Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Одарка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем хулӑсем кышлама юратаҫҫӗ, терӗ Одарка инке.

Одарка сказала, что они любят прутики грызть.

Тура // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Одарка инке мана тура ҫинче кӑштах ҫӳҫ пуррине кӑтартрӗ.

Тётя Одарка мне показала, что там, на гребне, немножко волосиков есть.

Тура // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Одарка инке те кулса ячӗ: — Мӗн, хӑрарӑн-и? — тесе ыйтрӗ вара.

Тётя Одарка тоже засмеялась и сказала: — Что, злякался?

Тура // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Одарка инке пӗр турине илчӗ те: — Кил-ха, эпӗ сана тураса ярам, — терӗ.

А тётя Одарка взяла этот гребень и говорит: — Давай я тебя причешу.

Тура // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Кайран пирӗн пата Одарка инке пычӗ.

Потом к нам пришла тётя Одарка.

Тура // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Одарка инкен тепӗр татӑк арбуз хуппи юлнӑччӗ.

А у тёти Одарки осталась ещё одна корочка арбузная.

Эпӗ качака такине утланса ҫӳрени // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Акӑ вӑл, — терӗ Одарка инке.

Одарка сказала: — Ось вин, — это значит: «Вот он».

Эпӗ качака такине утланса ҫӳрени // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ вӗсене ҫӑватӑп, шывпа сапатӑп, ун чухне вара вӗсем тата кулӑшларах пулаҫҫӗ, терӗ Одарка.

Одарка сказала, что она их моет и водой поливает, и тогда ещё смешнее.

Сысна ҫурисем // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Одарка! — тесе кӑшкӑрчӗ Матвей Иванович.

И Матвей Иванович кричал: — Одарко!

Сысна ҫурисем // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Унта вӑл, хӑй ухмах пулмасан, апатне те лайӑхрах ҫийӗ, ӑшӑнасса та ӑшӑнӗ — е кӑмака умӗнче, е Одарка ҫумӗнче.

Там он, если не дурак будет, и подъест и погреется — хоть у печки, хоть у Одарки.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Акӑ, сасӑлатпӑр та — кухньӑна апат пӗҫерме, Одарка патне резерва яратпӑр.

Голоснем — и на кухню его в повара, к Одарке в резерв.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ыран-паян шартлама сивӗсем пуҫланас пек тӑрать, пурсӑр та пӗтетӗр вӗт, — терӗ те хӗрхенсе Одарка, ҫӗҫҫине хурса, тухса кайрӗ.

Не сегодня-завтра мороз ударит, пропадете, — уже сочувственно говорила Одарка и, положив нож, вышла.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Одарка унӑн аттине, пӗлекен ҫын пек тытса, ҫавӑркаласа пӑхрӗ.

Одарка глазом знатока осмотрела сапог.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Повар сӑмахне итленӗ май, Одарка Павел ҫине лайӑхрах пӑхса илчӗ те кӑшт вӑтаннӑ пек пулчӗ.

Слушая повара, Одарка пригляделась к Павлу и немного смутилась.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Повар, Павелӑн юрӑхсӑра тухнӑ атти ҫине пӑхса илчӗ те, Одарка еннелле пуҫне сулчӗ.

Повар посмотрел на искалеченный сапог Павла и кивнул головой на Одарку:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Одарка Павел ҫине кӑшт ҫеҫ пӑхса илчӗ те кӑмӑлсӑррӑн: — Мӗн, эсӗ кӑнтӑрлахи апата хатӗрленетӗн-им? — тесе ыйтрӗ вӑл.

Одарка кинула на Павла небрежный взгляд и недоброжелательно спросила: — Ты что, к обеду мостишься?

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кухньӑра, сӗтел патӗнче, повар хӑй патне пулӑшма илнӗ Одарка, ҫул хуралҫин арӑмӗ, чӗкӗнтӗр вакласа тӑрать.

На кухонном столе резала свеклу Одарка, жена путевого сторожа, взятая поваром в помощники.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сан пурнӑҫу аван ҫав, Одарка, тем те пӗр илсе паракан ҫын пур санӑн; мана ун пек лайӑх пушмак илсе паракан ҫук ҫав».

Хорошо тебе, Одарка, у тебя есть такой человек, который все тебе покупает; а мне некому достать такие славные черевики.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Э, Одарка, — терӗ чиперкке Оксана, пӗр хӗр еннелле ҫаврӑнса:

— Э, Одарка! — сказала веселая красавица, оборотившись к одной из девушек.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех