Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арча сăмах пирĕн базăра пур.
арча (тĕпĕ: арча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Молли йӗри-тавра пӑхкаларӗ, арча патнелле ыткӑнчӗ те унтан тӗрлӗ пусма таткисем, чӗнтӗр-чӑлха, ҫыхса хунӑ чӗркем-тӗркем кӑларма пуҫларӗ; пӗр минут та иртмерӗ — ун тавра япаласем купаланса тулчӗҫ.

 — Она осмотрелась, бросилась к сундуку и стала вынимать из него куски разных материй, кружева, чулки и завязанные пакеты; не прошло и минуты, как вокруг нее валялась груда вещей.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ темӗн мӑкӑртаткаларӑм, ара, манӑн чун савни — журналтан касса илнӗ хӗрарӑм пуҫӗ, мана хӑрушла тыткӑнлаканскер, — арча тӗпӗнче выртать-ҫке, ҫакна йышӑнмалла-и вара?

Я пробормотал что-то, не желая признаться, что моя душенька — вырезанная из журнала женская голова, страшно пленившая меня, — лежит на дне моего сундучка.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Калаҫатчӗҫ, килӗнче ӑна арча ҫине мӗнле улӑхтарса лартмаллине те пӗлмен, тӗрлӗ парнесем илсе тултарнӑ, амӑшӗ ывӑлӗнчен текех апла тармасси ҫинчен чаплӑ сӑмах илнӗ те, ҫӑва тухас умӗн ӑна монтекристо текен пӑшал илсе парӑпӑр тесе шантарса сӑмах панӑ, тетчӗҫ.

Говорят, что дома не знали, куда его посадить, накупили ему подарков, а мать, взяв с него торжественное слово больше не убегать, пообещала купить ему к лету ружье монтекристо.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Арча сирпӗнсех кайрӗ тейӗн.

Сундук как бы взорвался.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Револьверта нимӗн те ӑнланмасӑр, вӑл петӗр тесен ӑҫта пусмаллине кӗнекесенчен кӑна чухлаканскер — Том браунинга ҫатӑрласа тытрӗ, ӑна малалла тӑсса ҫутӑ арча патне хӑюллӑн ҫывхарчӗ.

Ничего не понимая в револьверах, зная лишь по книгам, где нужно нажать, чтобы выстрелило, Том схватил браунинг, и, держа его в вытянутой руке, осмелясь, подступил к раскрытому сундуку.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Темиҫе арча — вӗсенчен иккӗшӗн хупӑлчине стена ҫумнелле уҫса хунӑ — пысӑк пӳлӗм сӑнне пачах улӑштарса янӑ, кунти лӑпкӑ, куҫӑмсӑр пурнӑҫӑн тиркевлӗ кӑнттамлӑхне пӑсса салатнӑ.

Несколько сундуков — среди них два с откинутыми к стене крышками — непривычно изменяли вид большого помещения, обставленного с чопорной тяжеловесностью спокойной и неподвижной жизни.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Эсӗ арча алмазпа тулнине ӗненнӗ.

Он верил, что сундук полон алмазов.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Куҫа шартаракан тӗрлӗ тӗслӗ ялкӑшу — ҫур арча.

Полсундука было залито разноцветным ослепительным сверканием.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Вӑл арча хуппине ҫӗклерӗ, ӑшне ҫуртапа ҫутатрӗ.

Он приподнял крышку, озарив свечой внутренность сундука.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Д'Обремон мана аллӑмран тытрӗ, арча патне ҫавӑтса пычӗ, ӑна кӗмсӗртетекен пысӑк уҫӑпа уҫрӗ те хуппине ҫӗкличчен шухӑшлӑн каларӗ:

Д'Обремон взял меня за руку, подвел к сундуку, открыл его большим гремящим ключом и, еще не поднимая крышки, сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫӳллӗ вӑрттӑн арча, ӑнланмалла ӗнтӗ, мана яланах канӑҫсӑрлантарать.

Таинственный высокий сундук, разумеется, не давал мне покоя все время.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Унӑн хӗрлӗ мӑйӑхӗ вилӗ эрешменле усӑннӑ, вӑл сарлакан тата тикӗс мар, ретӗн-ретӗн лартнӑ арча хушшипе пынӑн сывлӑша сӳрӗккӗн ҫӗнтерсе утать.

Его рыжие усы висели как ножки мертвого паука, он шел размашисто и неровно, вяло шагая через воздух, как через ряд сундуков.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

— Ҫаксем ҫеҫ, — терӗ Смит, — пӗр гинея тата ак ҫак арча.

— Только всего, — сказал Смит, — одна гинея да вот этот сундук.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Халӗ арча манпа пӗрле пур пӗрех пӗтет».

Все равно сундук пропадет вместе со мной».

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Смит вӗсене арча историне каласа кӑтартрӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн виҫӗ кунран хӑрушла тӑвӑл тухрӗ.

Смит рассказал им историю сундука, а через три дня после этого поднялась ужасная буря.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Ҫул ҫинче матроссем Смитӑн икӗ арча пуррине, пӗрне вӑл нихӑҫан та уҫманнине асӑрхарӗҫ.

Дорогой матросы заметили, что у Смита два сундука и что один сундук он никогда не отпирает.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Чул ешчӗкре унӑн пӗчӗк гардероб пулнӑ иккен, манӑн пӗчӗк арча пекрехскер.

У него был, знаете ли, маленький гардероб в каменном ящике, вроде как у меня сундучок.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Авӑ, сӑмахран, виҫӗ… ҫук — тӑватӑ ылтӑн курка… пӗри авӑннӑ; унтан — пӗчӗк турилккесем… кӑкшӑм, ӑна ылтӑн ҫӗлен явакланӑ, ешчӗкӗ ҫинчи кӗлеткеллӗ пӗчӗк арча

Вот, например, три… нет — четыре золотых кружки… одна смята; затем — маленькие тарелки… кувшин, обвитый золотой змеей, ларец с фигуркой на ящике…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Ехвин тӑрантасри утта сирчӗ те унта… тимӗр арча курӑнса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эпӗ нимӗҫе ҫак парнешӗн мӗнпе тав тумаллине те пӗлмерӗм, вара арча айне кӗрсе кайрӑм та духи кӗленчине туртса кӑлартӑм.

Я не знал, чем отблагодарить немца за подарок, полез под сундук и достал пузырек с духами.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех