Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нимӗскере (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иртен-ҫӳренсем ӑна пахчара кама та пулин сӑнать теме пултараҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӑл вӗҫӗмсӗр унталла тинкерет, анчах чӑннипе Ятман ҫак минутра нимӗскере те сӑнамасгь, умра нимӗн те курмасть.

Куҫарса пулӑш

XXXII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Эпир, колхоз хресченӗсем, ҫакна пурнӑҫлассишӗн нимӗскере те хӗрхенсе тӑмӑпӑр.

Куҫарса пулӑш

ХХ // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫамрӑк хан хӑйӗнпе пӗрле Арскра пулнӑ темиҫе княҫпа, аскерсемпе пӗрле кремль картишне пӑхса ҫаврӑнчӗ те крепоҫре нимӗскере те аркатманнишӗн хӗпӗртесе ҫӳле, хан пӳлӗмне, хӑпарчӗ.

Куҫарса пулӑш

5. Кавар // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗтӗмпех куратӑп, ҫав хушӑрах нимӗскере те кӗретӗн тытса туяймастӑп.

Видя все, я не улавливал почти ничего.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫакан ҫинчен тӗрӗссипе ӑнланса илсен эпӗ, йӑвашланса каллех минтер ҫине выртрӑм та, авал пулса иртнӗ Францири революци вӑхӑтӗнчи аслӑ чӗреллӗ патвар ачапа хама танлаштарсан, эпӗ нимӗскере те тӑман ҫын иккенне пӗлсе хуллен йӗре пуҫларӑм.

Сознавшись себе в этом, я покорно лег опять на подушку и тихо заплакал над своим ничтожеством, сравнивая себя с великим мальчиком из далекой Французской революции.

X сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Анчах Макҫӑм нимӗскере асӑрхамасӑр васканӑ, ҫавӑн пирки хирӗҫ килекен пӗр ҫынна пырса та ҫапӑннӑ, леш ӑна ҫиллессӗн кӑшкӑрса пӑрахнӑ:

Но Максимка спешил, ни на что не обращая внимания, даже наткнулся на какого-то прохожего, который сердито крикнул ему:

I // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Унӑн илемӗпе нимӗскере те танлаштарма ҫук.

Нет ничего, что могло бы сравниться с ним по красоте.

Ҫӗртен уйӑх патне ҫитиччен // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

«Нимӗскере те ан хӗрхенӗр!» тет Тарас яланах.

«Ничего не жалейте!» — повторял только Тарас.

XII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вӑл нимӗскере вӗренмен кая юлнӑ элемент ҫеҫ вӗт.

Она — отсталый элемент, ничему не обучена.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Епле кичем иккен пысӑккисене пурӑнма, — вӗсем вылямалли шакӑсене те, тӳммесене те, пӳскесене те, — нимӗскере те юратмаҫҫӗ.

Как скучно большим жить — ничего они не любят: ни бабок, ни пуговиц, ни мяча.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, хӑй нимӗскере те ӗненмен, ҫапах та Гераҫка ҫинчен куҫне илмесӗр, унӑн кашни сӑмахне ҫӑтса ярас пек итлесе ларчӗ.

Тёма давно сорван со своих скептических подмостков и с напряженным лицом следит за каждым движением Гераськи.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Нимӗскере тӑман япала, унашкал системӑпа сӳленчӗк, киревсӗр этем анчах ӳсме пултарӗ.

Дрянь, тряпка, негодяй выйдет по этой системе.

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Одинцова ӑна килӗшнӗ; ун ҫинчен сарӑлнӑ тӗрлӗ сӑмахсем, ирӗклӗхпе унӑн шухӑшӗ нимӗскере те пӑхӑнманни, хӑйне иккӗлентермиех кӑмӑл туни — пӗтӗмпех уншӑн усӑллӑ пек курӑннӑ; ҫапах та вӑл часах унран «йӗркине тупма ҫуккине» ӑнланса илнӗ, анчах пӑрахса кайма, ку хӑйне те тӗлӗнтернӗ пулсан та, вӑй пулман унӑн.

Одинцова ему нравилась: распространенные слухи о ней, свобода и независимость ее мыслей, ее несомненное расположение к нему — все, казалось, говорило в его пользу; но он скоро понял, что с ней «не добьешься толку», а отвернуться от нее он, к изумлению своему, не имел сил.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аркадий хӑйпе пӗрле йӑпанса темӗнле лӑплану шыранине Катя, уҫҫӑнах мар пулсан та, ӑнланнӑ, — ҫакна пула вӑл хӑйшӗн те, уншӑн та пулнӑ ҫурма именӳллӗ те ҫурма ӗненӳллӗ айӑпсӑр туслӑхра мӗн кирлисене пурне те туса пынӑ: Анна Сергеевна пур чухне вӗсем пӗр-пӗринпе калаҫман: аппӑшӗ сиввӗн пӑхсан, Катя яланах чӑмӑртанса ларнӑ; Аркадий, юратан ҫынна тивӗҫлӗ пек, хӑй юратнӑ ҫын ҫывӑхӗнче урӑх нимӗскере те асӑрхама пултарайман; Катяпа ӑна пӗччен чухне кӑна аван пулнӑ.

Катя смутно понимала, что Аркадий искал какого-то утешения в ее обществе, и не отказывала ни ему, ни себе в невинном удовольствии полустыдливой, полудоверчивой дружбы, в присутствии Анны Сергеевны они не разговаривали между собою: Катя всегда сжималась под зорким взглядом сестры, а Аркадий, как оно и следует влюбленному человеку, вблизи своего предмета уже не мог обращать внимание ни на что другое; но хорошо ему было с одной Катей.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑш чухне, ырӑ шӑршӑллӑ ваннӑран тухса, пӗтӗмпех ӑшӑнса ачашланса кайнӑ, ун пек чухне вӑл пурӑнӑҫ нимӗскере те тӑманни ҫинчен, хуйхӑлли ҫинчен, ӗҫпеле усал ҫинчен те шухӑша кайнӑ…

Бывало, выйдя из благовонной ванны, вся теплая и разнеженная, она замечтается о ничтожности жизни, об ее горе, труде и зле…

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл Базаров Одинцовӑпа, ӑслӑ хӗрарӑмпа калаҫнӑ пек, хӑй мӗне ӗненни ҫинчен тата хӑйӗн шухӑшӗсем ҫинчен калаҫасса кӗтнӗччӗ, мӗншӗн тесен Одинцова хӑех «нимӗскере те ӗненмесӗр пурӑнма хӑякан» ҫынна итлеме килӗшнӗччӗ.

Он ожидал, что Базаров заговорит с Одинцовой, как с женщиной умною, о своих убеждениях и воззрениях: она же сама изъявила желание послушать человека, «который имеет смелость ничему не верить».

XV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Нимӗскере те ӗненмесӗр пурӑнма хӑюллӑх ҫитерекен ҫынна курма манӑн питех те кӑмӑл пур.

Мне будет очень любопытно видеть человека, который имеет смелость ни во что не верить.

XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эпӗ сире каларӑм-ҫке-ха, нимӗскере те ӗненместӗп терӗм; мӗн-ха вӑл наука, пӗтӗмӗшпе илсен?

— Я уже доложил вам, что ни во что не верю; и что такое наука — наука вообще?

VI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Нимӗскере те хисеплемен ҫынна пӗлтерет темелле, — хушса хучӗ Павел Петрович, каллех ҫӑкӑрӗ ҫине ҫу сӗрме тытӑнса.

— Скажи: который ничего не уважает, — подхватил Павел Петрович и снова принялся за масло.

V // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ку hihil текен латин сӑмахӗнчен — «нимӗн те мар» тесе ӑнланатӑп эпӗ; апла пулсан, ку сӑмах вӑл… вӑл нимӗскере те йышӑнман ҫын тенине пӗлтерет пулӗ?

— Это от латинского nihil, ничего,сколько я могу судить; стало быть, это слово означает человека, который… который ничего не признает?

V // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех