Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ксенирен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Ксенирен урӑх нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ, ахаль ӑшӑ сӑмахсем кӑна каларӗ, ҫав сӑмахсем ҫынна ӗнентерме пултараймаҫҫӗ пулин те, ҫапах хӑйсене евӗр лӑплантараҫҫӗ, шанӑҫ пӗтрӗ тенӗ чухне малтанхи йывӑрлӑха сиреҫҫӗ.

Она ни о чем больше не расспрашивала племянницу, а говорила лишь обычные слова участия, которые вроде и бессильны убедить человека и, однако, по-своему все же успокаивают, снимают первую тяжесть отчаяния.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйсен килӗнчех мӗнле кулма хӑять-ха вӑл Ксенирен?

Как он смеет еще издеваться над нею в ее же доме?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапах, пӗр пек тӗллев тытни вӗсене ҫывхартать пулни те, ӑна Ксенирен пӗр пӗчӗк те лайӑх мар япала уйӑрса тӑрать, вӑл ҫавна манма пултараймасть, ҫавах ӑна халӗ хӑйӗн ятне хӑрамасӑр калама кансӗрлесе тӑрать.

И все-таки, несмотря на эту сближавшую их общность цели, его разделяло с Ксенией то мелкое и постыдное, что упрямо хранила его память, от чего он не мог просто отмахнуться и что мешало ему с легким сердцем назвать себя.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенирен маларах кӑшкӑрчӗ Пробатова сырса илнӗ ҫынсенчен пӗри.

Опережая Ксению, крикнул кто-то из толпы, уже плотно обступившей Пробатова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех