Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Марфа сăмах пирĕн базăра пур.
Марфа (тĕпĕ: Марфа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арзын ачазэнэ Семен ядлы хуратбыр, хирачазэнэ — Марфа.

Куҫарса пулӑш

Пролог // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

— Паян Семен гонэ — Симеон столпник тэгэн святой ячэ, унын аможэ Марфа.

Куҫарса пулӑш

Пролог // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Санпа пӗрле эпӗр те, мӑшӑрпа иксӗмӗр, Элексантӑр аттепе Марфа Ефимовна та, Миккипе Хветле те, ҫакӑнта пуҫтарӑннӑ ҫынсем те — пурте сана шеллесе, Савтепие хӗрхенсе санпа пӗрлех макӑратпӑр, ӗнен, Каҫҫан пичче.

Тебя мы все жалеем: и мы с женой, и отец Александр с Марфой Ефимовной, и Микки с Феклой, и все-все, кто тут собрался во дворе… Жалеем и плачем вместе с тобой, Касьян-пичче.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ыр кӑмӑллӑ Марфа Ефимовна та унтах.

Добросердая Марфа Ефимовна тоже здесь.

Савтепи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Марфа Ефимовна кунӗ-кунӗпе крыльца ҫинче тӗлӗрсе кӗтсе ларатчӗ.

Марфа Ефимовна целые дни просиживала на крыльце, вздремывая и просыпаясь.

Хӗр ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Марфа Ефимовна ӑна ҫамрӑк майра тумӗ парнеленӗ-мӗн те, Савтепи хӑйне урама майралла тумланса тухса кӑтартрӗ.

Марфа Ефимовна подарила ей свои девичьи наряды, и та, тотчас нарядившись в них, прошлась по улице.

Хитре хӗрӗн чап каять // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Марфа Ефимовна ҫеҫ ӑна-кӑна туйманни, хӗре юратса пӑрахни — ӑнланмалла мар япала пек туйӑнать.

Одна Марфа Ефимовна, пожалуй, этого не понимает и буквально влюбилась в девушку.

Хитре хӗрӗн чап каять // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Савтепи урампа хӑпарнине курсанах крыльца ҫинче ӑна кӗтсе ларакан йывӑр кӗлеткеллӗ Марфа Ефимовнӑна чун кӗрет: вӑл тӑрса хӗре хирӗҫ утать.

Стоит Савдеби появиться на улице, как попадья выходит на крыльцо встречать свою любимицу.

Хитре хӗрӗн чап каять // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Сӗтел ҫинче мӗн пур — ҫавна, — пӗлтерчӗ Марфа Ефимовна.

— Что есть на столе, то и ешь, — сердито буркнула подошедшая Марфа Ефимовна.

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пуп майри Марфа Ефимовна тӑпӑлтарса кӗнӗ суханпа пӗр ҫӑмарта валли те хырӑмӗнче вырӑн тупӑнатчӗ пуль, ҫиме чарчӗҫ ӑна.

Подошедшая Марфа Ефимовна собиралась найти место в своем желудке для пучка лука и крутого яйца.

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Енчӗпеке Марфа Ефимовна тивтермӗ-ха.

Марфа Ефимовна не даст в обиду Ендебек, если что.

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗрӗссине тӗрӗсех каларӗ-ха), тепри ҫилленчӗ ав (Хветле), виҫҫӗмӗшӗ тав турӗ (пуп майри Марфа Ефимовна; пӗрмаях чирлӗ вӑл.

(и в этом он прав); другая (Фекла) рассердилась и обиделась на него; третья, правда, поблагодарила (попадья Марфа Ефимовна, вечно больная,

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Мӗн енчен пит сулмаклӑ Хветле сӑмахӗ Микки умӗнче, мӗнпе пӑхӑнтарать вӑл упӑшкине, ӑна ни Марфа Ефимовна, ни пуп пӗлмеҫҫӗ.

Чем умела усмирить разбушевавшегося мужа Фекла, каким волшебным словом, не знали ни Марфа Ефимовна, ни сам поп.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Кӗҫех Савтепи тавра Хветле, Ӗнчӗпек, Марфа Ефимовна ҫаврӑнкалӑма тытӑнчӗҫ.

Скоро Савдеби окружили заботой все женщины дома — Фекла, Ендебек, Марфа Ефимовна.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хветле, ӑҫта эсӗ, сана Марфа Ефимовна чӗнет! — кӑшкӑрса ячӗ Янтул.

Хветле! Ты где? Марья Ефимовна тебя требует! — прокричал Яндул в пустоту.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗр каҫхине, Микки ӳсӗрпе ҫӗмӗрӗлме тытӑнсан, Марфа Ефимовна Янтула кантура Хветлене чӗнме ячӗ.

…Как-то вечером пьяный Микки начал куролесить, и Марфа Ефимовна послала Яндула за Феклой —

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Шалти пӳрт алӑкӗ уҫӑ та, унта Марфа Ефимовна урай хӑмине качӑртаттарса утса ҫӳрени курӑнать.

Дверь в другую комнату была открыта, и там, скрипя половинами, тяжело расхаживала матушка Марфа Ефимовна.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӑй самӑрринчен вӑтанакан Марфа Ефимовна сулахай аллипе тулли кӑкӑрӗсене хуплама тӑрӑшса сак ҫинчи чӗресе ҫенӗке илсе тухрӗ.

Марфа Ефимовна, стыдясь своей чрезмерной полноты, придерживая левой рукой излишне тяжелую грудь, правой подхватила лукошко с яйцами и прошаркала в сени.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Тавтапуҫ, эпӗ тутӑ, ан чӑрман, матӑшкӑ, — терӗ Михапар хӑйӗн аллине Марфа Ефимовнӑн ҫемҫе аллинчен вӗҫертсе.

— Благодарствуем, матушка, сыт я, не хлопочите, — заотнекивался Мигабар, мягко высвобождая свою руку из пухлой ладошки Марфы Ефимовны.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

(Самӑр кӗлеткеллӗ Марфа Ефимовна кӑшт та пулин ырханланасчӗ тесе яланах васкаса утма тӑрӑшать.)

Пышнотелая Марфа Ефимовна все еще надеялась хоть немного похудеть и потому пыталась ходить быстрым шагом.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех