Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑйӗнчен (тĕпĕ: хӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах телейлӗ ҫын тӳрӗ кӑмӑлпа хӑйӗнчен: «Ҫӑтмахах-ши ку?» — тесе ыйтсан кирек мӗнле телей те хӑйӗн чаплӑ тӗсӗсенчен ҫуррине ҫухатать.
Но всякое счастье утратит половину своих блестящих перышек, когда счастливец искренно спросит себя: рай ли оно?

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Амӑшӗ Синопӑна хӑйӗнчен пӗр утӑм та, ниҫта та уйӑрман.
Пока Синопе не пошел четвертый год, мать ни на шаг не отпускала его от себя.

Синопа тата унӑн юлташӗсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

— Ок-йи (ырӑ сунатпӑр)! — тесе кӑшкӑрнӑ Шурӑ Кашкӑр, хӑнана хӑйӗнчен сылтӑм енне, хисеплӗ вырӑна лартса.
— Ой-йи! Добро пожаловать! — воскликнул Белый Волк, усаживая гостя на почетное место справа от себя.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Хӑйӗнчен чылай аслӑскерне яланах курас килчӗ.
Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Хӑйӗнчен эрех шӑрши кӗрет.
Куҫарса пулӑш

Вӗсене хӑйӗнчен укҫа та пурлӑх ҫеҫ кирлине пӗлнӗ вӑл.
Куҫарса пулӑш

Те хӗр сывлӑхӗшӗн ӗҫнӗ эрех, те илемлӗ хӗр хӑйӗнчен пӑрӑнманни пуҫне ҫавӑрчӗ каччӑнне, ун чӗлхи ҫӑварӗнче ирӗклӗн кускалама пуҫларӗ.
Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Анчах Вероника хӑйӗнчен чылай ҫамрӑккине тата вӑл уншӑн адвокат ҫеҫ пулнине аса илет те шухӑшне вӑйпах аяккалла пӑрма тӑрӑшать.
Куҫарса пулӑш

Кӗтнӗ самант ҫитетех // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Унтан хӑй кӗсьери пин ҫурӑ укҫипе киле мӗнле вӗҫтернине аса илчӗ те ӑшӗнче хӑйӗнчен хӑй тӑрӑхларӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Аня хӑйӗнчен тарас пек, ӑна хыттӑн ыталаса хӑй ҫумне пӑчӑртарӗ, сӑмахӗсене каялла илесрен шикленнӗ пек, ӑна чуп тума, ҫӳҫӗнчен ачашлама пуҫларӗ.
Боясь, что Аня может убежать он него, крепко прижал к себе, поцеловал ее, гладил по волосам, словно боялся, что она возьмет свои слова обратно.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Хӗр хӑйӗнчен пӑрӑнса ҫӳреме тӑрӑшни Марук аппана ҫӗрӗпех шухӑшлаттарчӗ.
Стремление девушки избегать ее, всю ночь заставляла задумываться тетю Марью.

Пӗртен-пӗр ҫывӑх ҫынни хӑйӗнчен ҫапла хӑвӑрт уйрӑлса кайни ураранах ӳкерчӗ Аньӑна.
Уход из жизни единственного близкого человека Аню скосило с ног.

Рита хӑйӗнчен хӑпманни тарӑхтарса ҫитерчӗ ӗнтӗ ӑна.
То, что Рита не отвязывалась от него, его уже сердило.

Анчах ҫапнипе Маринӑна хӑйӗнчен пушшех сивӗтессине ӑнланса тивмерӗ.
Но поняв, что ударив Марину она лишь сильнее от нее отвернется, она не стала ее трогать.

«Мӗн-ши, юрату-ши ҫак? — хӑйӗнчен хӑй ыйтать Аня.
«А что такое любовь? — спрашивает себя Аня.

Ворошиловран хӑйӗнчен пуҫласа мӗнпур боецсем таран, ҫине-ҫинех вирлӗреххӗн тапӑнма тытӑннӑ мамонтовецсене ҫапа-ҫапа аркатса пынӑ хушӑрах, пурте кӗпер патӗнче ӗҫсем мӗнле пынине асӑрхаса сӑнаса тӑнӑ.
Все — от Ворошилова до бойцов, сдерживающих все более нетерпеливые натиски мамонтовцев, — с тревогой следили за мостовыми работами.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Носович питӗ асӑрханса ларчӗ, туртма сӗннӗ Мускав пирусӗсене туртмарӗ, хӑйӗнчен ыйтнӑ сӑмахсене хирӗҫ типпӗн те татӑклӑн тавӑрса пычӗ; унтан ӑна Сталин ун ҫине темиҫе хутчен куҫайӗн хӑвӑрт та ҫивӗччӗн пӑхса илнӗ пек туйӑнчӗ.
Носович сидел настороженно, не курил предложенных московских папирос, отвечал сухо и точно и несколько раз, — показалось ему, — поймал на себе быстрый, из-под приподнятых нижних век, острый взгляд Сталина.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тӗмескере, чавнӑ ҫӗр купи ҫинче ларса калаҫаканскерне, ӑна хӑйпе хӑй калаҫнӑ пек, хӑйӗнчен хӑй мӑшкӑласа кулнӑ пекех туйӑнать, анчах хӑйӗн чӗркуҫҫийӗсем ҫине хунӑ пысӑк аллисем чӗтреҫҫӗ.
Иван Гора, сидевший на бугре, на кучке выкинутой земли, разговаривал будто сам с собой и будто сам над собой посмеивался, но большие руки его, лежавшие на коленях, дрожали.

Йывӑррӑн сывланӑ май хӑйӗнчен ыхрапа эрех шӑрши перет.
Трудно дышал, обдавая ее горячим дыханием чеснока и водки.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӑйӗнчен чӑтма ҫук эрех шӑрши кӗрет.
От него пахло водкой.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика