Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӑпне (тĕпĕ: айӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ку хутӗнче эпӗ те сире асӑрхаса пыраймарӑм, — тет хӑйӗн айӑпне туйнӑ Мухин.

— На этот раз я тоже не уследил за вами, — отвечает Мухин смущённо.

18. Днепр урлӑ каҫмалли вырӑнсем ҫийӗнче // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Командир хӑй айӑпне сисет.

Командир чувствовал свою вину.

Партизансен столици // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Хӑйӗн айӑпне хисеплӗ майпа тӳрлетес тесе, Спартак патне пулӑшу илсе пынӑ.

И теперь привел подкрепление Спартаку для того, чтобы таким почетным образом загладить прошлое.

XXI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл хӑйне хӑй темиҫе хутчен те тупа тусах сӑмах парать, унтан вара, намӑсланнипе тата хӑйӗн айӑпне кая юлса ӑнланнипе асапланса йӑлтах ывӑнса ҫитнӗскер, аран ҫывӑрса каять.

Он дает себе множество обещаний и честных слов и, вконец истомленный стыдом и запоздалым раскаянием, засыпает.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ну, ну, ҫывӑрах, — хӑй айӑпне туйса пӑшӑлтатать карчӑк.

 — Ну, ну, спи себе, — виновато шепчет старуха.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл, пӗтменскер, хӑй айӑпне те туймасть!

Он, такой-сякой, даже не чувствует своей вины! —

9 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Унӑн чи малтан палӑрнӑ туйӑмӗ вӑл хӑй айӑпне туйни пулчӗ: вӑл отряд умӗнче ун пек каланишӗн айӑплӑ.

Им овладело чувство вины перед отрядом.

16 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Грончак хӑй айӑпне ҫӑмӑллатма тӑрӑшать.

Грончак спасает собственную шкуру.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Хӑйне тивесрен хӑранипе, хӑйӗн айӑпне чакарма шутланипе кӑна ҫавӑн пек хӑтланать-ши вара?

Только ли страхом перед возмездием и надеждой хоть как-нибудь облегчить тяжесть наказания?

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Кунта хӑйне кура йывӑрлӑх та пур: тӑшман хӑй нимӗн чухлӗ те хирӗҫ тӑман пек, кирек мӗне те итленӗ пек кӑтартма, хӑйӗн айӑпне йышӑнакан, ӳкӗнекен ҫын пек пулма тӑрӑшать.

Трудность ее заключалась в том, что противник делал вид, что не оказывает никакого сопротивления, изо всех сил старается изобразить покорную овцу, полностью раскаявшегося человека.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпӗ туй хыҫҫӑн ултӑ эрнеренех ҫуралнӑ. Манӑн аннен упӑшки (эпӗ ӑна атте тесе чӗнеттӗм) Зоммерблат графран ҫӗр тара илсе пурӑнакан ҫынччӗ. Вӑл манан анне айӑпне манма пултарайман, ҫавӑнпа мана юратмастчӗ. Манӑн пӗчӗк шӑллӑм Johann тата икӗ йӑмӑк пурччӗ; анчах эпӗ хамӑн тӑван ҫемьере ютчӗ!

Я родился шесть недель после сватьбы. Муж моей матери (я звал его папенька) был арендатор у графа Зомерблат. Он не мог позабыть стыда моей матери и не любил меня. У меня был маленький брат Johann и две сестры; но я был чужой в своем собственном семействе!

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗтӗмпех хӑй айӑплӑ та, айӑпне сирсе ярса, вӗсен умӗнче ырра тухасшӑн ҫуннӑ пек пулса тухрӗ.

Получалось, что он кругом виноват и старается оправдаться перед ними.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Чочой, кирлӗ мар тесе, пуҫне пӑркаларӗ: вӑл хӑйӗн айӑпне ҫын ҫине йӑвантарма хӑнӑхман.

Чочой отрицательно покачал головой: он не привык сваливать на другого свою вину.

Вӗренес тени мӗне пӗлтерет? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эттай куҫӗсене хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлаттарса илчӗ те хӑйӗн айӑпне туйса пуҫне усрӗ.

Эттай часто-часто заморгал глазами, виновато опустил голову.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эттай пуҫларӗ кӑна, ун хыҫҫӑн вара эпир те, — терӗ вӑл, хӑйӗн айӑпне сирме хӑтланса.

— Да это Эттай начал, а мы за ним, — сказал он, оправдываясь.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах Тавыль ҫивӗчӗсене каснӑшӑн мар, хӑйӗн айӑпне йышӑнса, ӑна, Экэчона, шкул директорӗ умӗнче ухмаха тӑратса хӑварнӑшӑн кураймасть.

И не столько за то, что тот обрезал косички Тавылю, сколько за то, что своим признанием оставил его, Экэчо, побежденным в поединке с директором школы.

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Виктор Сергеевичӑн сасси: «Эпӗ пӗлетӗп, эпӗ ӗненетӗп — айӑпли пӗр утӑм малалла тухса тӑрать, айӑпли хӑйӗн айӑпне каласа парать», — тенӗпе пӗрех илтӗнчӗ.

Голос Виктора Сергеевича как будто говорил: «Я знаю, я верю — виновный выйдет на шаг вперед, виновный расскажет о своей вине».

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Айӑпли хӑйӗн айӑпне йышӑнас ҫуккине вӑл ӗненет!

Да, он был убежден, что виновник ни за что не сознается!

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Айӑпли хӑйӗн айӑпне йышӑнсан вара?»

«А что, если виновник сознается?»

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Айӑпли хӑйӗн айӑпне йышӑнмасан… — Виктор Сергеевич, йӑнӑш тумастӑп-и тесе шухӑшланӑн, пӗр хушӑ чӗнмесӗр тӑчӗ, — вара, хӑвна ҫапла лайӑхрах пек туйӑнать пулсан, ывӑлна шкула илсе ан кил.

Если же виновник не сознается… — Виктор Сергеевич сделал паузу, как бы еще раз обдумывая, не делает ли он ошибку, — тогда, если тебе так покажется лучше, не приводи сына в школу.

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех