Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петрон (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петрон уҫӑ кӑмӑлӗ, хӑйне хӑюллӑн тыткалани, пӗр енчен, тӗлӗнтерчӗ; тепӗр енчен, ӗненсе пӗтмелле мар пек те туйӑнчӗ Иванпа Макара.

Куҫарса пулӑш

«Вилнӗ-шим эпӗ?..» // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Петрон куҫӗсем тӗксӗмленчӗҫ, сӳрӗккӗн хуравларӗ:

У Петра, темнея, померкли глаза, ответил нехотя:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Кавӗрле мучи, пӳртре хӑйӑ ҫутрӗ те, ҫыру вуласа тӑракан Петрон савӑнӑҫлӑ пичӗ ҫине, темскер хыпашланӑ пек, чӑл-чӑл пӑхса ларчӗ.

Засветив в хате огонь, Гаврила острым, нащупывающим взглядом следил за обрадованным лицом Петра, читавшего письмо.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Шурӑ ҫӳҫлӗ, хаваслӑ, ӗҫе юратакан йӗкӗт вилнӗ Петрон сӑнарне пӗтӗмпех хупласа хучӗ.

Белокурый, веселый, работящий, заслонил собою образ покойного Петра.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ашшӗпе Григорий — Петрон пӗр варта выртнӑ шӑллӗ — унӑн паянтан пуҫласа пачах хӑйӗн мар, ют пулса тӑнӑ, ҫаппа-ҫарамас выртнӑшӑн намӑсланма пӗлмен ӳтне ҫӑвӗҫ.

Григорий — брат его однокровник — и отец обмоют отныне не принадлежащее ему, не стыдящееся за свою наготу тело.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пиччӗшне хирӗҫ сак ҫине пырса ларнӑ Григорий чикаркка ҫавӑрчӗ, Петрон икӗ хӗррипе сарӑхнӑ пичӗ ҫине, кӑвакарса кайнӑ ҫаврака чӗрнеллӗ аллисем ҫине пӑхрӗ.

Григорий сидел на лавке против брата, крутил цигарку, смотрел на желтое по краям лицо Петра, на руки его с посинелыми круглыми ногтями.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ Петрон ҫара ури айӗнче ирӗле пуҫланӑ юр ҫинелле нимӗн шарламасӑр пӑхса тӑчӗ.

Тот молча смотрел, как под босыми ступнями Петра подтаивает снег.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петрон тути чӗтре пуҫларӗ.

У Петра запрыгали губы.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петрон пырӗ кашкӑр ҫыртса лартнӑ пек пӑвӑнчӗ.

Спазма волчьей хваткой взяла Петра за глотку.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петрон тӗлӗннипе мӑйӑхӗ те усӑнса анчӗ.

У Петра даже усы обвисли от удивления.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйӗнне уттарса пӑхрӗ — аран утать; Петрон та ҫаплах.

Провел своего хромает вовсю; то же и с Петровым.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшӗ Петрон пыйтланнӑ пуҫне чуптуса макӑрма пуҫларӗ, анчах ҫавӑнтах пӑрӑнса кайрӗ.

Мать заплакала, целуя завшивевшую голову Петра, но сейчас же оторвалась от него:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ҫитрӗ Петрон ырлӑх…

— Подвалило счастье Петру…

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пурнӑҫӗ хӑех ҫавнашкал майлашӑнса пычӗ Петрон.

Сама жизнь улыбалась Петру.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сарӑ картун ҫине ӳкернӗ сӑн ӳкерчӗкрен Петрон ватӑларах тӑнӑ пичӗ темӗнле сапӑррӑн пӑхать; пӗтерсе хунӑ шурӑрах мӑйӑхӗн вӗҫӗсем ҫӳлелле шӑртланса тӑраҫҫӗ, ҫирӗп пӑчӑртаса тытнӑ тути сӑмси айӗнчен палланӑ кулӑпа ирӗлсе ейӗлет.

С серого куска картона самодовольно глядело постаревшее лицо его, торчмя стояли закрученные белесые усы, под курносым носом знакомой улыбкой щерились твердые губы.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Учӗ аван, пичче учӗ вӑл, Петрон.

— Конь добрый, братов конь, Петра.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тепӗр ҫырӑвӗнче Петро хӑй патне «тӑван Дон хӗрринчи садсенче ӳснӗ» типӗтнӗ чие ҫырли ярса пама тата тӑтӑшрах ҫырса тӑма ыйтнӑ; ҫав ҫырурах вӑл Григорие вӑрҫса ҫырнӑ: казаксем каланӑ тӑрӑх, Гриша утне япӑх пӑхать, имӗш, ӑна, Петрона, ку япала питӗ пӑшӑрхантарать, мӗншӗн тесен Гришка аллинчи учӗ унӑн, Петрон, ятран илнӗ учӗ; кун пирки Петро ашшӗне Григорий патне хӑй ячӗпе ҫыру ҫырса яма ыйтнӑ.

В следующем письме просил Петро прислать ему сушеной вишни «с родимых донских своих садов» и просил не забывать, писать чаще; там же ругал он Григория за то, что, по словам казаков, плохо Гришка присматривает за конем, — а ему, Петру, обидно, так как конь Гнедой — его, Петра, собственный и кровный; просил отца написать от себя Григорию.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн пӑшал кӗпҫи умне пулнӑ мулкачӑнни пек куҫӗсем Петрон анкӑсухлӑхне сирсе ячӗҫ.

И взгляд ее — взгляд зайца под прицелом — встряхнул Петра.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, хӑяккӑн малалла кармашса, Петрон пичевре ташласа пыракан строя тухмалли лашине пушӑпа ӑшалантарать.

Свешиваясь набок, Григорий горячил кнутом игравшего в упряжке Петрова строевика.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Алӑкран Петрон тулӑ пек сарӑ та вӑрӑм мӑйӑхӗсем курӑнчӗҫ.

В дверь просунул длинные пшенично-желтые усы Петро.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех