Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

атта (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пылчӑкӗ ҫилӗм пек ҫыпӑҫнӑ кирза атта йӑтса илме теме тӑрать.

Куҫарса пулӑш

Аслатиллӗ ҫумӑр // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 78–83 с.

— Пыйтӑ пӑх-ха, эпӗ ытла хытӑ ҫывӑрсан эсӗ нимле те тӑратаймӑн, эсӗ вара мана сулахай ураран атта хывса ҫап хытӑ.

— Голову посмотри-ка, если я крепко-накрепко усну и ты меня никак не разбудишь, тогда сними сапог с моей левой ноги и ударь очень сильно.

1. [Икӗ Йӑван] // ЧПГӐИ. Паттӑр юмахӗсем. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издвтельстви, 2019. — 384 с. — 47-57 с.

— Ҫулӑр хӑвӑрӑн тасамар чӗлхӗрпе ман атта!

Куҫарса пулӑш

Этем ятне илессишӗн // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Эпӗ, урари атта хывма пуҫланӑскер, урсах кайрӑм пулмалла: «Ак сана «А!» терӗм те, пӗррех атӑпа вӑркӑнтартӑм ӑна пуҫӗнчен.

Куҫарса пулӑш

Кушак кашта ҫине ларсан // Сарра Баранова. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 9–11 с.

Вара киле ҫитетӗп те атта хывса пӑрахатӑп.

Куҫарса пулӑш

Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ // Юлия Николаева. Николаева Ю.Ф. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: калавсем. — Шупашкар, 2002. — 72 с.

Атта хывса ил-ха ураран, тет вара ӳсӗр таврӑнсан.

Куҫарса пулӑш

Касак Ваҫҫи // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Эпӗ халех атта тӑхӑнатӑп», — тесе юлчӗ Ивук.

Я только сапоги натяну и догоню тебя, — сказал ему вдогонку Ивук.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хывса йӑтас-ши-мӗн ку атта»?

— Снять сапоги да в руках, что ли, понести?

Юлташсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тепӗр чух атта хывса пӑрахса хула урамӗпе ҫара уран ҫатлаттарса чупас килетчӗ».

Иной раз так хочется сбросить с ног сапоги и вдарить босиком по городской улице.

Юлташсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Алексей Федорович атта тӑхӑнса пӑхмарӗ, пысӑк мар пек туйӑнать, кайран тӑхӑнса пӑхӑп терӗ те айккинелле илсе хучӗ, хӑй Тереул каланине малалла итлеме хатӗрленчӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Ылтӑн ҫӑмарта тӑвакан чӑх // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Кун пек ылтӑнланӑ хӗрлӗ атта юлташӗн пулас арӑмӗ те курман-тӑр.

Куҫарса пулӑш

Туй // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

— Эпӗ тилӗрчӗклӗн тумланнине, атта хыпаланса тӑхӑннине Поп кулкаласа сӑнать.

 — Поп, улыбаясь, смотрел, как я гневно одеваюсь, как тороплюсь обуться.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Юнкерсем Кремле ҫӗмӗрме тытӑнсан, урӑх ҫын валли заказ тӑрӑх ҫӗленӗ хром атта тӑхӑннӑ та, Арбатри дружинниксенчен винтовка илсе «ӗмӗрлӗхех революци енне сулӑннӑ».

А когда юнкера начали громить Кремль, надел праздничный костюм, чужие, только что сшитые на заказ хромовые сапоги, достал на Арбате у дружинников винтовку и с тех пор, как выражался он, «ударился навек в революцию».

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ну, хыв-ха ман атта! — хаярланнӑҫемӗн хаярланчӗ Миша.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Ман атта команда пачӗ:

Мой отец скомандовал:

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӗр, мӑшӑр атта ярса тытнӑ та, вальт ҫаврӑнса чупса тухнӑ.

Она схватила сапоги, повернулась и убежала.

VI // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Унӑн килне пырса кӗрсен эпир темӗнле тӗлӗнмелле пӑшӑрханма тытӑнатпӑр; сире унти шукӑль илемлӗх те хаваслантармасть, кашни каҫах вара сирӗн умӑра герблӑ тӳмесемлӗ кӑвак ливрея тӑхӑнса янӑ, кӑтралантарнӑ ҫӳҫлӗ камердинер пырса, сирӗн урӑрти атта ҫемҫен туртса хывма тытӑнсан, сирӗн умӑра ҫав вӑхӑтра унӑн шуранкка та типшӗм кӗлетке вырӑнне сасартӑк улпут тин ҫеҫ суха патӗнчен чӗнсе илнӗ, нумаях та пулмасть ҫӗнӗрен ҫӗлетсе панӑ ҫемҫе сӑхманне пӗр вунӑ ҫӗртен ҫӗвӗрен яма ӗлкӗрнӗ ҫав тери патмар ҫамрӑк каччӑн тӗлӗнмелле сарлака сӑн-пичӗ тухса тӑрас пулсан, — эсир сӑмахпа каласа пама та ҫук хавасланнӑ пулӑттӑр та, вара ҫав качча аттӑрпа пӗрле хӑвӑрӑн урӑра та пӗҫӗ кӑкӗ таранах тӑпӑлтарса кӑларма кӑмӑллӑнах ирӗк панӑ пулӑттӑр…

Странное какое-то беспокойство овладевает вами в его доме; даже комфорт вас не радует, и всякий раз, вечером, когда появится перед вами завитый камердинер в голубой ливрее с гербовыми пуговицами и начнет подобострастно стягивать с вас сапоги, вы чувствуете, что если бы вместо его бледной и сухопарой фигуры внезапно предстали перед вами изумительно широкие скулы и невероятно тупой нос молодого дюжего парня, только что взятого барином от сохи, но уже успевшего в десяти местах распороть по швам недавно пожалованный нанковый кафтан, — вы бы обрадовались несказанно и охотно бы подверглись опасности лишиться вместе с сапогом и собственной вашей ноги вплоть до самого вертлюга…

Бурмистр // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 113–127 с.

Денщик савӑнчӗ, Ленькӑна хӑйӗн ӗҫне хаклама чӗннӗ пек, куҫне мӑч хупса илчӗ, унтан вара тасатнӑ атта хырӑнакан офицер еннелле тӗксе лартрӗ.

Денщик полюбовался, подмигнул Леньке, словно приглашая его оценить работу, и подвинул сапоги брившемуся немцу.

XIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ку атта мана тӑрӑшнӑшӑн панӑ, эпӗ власть пулатӑп кунта.

Сапоги мне за усердие дали, как я есть власть теперь.

XIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Хӑй ҫинчи хӗрлӗ кӗпе пек хӗрелсе кайнӑ Ленька нумай пулмасть хӑй юсанӑ атта, кровать айӗнчен илсе, учителе пачӗ.

Красный, как его кумачовая рубаха, Ленька нагнулся и подал учителю сапог, который только что починил.

V сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех