Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петяна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петяна пытарма Коля каллех машинӑпа пычӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 19–41 с.

Петяна матрос куҫ хӗснӗ пек те туйӑнчӗ.

Пете показалось даже, что матрос подмигнул ему.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрача каллех кӗтессе ҫитиччен кайрӗ, унтан каялла таврӑнчӗ, вара Петяна килменни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Девочка снова отправилась до угла и снова вернулась, сообщив, что у нее еще не едут.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ку Петяна пӗртте пӑшӑрхантармарӗ, вӑл пушшех мӑнаҫланса аслӑланса кайрӗ.

Но это не только Петю не смутило, а, наоборот, сделало еще более суровым и гордым.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара Гаврик Петяна ҫаннинчен туртрӗ те, ҫапла каларӗ:

— И, притянув Петю за рукав, Гаврик таинственно шепнул ему:

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяна типӗ пулӑ, икӗ кӗлентӗр тата сӑрланӑ ҫӑмарта лекрӗ.

Пете достались превосходная сухая таранька, два монастырских бублика и лиловое яйцо.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос пӗрре Петяна куҫ та хӗссе илчӗ, вӑл ӑна: аптрамасть; тӑванӑм, пурӑнатпӑр-ха! — тесе каланӑ пек пулчӗ.

Матрос даже один раз подмигнул Пете, как бы желая сказать: ничего, брат, живем!

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑлӗ вӗсемпе пӗрле вӑрттӑн ӗҫлекен, тӗлӗнмелле хӑюллӑ пысӑк ҫынсем, вӗсем хӑйсем Петяна палланине нимӗнпе те палӑртмаҫҫӗ!

Теперь же с ними находились могущественные и таинственные взрослые, которые даже и виду не подавали, что когда-нибудь прежде видели Петю.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ӑна Терентий, пысӑк ҫынна каланӑ пекех, йӗркеллӗ калани Петяна тӗлӗнтерчӗ.

Но, к Петиному удивлению, Терентий ответил ему совершенно как взрослому.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах Петяна Гаврикпа ӑмӑртма хӗн.

Но Пете трудно было тягаться с Гавриком.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяна конфет парса, Гаврик ҫапла каларӗ:

Давая Пете мармеладку, Гаврик сказал:

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Юлашки юлнӑ тӑватӑ татӑка Женечкӑна, Мотяна, Петяна уйӑрса пачӗ, анчах вӑл хӑйне те манса хӑвармарӗ.

И распределил четыре лакомых кусочка между Женечкой, Мотей и Петей, не забыв, однако, и себя.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хурлӑхлӑ Гаврик, тиркине Петяна тыттарса, ҫӗнӗ кашӑкпа кашни пыракан ҫыннӑн ывҫи ҫине кӑшт пӑтӑ ӑсса хурать.

Гаврик же, дав Пете держать миску, аккуратно и хозяйственно насупившись, выбирал новенькой деревянной ложкой колево — каждому понемногу, чтобы всем досталось, и клал его в протянутые ковшиком руки и в шапки.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йӗри-тавра хурлӑхлӑ шӑплӑх, пӗлӗт пӑчӑ, ҫавӑнпа Петяна ҫакӑнта мӗнле те пулин хытӑ сасӑ илтӗнсенех, ҫутҫанталӑкра темӗн пулма пултарассӑн — е ҫавра ҫил, е тӑвӑл, е ҫӗр кисренессӗн туйӑнать.

Тишина была такой полной и угрюмой, а небо — таким душным, что мальчику казалось: раздайся хоть один только резкий звук, и в природе произойдет что-то страшное — смерч, ураган, землетрясение…

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя Петяна хӑйӗн сивӗ аллипе тытса ҫавӑтрӗ те, пушмакӗсене чӗриклеттерес мар тесе тӑрӑшса, пӳртне илсе кӗчӗ.

Мотя взяла Петю за руку холодной рукой и, стараясь не скрипеть ботинками, ввела в мазанку.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяна урама тухма ирӗк панӑ.

Пете уже разрешали гулять возле дома.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сехет маятникӗ чарӑнмасӑр пӗр пек шаккаса тӑни Петяна темле шиклентерет.

Резкий стук маятника пугал Петю своей настойчивостью, неумолимой непрерывностью.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ Петяна ҫиллипе тӗртсе ячӗ, плита ҫинчи кастрюльне кӗмсӗртеттерсе туртса илчӗ те, ҫаннисене хӑрӑмпа вараласа, хутаҫҫисене ҫунакан плита айне ывӑтрӗ.

Отец грубо оттолкнул Петю, затем шумно сдвинул кастрюлю, и, яростно пачкая сажей манжеты, сунул мешочки к пылающую плиту.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Петяна аллине сарса тыттарчӗ те, хӑйӗн кивӗ аттисемпе пусмана шакӑртаттарса чупрӗ.

Гаврик сунул Пете руку дощечкой и побежал, дробно стуча своими разбитыми чоботами по лестнице.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик ытлашши сӑмах каламарӑм-ши тесе шухӑша кайрӗ, анчах Петяна шанса, ун хӑлхи патнерех пырса пӑшӑлтатрӗ:

Гаврик задумался, не сказал ли чего-нибудь лишнего, но потом доверчиво приблизился к самому Петиному уху и прошептал:

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех