Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑйӗнчен (тĕпĕ: хӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑйӗнчен тӑватӑ миля инҫӗшне ҫирӗм тӑватӑ сехетрен таврӑнас килмесӗр кайма пултарнине ниепле те ӑнланаймасть.
Она не понимала, как можно отойти от нее далее четырех миль без желания вернуться через двадцать четыре часа.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Кастро ҫаврӑнчӗ те хӑйӗнчен инҫех те мар чул витти айӗнче тӗлӗрсе ларакан шыв ай киммин ҫурӑмне курчӗ.
Оглядевшись, Кастро заметил недалеко от себя спину подводной лодки, дремлющей в тени каменного навеса.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Тӑлӑх арӑм пӳрчӗ умӗнчи каҫ аса килчӗ, анчах ытти аса илӗвне хӑйӗнчен хӑй сасартӑк ҫав тери йӗрӗнни тытса чарчӗ; ӑна иртнӗ пурнӑҫӗ, вӑл виле ӳт пулни, хӑй халӗ урисене усса ларакан виле шӑтӑкӗ, хӑйӗн тавра сапаланнӑ тӑпра тӗмескисем — пурте-пурте тӳсме ҫук йӗрӗнтереҫҫӗ.
Он вспомнил ночь перед домом вдовы, но другим воспоминаниям помешало внезапно овладевшее им отвращение к себе — в прошлом, — как к трупу, к могиле, на краю которой он сидел со свешенными в нее ногами, и разбросанной повсюду земле.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Вара тинех, ҫыхса хӑварнӑ ҫынна, персе пӑрахнӑ йытта хӑйӗнчен шывпа инҫет уйӑрнине кӗретӗн туйса, Гелли макӑрса ячӗ.
Тогда, почувствовав, что связанный и застреленная собака отрезаны, наконец, от нее расстоянием и водой, Гелли заплакала.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Гелли яланхи пекех хӑйне ҫирӗп тытасшӑн, анчах, кӑмӑлне хирӗҫлесех, хӑйӗнчен килмен темӗнле чӗрӗлӗхпе ҫиҫет.
Гелли хотела быть, как всегда, сдержанной, но, против воли, сияла бессознательным оживлением.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах кӑткӑн ачасене итлесе тӑма та вӑхӑчӗ пулман: вӑл хӑйӗнчен виҫӗ хут пысӑкрах улӑм пӗрчи сӗтӗрсе пынӑ, хӑйне пурӑнма пӳрт тума васканӑ.
Но муравью некогда было их слушать: он тащил соломинку втрое больше себя и спешил строить свое хитрое жилье.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

«Енчен эпӗ Ҫӑпата Улькине йӑнӑш ӑнланнӑ пулсан? — пӗр самантра хӑйӗнчен хӑй ыйтрӗ Сӑпани.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӑйӗнчен икӗ утӑмра выртакан кашкӑрсене пӑхса илсен, вӑл халь ҫав тери ывӑннӑ кӑна мар, халран кайнине туйса илчӗ, сухӑрлӑ йывӑҫ вулли ҫине вӑйсӑррӑн лак! ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл пӳлӗмре хӑйӗнчен аслӑраххи пур чухне калаҫӑва хутшӑнас мар терӗ курӑнать.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Инструктажра Крапивин та пулкаларӗ, анчах хӑйӗнчен хушса нимех те каламарӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ахӑртнех, вӑл Крапивина халӗ хӑйӗнчен чылай аслӑрах, тен, ӑслӑрах та ҫын вырӑнне хурать.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Пӑртак ӑна-кӑна пуҫ тавра ҫавӑрттарса пӑхмашкӑн вӑхӑт ӗнтӗ, Антун», — шухӑшларӗ те Калюков хӑйӗнчен хӑй мӑшкӑлласа кулса илчӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Эй, хуҫа! — чӗнсе илчӗ Мина хӑйӗнчен пӗр пуҫ чухлӗ ҫӳллӗрех Сидора.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫакӑншӑн хӑйӗнчен ытларах кам асаплантарма пултарӗ ӑна?
Куҫарса пулӑш