Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашлани (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах маншӑн вӑл ачашланинчен те ачашлани пек туйӑнчӗ…

И не было для меня тогда нежней и горячей ласки, чем эта…

Купӑс калакан // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чӑвашпа ҫармӑс, ирҫе мӑрсисене кӑшт ачашлани те кансӗрлемест пулӗ, ялан нухайпа хӑмсарнипе ӗҫ тӑваймӑн.

Куҫарса пулӑш

5. Кавар // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Полинӑн характерӗ уҫӑ, лӑпкӑ; унӑн пӗлӳлӗхӗ ӑна ҫут ҫанталӑк панӑ ӑсӗпе хӑй тӗллӗнех пӗрлешсе мухтаннин илемсӗрлӗхӗпе тӗлӗнтерсе аптӑратмасть; унӑн хаваслӑхӗ кӳрентермест; унӑн салхулӑхӗ, хуйхи юратӑва вӑйлатаҫҫӗ; вӑл ачашлани — ӑшӑ, черчен, хӗрӳ туйӑмӗ — таса, хӗр ачан ҫурма уҫӑ тутилле.

Ее характер был открытым и ровным; ее образованность, естественно сливаясь с ее природным умом, не поражала неприятной нарочитостью козыряния; ее веселие не оскорбляло; ее печаль усиливала любовь; ее ласка была тепла и нежна, а страсть — чиста, как полураскрытые губы девочки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ҫапла ачашлани ӑна хастарлатса янӑ: вӑл ура ҫине тӑнӑ та, ҫӗр ҫумне лапчӑна-лапчӑна, вигвамран тулалла тухнӑ.

Ласка придала ему храбрости; он встал и, припадая к земле, выполз из вигвама.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Мана хӗрарӑм ачашлани, хӗрарӑм ман ҫине туслӑн пӑхни те пулин кирлӗ пулнӑ, манӑн хам ҫинчен чӗрене уҫса калаҫмалли, ҫыхӑнусӑр шухӑшсен пӑтравне тата хам курни-илтнисене тишкерсе илмелли пулнӑ.

Мне необходима была женская ласка или хотя бы дружеское внимание женщины, нужно было говорить откровенно о себе, разобраться в путанице бессвязных мыслей, в хаосе впечатлений.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пире — чун валли сахӑр кирлӗ, ку вӑл ачашлани пулать!

Нам — для души сахар нужно, а это будет ласка!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ачашлани пулӑшрӗ.

Ласка подействовала.

Лео Васькӑна мӗнле вӗрентни ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ҫапла каласа вӑл мана питҫӑмартинчен хытах ыратмалла чӗпӗтрӗ, эпӗ ҫакна ачашлани вырӑнне йышӑнни кӑна мана кӑшкӑрса ярасран хӑтарчӗ.

При этом он так больно ущипнул меня за щеку, что если я не вскрикнул, так только потому, что догадался принять это за ласку.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку ачашлани е асӑрхаттару пулнине эпӗ ӑнланмарӑм, сых ятне хам хулпуҫҫи ҫине хунӑ пысӑк та ҫирӗп алла чуптуса илтӗм.

Я не понял, ласка ли это или замечание, на всякий же случай поцеловал большую жилистую руку, которая лежала на моем плече.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Темиҫе хутчен хӳрине шӑлкаласа ачашлани те пулӑшмарӗ.

Не помогло и то, что Петя несколько раз погладил ее по кончику хвоста.

Пӗчӗк сунарҫӑсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ашшӗ ачашлани ӑна питӗ килӗшет.

Ласка отца его тронула.

Лӑпкӑ мар // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кирек миҫе ҫулта пулсассӑн та — пиллӗкре-и, аллӑра-и — сана анне, унӑн кӑмӑллӑ сӑнӗ, вӑл ачашлани яланах кирлӗ.

И сколько бы ни было тебе лет — тебе всегда нужна мать, ее ласка, ее взгляд.

Умсӑмах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ваҫҫук ун сӑмахӗсене ӑнланаймарӗ, анчах та ачашлани ӑна килӗшрӗ, вӑл пуҫӗпе Ивга асаннен хулпуҫҫийӗ ҫумне тӗршӗнчӗ.

Васек не понял ее слов, но горячо откликнулся на ласку, прижался головой к плечу бабы Ивги.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл ӑна лӑплантарма тӑрӑшрӗ, анчах чипер негритянкӑна ни ачашлани, ни ятлаҫса калани лӑплантараймарӗ.

И попытался ее утешить; но ни ласки, ни даже побои не успокоили красавицу негритянку.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Кун пек ачашлани ырах мар.

Опасные лобзания.

VI. Тараса икӗ енне те тайӑлать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Воропаев Таньӑна ачашлани ӑна питӗ савӑнтарнӑ, вӑл унӑн сассине итлеме тата хӗвелпе пиҫнӗ хӑмӑр сӑн-пичӗпе пурне те ӑнланакан ӑслӑ куҫӗсем ҫине пӑхма юратнӑ.

Ей доставляло огромное удовольствие видеть Воропаева, ласкающего Таню, как можно чаще слышать его голос и вглядываться в его загоревшее, теперь уже не желто-зеленое, а бурое лицо с умными, все понимающими глазами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл ачашлани ҫине хӗр те хӑвӑрттӑн ыталанипе ответлерӗ.

И так же порывисто ответила на ее ласку девушка.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Кам мӗн шырать вӗт, амӑшне вара яланах ачашлани кирлӗ…

— Кто чего ищет, а мать — всегда ласки…

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ӑна амӑшӗ ачашлани иментерчӗ, унӑн куҫӗнчи хурлӑх чӗрине пырса тиврӗ.

Его смущали ласки матери и трогала печаль в ее глазах.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Валентина манран хам пурнӑҫра мӗнле те пулин инкек пулман-и, кичем мар-и, тесе ыйтнӑ пулсан, е пӗр-пӗр открытка — чуллӑ сӑртсем, ӑмӑрткайӑк, тинӗс ӳкернине мар, ҫав илемлӗ, хамӑнни пек мар пурнӑҫа тахҫанах курас килет ман, ахаль сарӑ открытка ҫеҫ янӑ пулсан, тата, юлашкинчен, пӗр кӗске ҫырурах, пуринчен те кирлӗрех пулнӑ пек мана виҫӗ хутчен прачка ҫинчен ыйтман пулсан, эпӗ ӑна пӗтӗмпех тӗрӗссине ҫырса янӑ пулӑттӑм, вӑл манӑн анне мар, халӗ ӗнтӗ амаҫури анне те мар, ҫапах та, вӑл хаяр ҫын марччӗ, иртнӗ вӑхӑтсенче мана ачашлани те пулнӑ, хӑш чух эпӗ ытлашширех ашкӑннине те аттерен пытаратчӗ.

И даю слово, что если бы Валентина спросила меня, нет ли у меня какой-нибудь беды, не скучаю ли, или хотя бы прислала простую желтую открытку, а не такую, где скалы, орлы, море дразнили и напоминали мне о красивой и совсем не похожей на мою жизнь, и если бы даже, наконец, на протяжении коротенького письма ровно трижды она не упомянула мне о прачке, как будто это было самое важное, — то я честно написал бы ей всю правду, потому что хотя приходилась она мне не матерью и даже теперь не мачехой, но была она все же человек не злой, когда-то баловала меня и даже иногда покрывала мои озорные проделки.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех