Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Мӗне (тĕпĕ: мӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑтра ҫухи кӑна мӗне тӑрать!

А какие смушки!

I сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Мӗне пӗлтерекен ӗҫ пулчӗ-ха ку? —

Что же это наконец?

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Мӗне пӗлтереҫҫӗ санӑн сӑмахусем?

— Что означают твои слова?..

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Мӗне кӗтес?

Чего?

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Пӗлетӗр-и, мӗне тӑрать ун патне ҫитесси?

Что это будет стоить!

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Хӑйӑр шыв тӗпӗнче выртать, мӗншӗн тата мӗне кура ҫӳлелле ҫӗкленет-ха вӑл?

Песок лежит на дне, а как же и зачем он поднимается наверх?

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӑйне интереслентерекен япаласенчен мӗне те пулин ӑнланса илме тӑрӑшса, вӑл ҫиме те чарӑнать, сывлама та чарӑнчӗ, пуҫӗнчен тухса кайма тӑрӑшакан шухӑшне хӑратасран шикленет тейӗн.

Силясь додумать или понять что-либо занимающее его, он перестает есть, даже затаивает дыхание, словно боится спугнуть ускользающую мысль.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костьӑна килӗшет кунта, ҫавӑнпа та ҫав пӗчӗкҫӗ тыткӑчсемпе лампӑсем мӗне кирлине пӗлмесӗр каясшӑн мар вӑл, анчах чӗнмесӗр ларакан Федор Павловичран вӑтанать, — лешӗ тӗрлӗ пралуклӑ темле шӑрт пек япалапа чакаланса ларать.

Косте нравится здесь, и уходить ему не хочется, не узнав назначения всех рычажков, лампочек и ручек, но он стесняется молчаливого Федора Павловича, который копается в ощетинившейся проводами штучке.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Мӗнле авторитет пулӗ, сӑмахран, манӑн, е пирӗн класри тепӗр манран та хастарлӑраххин, мӗне пӗлтеретпӗр эпир, мӗнле хисеп пулӗ вара пирӗн?

Какой авторитет имел бы, например, я или другие из моего класса, какое значение, какой престиж?

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Ӑнланаймарӑм, пикеҫӗм, мӗне пӗлтереҫҫӗ-ши ку шӳтле сӑмахсем?

— Не понимаю, что означают твои шутки, красавица.

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Мӗне ӗмӗтленчӗ-ши вӑл?

О чем же он мечтал?

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Апла, ҫав япала мӗне пӗлтернине ӑнлантарса парсамччӗ пире!

А ну-ка, объясни нам скрытый смысл этого чуда!

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Вӑл мӗне пӗлтернине пӗлес тесе авгурсен коллегийӗ те пуҫтарӑннӑ, — терӗ Эмилий Варин малалла, — хам авгур мар пулсан та, вӑл мӗне пӗлтернине эпӗ хӗвеле курнӑ пек лайӑх куратӑп.

— Коллегия авгуров уже собиралась для разгадки тайны, скрытой в таком странном явлении, — произнес своим скрипучим голосом Эмилий Варин, а затем добавил: — Я хоть и не авгур, а мне все ясно.

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

1914 ҫултанпа вӗлеретпӗр те — этем мӗне пӗлтернине хӑнӑхрӑмӑр-ши?

С 1914 людей убиваем и мы привыкли, — что такое человек?

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мӗне тӗсетӗр?

Чего уставились?

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Эсир мӗне асӑрхатӑр вара?

А чего же вы замечаете?

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Тӗлӗнмелле, тӗлӗнмелле, — ҫине-ҫинех пӑшӑлтатать Лось, вӑл мозаикӑна лайӑхрах пӑхса тӗпчес тӗллевпе дивансем ҫинелле улӑхать, — Алексей Иванович, питлӗх-хӳтлӗх ҫинчи пуҫ ӳкерчӗкне куратӑр-и, ҫакӑ мӗне пӗлтернине ӑнланатӑр-и?

— Странно, странно, — повторял Лось, влезая на диваны, чтобы лучше рассмотреть мозаику, — Алексей Иванович, видите рисунок головы на щитах, понимаете, что это такое?

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Twenty three, — каласа хучӗ вӑл юлашкинчен, ҫакӑ акӑ мӗне пӗлтерет: «Шӑммӑм-шаккӑмпа пӗрле мана шуйттан йӑтса кайтӑрах».

— Twenty three, — проговорил он, наконец, что должно было означать: «Чёрт возьми меня с моими костями».

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мӗне?

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗртте Якку кукки пек мар ҫын, каменщик Петӗр час-часах калатчӗ: «Кирек те мӗнле тапаланса, кирек мӗне шанса пурӑн, ҫапах та тупӑкпа ҫӑваран никам та хӑтӑлас ҫук» тетчӗ.

«Как ни бейся, на что ни надейся, а гроба да погоста никому не миновать стать», — нередко говаривал каменщик Петр совершенно непохожий на дядю Якова.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех