Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Умрихинпа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Нимех те хӑрушши ҫук, Ольга Николаевна, — Умрихинпа фельдшера сахалах мар тӗлӗнтерсе, кулкаласа ответлерӗ Озеров.

— Ничего страшного, Ольга Николаевна, — улыбаясь, ответил он, немало удивив этим Умрихина и военфельдшера.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӳрте Иван Умрихинпа тата виҫӗ салтак кӗчӗҫ.

В дом вошел Иван Умрихин, за ним — еще трое солдат.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Малтанах Андрее пулӑшма чупса пынӑ Умрихинпа Петро Семиглаз, Осип Чернышевпа Ковальчук хӑйсен гранатисене танк ҫинелле ывӑта-ывӑта ячӗҫ иккен.

Это Умрихин, Петро Семиглаз и Осип Чернышев, заранее подбежавшие на помощь к Андрею, побросали в танк свои гранаты.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей плошадка ҫинчен пулемётпа дисксене илсе пӑрахрӗ, танка хирӗҫ ывӑтмалли граната хатӗрлерӗ, Умрихинпа Нургалее кӑшкӑрса, хатӗр пулма хушрӗ, пуҫӗнчи каскине тӳрлетрӗ, мӗнле ывӑтсан меллӗрех пулать-ши тесе, траншейӑна кукленсе ларса пӑхрӗ, — унтан вара, сывлама пӑрахсах тенӗ пек, кӗтме пуҫларӗ.

Андрей снял с площадки пулемет и диски, приготовил противотанковую гранату к броску, крикнул Умрихину и Нургалею, чтобы и они были наготове, поправил каску на голове, присел в траншее, пробуя, как будет делать бросок, и потом замер в напряженном ожидании встречи с танком врага.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Повозка патӗнче Умрихинпа Дегтярев шӑппӑн, анчах та хӗрӳллӗн калаҫаҫҫӗ.

У повозки шепотком, но возбужденно разговаривали Умрихин и Дегтярев:

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кил хуҫи арӑмӗ кӑмакари вутта ухватпа пӑтраткалама тытӑнчӗ, Умрихинпа Андрей, ун ҫинелле пӑхкаласа, чылайччен чӗнмесӗр ларчӗҫ.

Хозяйка начала шевелить ухватом дрова в печи, а Умрихин и Андрей, поглядывая на нее, долго молчали.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех