Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Куратна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ун аллинче, куратна, портфель.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑтмах ҫынни милицие ма васкать? // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 85–186 с.

Куратна, вӑт ку ачан амӑшӗ пур.

Куҫарса пулӑш

1 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

— «Арӑм, итле-ха, кунталла пӑх-ха, — Манӑн кӗпе ҫинче умӑмра Майра патша ҫакнӑ вырӑс хӗресне Куратна?

Куҫарса пулӑш

IX. Ылтӑн ҫӗрӗ // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

— Амӑшӗ, куратна, ывӑл ҫапӑҫма та, ӗҫме те вӗреннӗ— юптарарах каларӗ Михала, Кӗтернене куҫ хӗссе.

Куҫарса пулӑш

ХХIV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫав вӑхӑтра хӑйсен умӗнче тӑракан тур лаша хӳрине ҫӗклерӗ; — Лашам манӑн, куратна? — лӗкӗртетрӗ вӑл, чакӑр куҫне хӗскелесе, — хӑй ылтӑн!

В это время его жеребец поднял хвост и посыпал конскими «яблоками», — видал, у меня вон лошадь золотом ходит!

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каярахпа ҫеҫ сывлӑш ҫавӑрса лаххан ҫинелле кӑтартрӗ те: — Куратна?.. Эп сана!.. — тесе хучӗ.

Потом, переведя дух, кивнул на лохань, сказал прерывисто: — Видишь? Я тебе!..

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ав, виҫӗ хутлӑ хӗрлӗ ҫурта куратна? — пӳрнипе тӗллесе кӑтартрӗ лешӗ.

Вон, видишь трехэтажный дом из красного кирпича? — указал он пальцем.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫ ыратсан, урана та йывӑр килет тетпӗр, аслӑкӑм, куратна ав, — шӗвӗр пӳрнипе тӑсса кӑтартрӗ Этхем, — янках уҫӑ, вӑхӑтӑм явӑтнӑ нух ҫавна витсе пӑрахӑп тесеттӗм — пулмарӗ-ҫке, вӑй ҫитмерӗ, витеймерӗм.

Не зря, видать, говорят: коль голова болит, и ногам приходится трудно, вон, повети-то, видишь сам, какие, — Этхем указал пальцем на оголенные стропила, — голые стоят, все не покрою крышу-то.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ ман кунта ӑша кантармалли пур, куратна?.. — вӑл ҫавӑнтах кӗсйинчен пӗр кӗленче туртса кӑларчӗ, хӑй тата хутланарах ларчӗ.

Вот у меня тут есть согреться, — достав из кармана бутылку, он уселся поудобнее и пожаловался:

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ав, куратна, — хӗвелтухӑҫнелле кӑтартрӗ Элентей аллипе тӑсса, — хӑвалӑхра вут ҫутисем йӑлкӑшаҫҫӗ.

Вон, видишь, — указал Элендей на восток, — огоньки мельтешат в тальнике.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Куратна, ӗҫ мӗнлине: сивӗ пирки затворта ударниксем пружина ҫумне шанса ларнӑ.

Видишь, в чем дело: в затворе от холода ударники примерзли к пружинам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Пӗр минутлӑха ҫеҫ кӗнӗ Ермолай: «Вӑл ухмах» (куратна, мӗнле сӑмаха юратать! — тесе илчӗ Филофей ҫур сасӑпа) — «вӑл ухмахскер укҫан шутне пачах та пӗлмест», тесе ӗнентерме тытӑнчӗ, — сӑмах май вара, вӑл мана акӑ мӗне асаилтерчӗ: пӗр ҫирӗм ҫул ӗлӗк халӑх нумай иртсе ҫӳрекен вырӑнта, икӗ пысӑк ҫул тӑваткалӗнче, манӑн аннеҫӗм тунӑ постоялӑй двор, — унта хуҫа пулса тӑма лартнӑ дворовӑй чӑнахах та укҫасен шутне пӗлмен пирки, — пӗтӗмпех саланса кайрӗ, ҫав дворовӑй укҫасене вӗсем миҫе пулни тӑрӑх хаклатчӗ, урӑхла каласан, сӑмахран, четвертак кӗмӗл укҫана ултӑ пилӗк пуслӑх пӑхӑр укҫалла паратчӗ, хӑй ҫапах та хытӑ ятлаҫатчӗ.

Вошедший на минутку Ермолай начал меня уверять, что «этот дурак» (вишь, полюбилось слово! — заметил вполголоса Филофей), «этот дурак совсем счету деньгам не знает», — и кстати напомнил мне, как лет двадцать тому назад постоялый двор, устроенный моей матушкой на бойком месте, на перекрестке двух больших дорог, пришел в совершенный упадок оттого, что старый дворовый, которого посадили туда хозяйничать, действительно не знал счета деньгам, а ценил их по количеству — то есть отдавал, например, серебряный четвертак за шесть медных пятаков, причем, однако, сильно ругался.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ак ҫакна куратна? — ахӑрашрӗ Эмексиз, ятаганне йӗннинчен туртса кӑларса.

А это видел? — рявкнул Эмексиз, обнажая свой ятаган.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Куратна, унта авӑ мӗн?

— А видишь там что?

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Шанчӑклӑ вӑхӑтах мар: ерипен ҫил хусканать, куратна авӑ — епле юр вӗҫтерет.

— Время ненадежно: ветер слегка подымается; вишь, как он сметает порошу.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Куратна акӑ, Петр Андреич, ӗҫке чупни епле вӑл.

— Вот видишь ли, Петр Андреич, каково подгуливать.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех