Шырав

Шырав ĕçĕ:

Емелька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах ҫӑварне уҫма ӗлкӗриччен Костя ӑна аякӗнчен чӑмӑрӗпе тӑрӑнтарчӗ, Емелька сиксе пырса утланса ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Богданов коридора тухсанах, ун патне Костьӑпа Емелька васкаса пычӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Самай кайсан, Емелька сӑмах чӗнчӗ.
Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Шапаҫ! — ҫирӗплетрӗ Емелька.
Куҫарса пулӑш

— Илтрӗм, — хуравларӗ Емелька.
Куҫарса пулӑш

Ҫак вӑхӑтра Емелька ун кӗсйинчен револьвер туртса кӑларчӗ.
Куҫарса пулӑш

— Паллаймарӑн-и? — Емелька ҫитсе ыйтрӗ.
Куҫарса пулӑш

— Шапаҫ! — пӗр сӑмахпа килӗшрӗ Емелька.
Куҫарса пулӑш

Шӑп ҫак вӑхӑтра ҫывӑхри трактиртен таврӑнакан Костьӑпа Емелька Матӗрне пурӑнакан пӳлӗм чӳречинчен ют ҫын пӑхса тӑнине асӑрхарӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Костьӑпа Емелька ун подушки ҫине михӗ тиерӗҫ.
Куҫарса пулӑш

XXVIII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Яланхи пекех, Костьӑпа Емелька йывӑр япаласене тиесе тӑраҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Емелька!
Куҫарса пулӑш

Шкул хыҫҫӑн Костьӑпа иксӗмӗре ҫулталӑк хушшинче улшӑнакан пӗрлешӳллӗ вӑйӑсем ҫывхартатчӗҫ: ҫуркунне — кусна вӑййи, ҫулла — пулла ҫӳресси, кӗркунне — кӑмпа татасси, хӗлле — ҫунашка; ҫак туслӑх вара Матвеич тиечукпа Емелька йышши «профессорсем» ертсе пыракан сунар ӗҫӗпе вӗҫленчӗ.
После школы нас с Костей сблизили общие игры, менявшиеся по сезонам: ранней весной — бабки, летом — шарик и рыбная ловля, осенью — грибы, зимой — салазки; а завершилась эта дружба охотой, под строгим руководством таких профессоров, как дьячок Матвеич и Емелька.

I // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Мухтавлӑ сунарҫӑсем — Матвеичпа Емелька тата вӗсенешкел ытти лайӑх мучисем — ҫук пекех, ҫав кивелнӗ йывӑҫ ҫурт та тахҫанах ҫук ӗнтӗ.
Нет давно уже и старого деревянного дома, как нет знаменитых охотников — Матвеича и Емельки и многих других таких хороших стариков.

Матвеич тиечук, сунара пуҫӑнсанах пире вӗрентсе пынӑ паллӑ сунарҫӑ, капла калатчӗ, Тула ҫынни Емелька, тепӗр чаплӑ сунарҫӑ, Матвеичӑн тус-йышӗ, урӑхла ҫаптаратчӗ.
Дьячок Матвеич, страстный охотник, руководивший нами при первых опытах охоты, говорил одно, а туляк Емелька, тоже знаменитый охотник, друг и приятель Матвеича, говорил другое.

Емелька ку! — кӑшкӑраҫҫӗ салтаксем, хӑйсем магнит патне туртӑннӑ евӗр, паттӑр юланутҫӑ патнелле туртӑнаҫҫӗ.
Это Емелька! — кричат царские солдаты и, словно к магниту, лезут к отважному всаднику.

«Халӑх юн тумламӗ» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Емелька!
— Емелька!

Эпӗ ӑна Пугачев пӑлхавӗ ҫинчен каласа пама шут тытрӑм, юри, вӑл Емелька пирки мӗн шухӑшланине пӗлес тесе.
Я попробовал угостить его пугачевским бунтом, желая посмотреть, как он отнесется к Емельке.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Манӑн тарҫӑ — эпӗ Емелька Пугачев патӗнче пулнине те, тӑшман мана хӑшпӗр парнесене панине те пытарман, ҫакӑнпа пӗрлех вӑл эпӗ сутӑнса патшалӑха хирӗҫ кайни тӗлӗшпе нимӗн те илтменнине тупа тусах каласа панӑ.
Дядька не утаил, что барин бывал в гостях у Емельки Пугачева и что-де злодей его таки жаловал; но клялся, что ни о какой измене он и не слыхивал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика