшкӑрчӗ:

Один из казаков ближнего к паровозу вагона высунулся в дверь, крикнул:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сотня ӑна хӗрринчи вакун патӗнче кӗтсе илчӗ.

Сотня ждала, собравшись у крайнего вагона.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корнилов хӑйне хураллакан ҫар ҫыннисемпе пӗрле вакун ҫинчен анчӗ те малтанах хисеплӗ хуралта тӑракансене, унтан георги кавалерӗсен Союзӗнчен, Ҫарпа флот офицерӗсен Союзӗнчен тата казак ҫарӗсен Союзӗн Советӗнчен уйӑрса янӑ депутацисене пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Корнилов, вышедший в сопровождении нескольких военных, начал обход почетного караула, депутаций от Союза георгиевских кавалеров, Союза офицеров армии и флота, Совета союза казачьих войск.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малтанах вӑл лутӑрканса пӗтнӗ кителӗпе ҫӗнех мар карттусӗшӗн именерех пынӑччӗ, анчах юлашкинчен, фронтовикӑн, уйрӑмах хӑйӗн, паян кӑна вакун ҫинчен аннӑскерӗн, ҫи-пуҫ пирки пит вӑтанса ҫӳреме кирлӗ те мар тесе шутларӗ.

Вначале он испытывал некоторое стеснение за свой помятый китель и несвежую фуражку, но потом решил, что фронтовику, пожалуй, и нечего стыдиться своей внешности, а тем более ему, только сегодня покинувшему вагон.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫак вӑхӑтра шурӑ мамӑк шарӑхпа шукӑллӗн кӑптеннӗ, ку тавраринчен пайтах урӑхла тумланнӑ хӗрарӑм хӗрлӗ кӗтеслӗ вакун хыҫӗпе ҫаврӑнса килни курӑнчӗ.

Но из-за красного угла вагона выступила женщина, нарядно покрытая белым пуховым шарфом, одетая не так, как одеваются в этих краях.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кунта мӗн пулса иртнине пӗлес килнипе юнашарти казаксем вакун алӑкӗсенчен пуҫӗсене кӑларса пӑхаҫҫӗ, ҫӗрлехи тӗттӗмре кӗвӗҫӳллӗ сасӑсем янӑраса илтӗнеҫҫӗ:

Что из дверей соседних вагонов повысунулись головы любопытных, в ночной темноте орали завистливые голоса:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вакун хушӑкӗсем витӗр ҫил шӑхӑрса вӗрет; ҫурӑмӗсем ҫине ашак витнӗ лашасем ӗппӗн-теппӗн ҫапкаласа тунӑ хӑма сырӑшсем патӗнче тӑраҫҫӗ; вакун варринчи шӑнса хытнӑ тӑпра чӑмакки ҫинче чӗрӗ вутӑ йӑсӑрланса выртать, — куҫа ҫиекен йӳҫӗ тӗтӗмӗ алӑк ани патнелле мӑкӑрланса туртӑнать.

В теплушке ходил сквозной ветер; лошади стояли у наскоро сбитых кормушек под попонами; среди вагона — на бугорке мерзлой земли — чадили сырые дрова, — едучий дым тянуло в дверную щель.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Комендантпа ватӑлса кайнӑ станци начальникӗ кӑлӑхах вӗсене вакун тӑрӑх саланма тата чукун ҫул ҫинчен аяккалла пӑрӑнма ӳкӗтлесе, кӑвак шинеллӗ казаксен пӑтранчӑк хумӗсем хушшинче чупкаласа ҫӳреҫҫӗ.

Тщетно меж серого сплава казачьих шинелей метались комендант и престарелый начальник станции, упрашивая казаков разойтись по вагонам и освободить пути.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутора таврӑнни улттӑмӗш талӑк ҫине кайсан, Мирон Григорьевич ывӑлне Миллеровӑна лартса кайрӗ те вакун патне ҫитичченех ӑсатса ячӗ.

На шестые сутки отвез Мирон Григорьевич сына на Миллерово, проводил его до вагона.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ виҫесӗр хытӑ асаплантӑм, ҫул ҫине тухса вакун айне выртас патнех ҫитрӗм, ҫак шухӑш хама питӗ кӑмӑла кайрӗ.

Страдания были так сильны, что, я помню, мне пришла мысль, очень понравившаяся мне, выйти на путь, лечь на рельсы под вагон и кончить.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫурма тӗттӗм вакунта вакун чӳречин кӗленчи чӑнкӑртаткалани тата приказчик пӗр тикӗс хӑрлаттарса ҫывӑрни ҫеҫ илтӗнсе пычӗ.

И в полутемном вагоне послышался только треск стекол двигающегося вагона и равномерный храп приказчика.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вара вӑл сулланкаласа вакун тӑрӑх утса кайрӗ.

И он, шатаясь, пошел через вагон.

XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Тӗттӗмре эпӗ унӑн пит-куҫне кураймарӑм, вакун шӑкӑртатнӑ май мана унӑн витӗмлӗ те кӑмӑллӑ сасси ҫеҫ илтӗнсе пычӗ.

В темноте мне не видно было его лицо, только слышен был из-за дребезжания вагона его внушительный и приятный голос.

III // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Иртнӗ эрнере, платформа тӑрӑх ҫав курьер пуйӑсӗ умӗпех иртсе пынӑ чух, пӗрремӗш класлӑ вакун алӑкӗнче вӑл хура кӗпе тӑхӑннӑ, питӗ илемлӗ, ҫӳллӗ те яштака дама тӑнине асӑрханӑччӗ.

На прошлой неделе, когда он проходил по платформе мимо того же курьерского поезда, он заметил высокую, стройную, очень красивую даму в черном платье, стоявшую в дверях вагона первого класса.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кирек хӑҫан та лӑпкӑ, ӗмӗтлӗ тунсӑхпа вӑрахчен пӑхса ӑсатса ярать вара Ромашов аран палӑракан хӗлхем пулса каҫ тӗттӗмнелле путакан юлашки вакун хыҫӗнчи пӗр тикӗс сулланса кайнӑ хӗрлӗ хунара.

И Ромашов всегда подолгу с тихой, мечтательной грустью следил за красным фонариком, который плавно раскачивался сзади последнего вагона, уходя во мрак ночи и становясь едва заметной искоркой.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех