Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асӑрхарӑм (тĕпĕ: асӑрха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ тухрӑм, кайнӑ чухне Дези ман ҫине шӑтарасла пӑхса юлнине асӑрхарӑм.

Я вышел, заметив, как пристально смотрела на меня девушка, когда я уходил.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Пӗр куҫ кӑна пулин те — сире чи малтан эпӗ асӑрхарӑм, — терӗ Дэзи.

— Хотя один глаз, но я первая вас увидела, — сказала Дэзи.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл Тоббоган ун ҫине еплерех пӑхнине те асӑрхарӑм.

Я заметил также, как взглядывает на нее Тоббоган.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вара вӑл ҫывхарчӗ; тинех асӑрхарӑм: Синкрайт самаях ӳсӗр, ҫакна хӑй те туять, анчах ҫирӗппӗн тӑрасшӑн.

Тогда он подошел, и лишь теперь я заметил, что Синкрайт сильно навеселе, сам чувствует это, но хочет держаться твердо.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫак портрета — пуҫне кӑштах тайса, шӑтарасла пӑхакан хитре ҫамрӑк хӗрарӑмӑн сӑн ӳкерчӗкне — халӗ тин асӑрхарӑм.

Только теперь увидел и я этот портрет — фотографию красивой молодой женщины, смотрящей в упор, чуть наклонив голову.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ унӑн сӑнне саквояжсен тата айккӑн-хӑяккӑн чалӑшнӑ шлепкесен хушшинче борт ҫийӗн курӑнса кайсанах асӑрхарӑм.

Я заметил ее лицо, когда оно появилось над бортом среди саквояжей и сбитых на сторону шляп.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хырӑм выҫҫине ирттерсе ярсан тинех асӑрхарӑм: апатланмӑша хирӗҫ пӑрахут чарӑннӑ, кӑкарӑнать; унӑн пассажирӗсем траппа анма тытӑнсан тӗркӗшӗве пуҫӗпех путса сӑнама пикентӗм: ҫынсем килӗсене е хӑна ҫуртне хӑвӑртрах ҫитмешкӗн ӑшталанаҫҫӗ.

Лишь утолив голод, я заметил, что против харчевни швартуется пароход, и, обождав, когда пассажиры его начали сходить по трапу, я погрузился в созерцание сутолоки, вызванной желанием скорее очутиться дома или в гостинице.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вара, йӗри-тавраналла тимлӗн тӗмсӗлсе, ҫакна асӑрхарӑм: малтан пачах та кӑсӑклантарман мӗн пур пулӑма халӗ хӑйне майлӑн, ҫӗнӗлле сӑнатӑп.

Тогда, пристально осматриваясь кругом, я заметил, что наблюдаю, в особом и новом отношении к ним, все явления, которые раньше были мне безразличны.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Халӗ тин баррикада ҫӳллӗшне тепӗр хут асӑрхарӑм, ҫак ҫӳллӗш мана ҫав тери капашлӑн туйӑнса кайрӗ.

Только теперь я обратил внимание на высоту баррикады, и высота эта показалась мне чрезмерной.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпӗ вӑл карабин илнине асӑрхарӑм, анчах нимӗн те чӗнмерӗм, кӗтме пуҫларӑм.

Я приметил, что он взял карабин, но не сказал ему, а стал его ждать.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ун ҫине Дюрок мӗнлерех пӑхнине асӑрхарӑм та ӑнлантӑм: вӑл Моллие питӗ хытӑ юратать; вӑл арӑмӗн сапаланчӑк та хыпаланчӑк хусканӑвӗсене еплерех сӑнанине курсан манӑн хӑҫан га пулин Дюрок вырӑнӗнче пулса курас кӑмӑл амаланчӗ.

Я заметил, как смотрел на нее Дюрок, и понял, что он ее очень любит; и оттого, как он наблюдал за ее рассеянными, быстрыми движениями, у меня родилось желание быть когда-нибудь в его положении.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Чи малтанах кравать умӗнче ларакан Моллие асӑрхарӑм; Ганувер пуҫӗ ҫӳллӗ ҫӗклесе хунӑ минтерсем ҫинче, вӑл Моллие аллинчен тытнӑ.

Я увидел прежде всего сидящую у кровати Молли; Ганувер держал ее руку, лежа с высоко поднятой подушками головой.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ Ганувера Дюрокпа тата Дигэпе пӗрле ларнине асӑрхарӑм, унталла хирӗне-хирӗне куҫатӑп; анчах темле шырасан та Эстамппа Поп курӑнмаҫҫӗ.

Я пробирался к тому месту, где видел Ганувера с Дюроком и Дигэ, но, как ни искал, не мог заметить Эстампа и Попа.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫӳпӗлес мар тесе ҫунатсене чӑмӑртанӑ ал тупанӗ ҫине тататӑп, хамран хам такӑнтӑм та — якӑлти хӗрлӗ сӑн-питрен ман ҫине мӑшӑр хура куҫ тинкернине асӑрхарӑм.

Обрывая их в зажатую горсть, чтобы не сорить, и спотыкаясь среди тренов, я заметил, что на меня смотрит пара черных глаз с румяного кокетливого лица.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫакна эпӗ унӑн хӑлхинчен асӑрхарӑм.

Я заметил это по ее уху.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вара эпӗ, ухмахла нимӗнле тӗллевпе те минременнипе тӳрре тухса, ҫурт тавра сумлӑн утса ҫаврӑнтӑм; тинӗс енчен уҫӑ кантӑка куратӑп, карӑ эрешне асӑрхарӑм, ун айӗнче стенаран сӗвенсе лартӑм та — пӳлӗмре калаҫнине пӗтӗмпех тӑнлатӑп.

И я, имея оправдание, что не преследовал никаких дурных целей, степенно обошел дом, увидел со стороны моря раскрытое окно, признал узор занавески и сел под ним спиной к стене, слыша почти все, что говорилось в комнате.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫителӗклех пурӑнса ҫитсен пӗррехинче ҫакна асӑрхарӑм: пирӗн ас тӳп-тӳрӗ йӗре ӑша лайӑхрах хывса хӑварать-мӗн, тӗслӗхрен, урама; ҫапах та ансат хваттер (вӑл сирӗн мар тӑк) тӗлӗшпе — пӗтӗмлетӳ: эсир унта пӗр хутчен ҫеҫ пулса курсан, унтан вара япаласемпе пӳлӗмсем еплерех вырнаҫнине аса илме хӑтлансан ҫурри чухлӗ — ҫавӑнта архитектурӑпа лару-тӑру пирки хӑвӑр тӗшмӗртме хӑтланни; ҫапла вара, ҫав вырӑна тепре лексен эсир ӑна урӑхларах куратӑр.

Я заметил, когда пожил довольно, что наша память лучше всего усваивает прямое направление, например, улицу; однако представление о скромной квартире (если она не ваша), когда вы побыли в ней всего один раз, а затем пытаетесь припомнить расположение предметов и комнат, — есть наполовину собственные ваши упражнения в архитектуре и обстановке, так что, посетив снова то место, вы видите его иначе.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак самантра хамран сылтӑмра, стена енче, паллӑ мар пӗлтерӗшлӗ ансӑр металл питӗркӗче асӑрхарӑм.

И тут я заметил справа от себя, в той стороне, где находилась стена, узкую металлическую защелку неизвестного назначения.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сутӑнчӑкла ҫак систерӳ мана хам килсе лекнӗ ухмахла ӗнтӗркеврен кӑларчӗ; эпӗ Попӑн пӑтранчӑк куллине асӑрхарӑм та манӑн алӑ пирки вӑл каласа панине ӑнланса картах туртӑнтӑм.

Этот предательский намек вывел меня из глупого оцепенения, в котором я находился; я подметил каверзную улыбку Попа, поняв, что это он рассказал о моей руке, и меня передернуло.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Халӗ эпе ыттисене те асӑрхарӑм.

Тут я заметил остальных.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех