Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кулас (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эльгеев ним чӗнме аптрарӗ: кулас та килет унӑн, пӑскӑртас та килет мӑнтӑрккана.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Мӗншӗн ахӑлтатнине ӑнланмарӗ Павлуш, ҫапах унӑн та вӗсемпе пӗрле кулас килчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Анчах паян тем пулчӗ: Ева ун аллине кӗтмен ҫӗртен ӑшшӑн чӑмӑртанӑ хыҫҫӑн, калаҫас та, ташлас та, кулас та килчӗ Павлушӑн.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Миша ӑнланмарӗ: кулас килнипех кулчӗ-и вӑл е тӑрӑхласа?!

Куҫарса пулӑш

8 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Уншӑнах хуткупӑс калама пӑрахаймӑн: тутисем кулас вырӑнне ҫилленнӗ пек пӗрӗннӗ пулсан та, аллисем мах паман — шӑнкӑравлӑ тальянкӑна вылятнӑ кӑна, урисем, ташлакансем ҫук пулсан та, пӗр кӗвӗллӗн тӗпӗртетнӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Гобсон сӑмахӗсем телеграммӑна чӗтресе-хыпаланса уҫса вуланине аса илтереҫҫӗ; вулатӑн та — хавха тамалать, ҫакӑн хыҫҫӑн лӑштах сывласа ярса канӑҫлӑн кулас килет.

Слова Гобсона произвели впечатление лихорадочно распечатанной телеграммы, которая прекращает тревогу, после чего, вздохнув, хочется смеясь сесть.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫакна вӑл тутине ҫыртса пӗлтерчӗ, — мӗншӗн тесен унӑн кулас килет.

Она сделала это, кусая губы, так как ей стало смешно.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Манӑн — кулас та килет — кӑмӑлӑм ҫемҫелчӗ: капитанӑн хальхи тыткаларӑшӗ иртнӗ ҫӗрлехи унӑн путсӗр, флегматикла-искусствӑлла тата — каярахпа — тискер сӑмахлавӗ патне ҫывӑха та пымасть.

Я был — смешно сказать — тронут: так теперешнее обращение капитана звучало непохоже на его дрянной, искусственно флегматичный и — потом — зверский тон сегодняшней ночи.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Фильс пысӑк пуҫлӑ, лӑпкӑ та вӑйлӑ ачаччӗ, эпӗ вара, мана нумайӑшӗ каланӑ тӑрӑх, сӑнпа тата кулас манерпе хӗр ача пекрех пулнӑ-мӗн, чӑн та, вӑйпа эпӗ Фильса парӑнмастӑмччӗ.

Фильс был крупноголовый, спокойный и сильный мальчик, я же, как многие говорили мне, лицом и смехом напоминал девочку, хотя в силе не уступал Фильсу.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Анчах кун пек чухне хаваслӑн курӑнма хӗн, юриех кулас тесе сарнӑ тутасем резина пек хӑйсемех пӗрӗнсе чӗтренеҫҫӗ.

Но как трудно иногда быть веселым, как невольно, точно резиновые, сжимаются и вздрагивают насильно растянутые в улыбку губы!

IX сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Тампико, кулас килсен кулах, анчах мана Давенант сасси пек туйӑнать.

 — Тампико, смейся, если хочешь, но мне почудился голос Давенанта.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кунта — кивӗ тӗн ӗренкиллӗ купса, почтмейстер — ӗҫкӗшӗн кӑларса ҫапнӑскер, хӑй яп-яка хырӑннӑ, куҫа йӑмӑхтаракан ҫап-ҫутӑ атӑпа, хӗрлӗ куҫӗсем вара мухмӑрпа аптӑранине пытараймасӑр йӑлкӑшаҫҫӗ; лорнеткӑллӑ тата сарӑ-хӗрлӗ боа тӑхӑннӑ типшӗм хӗрарӑм, отставкӑри ҫар ҫынни, — кӗтесре сӗнксе ларакан ватӑ старик, — ҫӑмламас шурӑскер те кӑптӑрмӑшскер, ҫавӑнпах-тӑр ӑна курсан кӑштах кулас та килет.

Тут был купец старообрядческой складки, почтмейстер, выгнанный за пьянство, начисто выбритый, в нестерпимо блестящих сапогах, но еще с блеском похмельной ошеломленности в красных глазах; сухая дама с лорнеткой и рыжим боа да отставной военный, дремавший в углу старикашка, такой пушисто-белый и дряхлый, что вид его вызывал незлобную улыбку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Халӗ манӑн кулас та килет, ара, ҫакна пӗтӗмпех урӑхлатса калаҫҫӗ-ҫке.

Теперь мне даже смешно, пая все это переиначили.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Кулас килнине чара-чара аяксем хытса ларчӗҫ.

У меня даже бока смокли, так я удерживался от смеха.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Гнор чи малтанах чӗри хӗссе ыратнине, унтан кулас килнине, ҫилӗ капланнине, тилӗрӗвне туйрӗ.

Первое, что ощутил Гнор, была тупая боль сердца, позыв рассмеяться и гнев.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫакӑн пирки шухӑшласан манӑн ахӑлтатса кулас килет.

Меня разбирает смех, когда я об этом думаю.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Эсир ирхи шуҫӑмран пуҫласа каҫхи шуҫӑмччен ахӑлтатса кулас килтерекен тӳпене курнӑ-и?

Видали вы небо, под которым хочется хохотать с зари до зари?

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Халӗ ӗнтӗ, лӑпланса ҫитнӗскерӗн, кулас та килет, анчах аван мар.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Каҫар, — Антуна хулпуҫҫинчен юлташла ҫапрӗ Король, — эпӗ санран кулас тесе мар…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫак пичкери эрехе лӑпкӑ чунпа ӗҫес тесен тата кулас тесен, ачам, савӑнса кулас тесен, хӑрах урапа — ҫӗр ҫинче, тепринпе тӳпере тӑмалла.

Чтобы с легким сердцем напиться из такой бочки и смеяться, мой мальчик, хорошо смеяться, нужно одной ногой стоять на земле, другой — на небе.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех