Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашчӗ (тĕпĕ: ачаш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Маринка ҫав тӗрлӗ ачашчӗ те йӑвашчӗ, куҫран пӑхса ҫав тӗрлӗ ӑшшӑн кулатчӗ…

Но Маринка была так ласкова со мной, так мило улыбалась.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тата вӑл мана: «лайӑх хӗр пулса тӑтӑн», терӗ, ачашлама пуҫларӗ мана, — мӗнле ачашлать-ха? — манӑн алла тытать те хӑй алли ҫине хурса тепӗр аллипе ачашшӑн сӑтӑрма пуҫлать; ман ал ҫине пӑхать хӑй; чӑнах та, ун чухне ман алӑсем шурӑ та ачашчӗ

И говорил, что я стала хорошенькая и скромная, и стал ласкать меня, — и как же ласкать? — взял руку, и положил на свою, и стал гладить другою рукою; и смотрит на мою руку; а точно, руки у меня в это время уж были белые, нежные…

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑй питӗ салхуччӗ, хӑш чухне ачашчӗ те, тепӗр чух вара тискер кайӑк пек туллашса, ахӑрса каятчӗ, Пӗринче вӑл мана питрен ҫапрӗ…

И был он такой печальный, иногда ласковый, а иногда, как зверь, ревел и дрался, Раз ударил меня в лицо…

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Ыттисенчен ухмахах марччӗ, чунӗ таса та ҫутӑччӗ, кантӑк пек; ырӑ кӑмӑллӑччӗ, ачашчӗ, ҫапах — пӗтрӗ!

— А был не глупее других, душа чиста и ясна, как стекло; благороден, нежен, и — пропал!

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗн тери ачашчӗ вӑл...

Какой он был нежный...

Епле пурӑнатӑн, Ванюкӑм? // Вера. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.07.16, 27(949)№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех