Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ефросинья (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем пуринчен те мӑшкӑллаҫҫӗ — Ефросинья тӗнӗнчен те, Антонинӑн хуйхинчен те, Лиза-Луизӑн ҫамрӑклӑхӗнчен те, унӑн ҫӳҫ пайӑркисенчен те; вӗсем пурне те таптаҫҫӗ, упраса хӑварма пӗлмесен, вӗсем Настяна та, Лёнькӑна та, пӗчӗк Марийкӑна та таптаса тӑкма пултараҫҫӗ, — хӑйсен таканлӑ аттисемпе чуна таптаса лӑпчӑтӗҫ те, иртсе кайӗҫ…

Они над всем издеваются — над Евфросиньиной верой, и над Антонининым горем, и над молодостью Лизы-Луизы, и над ее локонами; они все топчут, они и Настю растопчут, если не уберечь, и Леньку, и маленькую Марийку, — раздавят душу каблуками своих кованых сапог и пройдут…

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ефросинья ним шарламасӑрах кӑмакари чӳлмексене шутарчӗ.

Евфросинья молча двигала горшками в печи.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ефросинья асанне те паян ирхине вӑрттӑн таҫта тухса кайнӑ та, кӑнтӑрлахи апат вӑхӑтӗнче тин питӗ тарӑхса тавӑрӑнчӗ, кайран кунӗпех сура-сура, чӳлмексене кӗмсӗртеттерчӗ.

Даже бабка Евфросинья ушла тайком куда-то утром и вернулась только в обед, злая, весь день плевалась и грохотала горшками.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ку юрра итлесе, Ефросинья асанне тарӑнӑн сывласа ларчӗ.

Слушая эту песню, бабка Евфросинья вздыхала.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Аван хӗр, — мӑнкӑмӑллӑн ответ пачӗ Ефросинья.

— Хорошая, — гордо ответила Евфросинья.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ефросинья асанне ун ҫумне пырса ларчӗ.

Бабка Евфросинья подсела к ней.

3 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Лампада ҫуне перекетлесе, Ефросинья турӑшсем умӗнчи лампадкӑна куллен каҫ пулнӑ чух тин ҫутать те, кашнинчех тарӑннӑн сывласа илет: «Эсӗ каҫарах ӗнтӗ, турӑҫӑм!»

Экономя лампадное масло, Евфросинья зажигала лампадку пред иконами только в сумерки и каждый раз вздыхала при этом: «Ты уж прости, господи!»

2 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑл пурин ҫине те пӗрререн пӗрре кӑна — ватӑ арӑмӗ Ефросинья Карповнӑран пуҫласа пӗчӗк мӑнукӗ Марийка таранах — анлӑн пӑхса илчӗ.

Он окинул ее широким взглядом — всех, от старухи жены Евфросиньи Карповны до маленькой Марийки, внучки.

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ефросинья, Коткосен.

— Евфросинья, Котковых.

XVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

— Камшӑн Фросечка, камшӑн Ефросинья Федоровна..

— Кому Фросичка, а кому Евфросинья Федоровна.

XIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

— Ырӑ тусамччӗ, эсӗ мана Ефросинья патӗнчен куҫарсамччӗ!

— Сделай милость такую, переведи ты меня от Евфросиньи!

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Манпа комсомолецсем е Петрпа Ефросинья хушшинче пулса иртнӗ пек хире-хирӗҫлӗхсем коммунизм чухне те пулма пултараҫҫӗ вӗт!

«А ведь такое противоречие, как у меня с комсомольцами или как у Петра с Ефросиньей, и при коммунизме возможно!

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ун чухне ӑна колхозниксем ӗҫе кая юлса та пӗр харӑс мар тухни, Полюхӑпа Павка колхозран мӑшкӑлласа кулни, Степанида армантан хуратул вӑрлани, «вӗренпе» пахчасем нумай ҫынсемшӗн колхозран хаклӑ тӑни, фермӑсенче апат ҫитменни тӳстернӗ, халӗ ӑна колхозниксем апат вӑхӑтӗнче ӗҫлени, канма килӗшменни, Ефросинья ӗҫре хӗрсе кайнипе звено йӑранӗ урлӑ таптаса каҫни шиклентернӗ.

Тогда его мучило то, что колхозники с опозданием и недружно выходили на работу, то, что Полюха и Павка издевались над колхозом, что Степанида тащила гречку с мельницы и что веревочка и огороды для многих были дороже колхоза, то, что не было кормов на ферме и семян в закромах, а теперь его тревожит то, что колхозники работают во время обеденного перерыва и не соглашаются отдыхать и что Ефросинья в азарте работы переехала звеньевую межу.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Вася пичче, — кӑшкӑрчӗ ӑна Ефросинья, — капла, тӳррӗн икӗ хут хӑвӑртрах-ҫке!

— Дядя Вася, — крикнула в ответ Евфросинья, — этак же, напрямик, в два раза скорее!

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ефросинья сасартӑк аскӑн та хӑй шутланӑ пек хӑтланма юратакан хӗрарӑм мар пек туйӑнса кайрӗ, вӑл «комбайн агрегачӗн начальникӗ», нумай ӗҫ унӑн пӗлӗвӗпе талантӗнчен килнине ӑнланакан ҫын пулса тӑчӗ.

Евфросинья вдруг перестала быть Евфросиньей — озорной и самовольной бабенкой, а превратилась в «начальника комбайнового агрегата», в человека, от уменья и таланта которого зависело многое.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Мӗн ку? — шухӑшларӗ Ефросинья.

«Что это? — подумала Евфросинья.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ефросинья вӑхӑта та асӑрхамасть ӗнтӗ, нимӗн те курмасть, ҫакӑн пек вирлӗн малалла каяссисӗр пуҫне урӑх нимӗн ҫинчен те шухӑшламасть.

Евфросинья уже не замечала времени, не видела ничего, не думала ни о чем, кроме этого упорного движения.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кӑлтӑка тӳрлетнӗ хыҫҫӑн Ефросинья агрегата виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа ӗҫлеттерме пуҫларӗ.

Когда устранена была последняя задержка, Евфросинья повела агрегат на третьей скорости.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Настя, эпӗ виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа ӗҫлесшӗн, анчах манӑн ниепле те май тухмасть! — кӑшкӑрчӗ Ефросинья.

— Настя, я хочу третью скорость взять, а у меня не получается! — прокричала Евфросинья.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ефросинья комбайна пирвайхи хут ҫеҫ мар ҫӳретнӗ, анчах тырӑ пуссинче халӗ пуҫласа ҫӳретме тытӑннӑ.

Евфросинья не раз водила комбайн, но впервые она вела его нивой.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех