Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дарйӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Наталья, пилӗкне аран тӳрлетсе, катмака ҫатан карта ҫумне тайӑнтарса хучӗ те, Дарйӑна курса, ун патне пычӗ.

Наталья с трудом разогнула спину, прислонила к плетню мотыгу и, завидев Дарью, пошла к ней навстречу.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ах, ҫитӗ сана! — терӗ Дарйӑна Наталья кулӑ витӗр.

Наталья сквозь смех сказала: — Ох, будет тебе!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья ачисен кӗписене сапласа аппаланчӗ, Дарйӑна куллине пытарса итлесе ларчӗ, нимӗн те ӑнланман Дуняшка вара, аллисене тархасланӑ пек кӑкӑрӗ ҫумне хутлатса тытса, йӑлӑнса ыйтрӗ:

Наталья чинила детские рубашонки и слушала Дарью, подавляя улыбку, а сбитая с толку Дуняшка, умоляюще сложив руки, просила:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ӑна хӑй медаль мӗнле илни ҫинчен каласа пачӗ, генерал мӗнле калаҫнине тата хӑй ҫине акӑлчан офицерӗ темле катемпи майлӑрах пӑхса тӑнине шӳтлӗн хуҫкаланса туса кӑтартрӗ, унтан Натальйӑна, унпа темскер каварлашнӑ пек, чеен куҫ хӗсрӗ те кӗҫех анӑ хӑйне те, Дарйӑна, георги медалӗпе наградӑланӑскерне, офицер арӑмӗ пулнине кура офицер чинне парасси тата ватӑ казаксенчен пуҫтарнӑ сотня командирӗ тӑвасси ҫинчен Дуняшкӑна ним суйман пек ӗнентерме тытӑнчӗ.

Рассказала ей, как получала медаль, и шутливо представила, как торжественно говорил генерал и каким чучелом стоял и смотрел на нее англичанин, а потом, лукаво, заговорщицки подмигнув Наталье, с серьезным лицом стала уверять Дуняшку, что скоро ей, Дарье, как вдове офицера, награжденной георгиевской медалью, тоже дадут офицерский чин и назначат ее командовать сотней старых казаков.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ Дарйӑна астукала… — сӗнчӗ вӑл.

— Ты за Дарьей поглядывай, — попросил он.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ адъютант аллинчен георги лентиллӗ медале илчӗ, — пӳрнисене мелсӗррӗн хускаткаласа, Дарья кофтин сулахай кӑкӑрӗ ҫине тирсе хучӗ те, йӑл кулса, Дарйӑна куҫӗнчен пӑхрӗ.

Он взял из рук адъютанта медаль на георгиевской ленточке, неумело действуя пальцами, приколол ее к Дарьиной кофточке на левой стороне груди и с улыбкой посмотрел Дарье в глаза:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, ӗҫ ҫине алӑ сулса, тумне улӑштарчӗ, таса кӗпе, лампаслӑ пустав шӑлаварпа тахҫан Григорий парнеленӗ карттус тӑхӑнчӗ те, карчӑкне Дарйӑна Дуняшка патне шывпа апат-ҫимӗҫ леҫсе партарма хытарса, мӑнаҫлӑн майдана лӑкӑштатрӗ.

Пантелей Прокофьевич, махнув рукой на работу, принарядился, надел чистую рубаху, суконные шаровары с лампасами, фуражку, некогда привезенную Григорием в подарок, и степенно захромал на майдан, наказав старухе, чтобы отправила с Дарьей воду и харчи Дуняшке.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татах тепӗр эрне ярӑнса ҫӳремеллеччӗ! — тарӑхса каларӗ Пантелей Прокофьевич, Дарйӑна сывлӑх та сунмасӑр ун ҫине куҫ айӗпе ҫилӗллӗн пӑхса.

Ты бы ишо неделю ездила! — с сердцем сказал Пантелей Прокофьевич, исподлобья глянув на Дарью и не отвечая на приветствие.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑннипе илсен, Дарйӑна ямалла марччӗ те-ха унта…

По сути, не надо бы посылать Дарью…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, утӑ ҫулма хатӗрленнӗ май, Дарйӑна питӗ хытӑ тарӑхрӗ.

Пантелей Прокофьевич готовился к покосу и крепко досадовал на Дарью.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарйӑна курса, ӑна палласа илнӗ хыҫҫӑн, вӑл пӗр утӑм ярса пусрӗ те сулӑнса кайрӗ.

Увидев и узнав Дарью, шагнул, качнулся.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пӑрӑн, Дашка! — хӑйне хӑй астумасӑр, хаяррӑн кӑшкӑрса тӑкрӗ те вӑл шутламан ҫӗртенех Дарйӑна кӑкӑрӗнчен чышса ячӗ.

— Уйди, Дашка! — не помня себя, дико закричал он и, не рассчитав, толкнул Дарью в грудь.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ ҫу ҫинчен шухӑшламалли вӑхӑт мар, Дарйӑна патӑм.

А теперь уж не до масла, отдала его Дарье.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дуняшка куҫӗ, куҫҫуль капланса килнипе, сывлӑм сыпнӑ курак ҫырли евӗр йӑлтӑртатать; хӑй вӑл, вӑтанма кирлине тавҫӑрмасӑр, чӗр хулӑ пек пиҫӗ кӗлеткипе намӑссӑрла хуҫкаланса, Дарйӑна хӗрлӗармеецсем йӗнер ҫинче мӗнле силленсе пынине кӑтартать.

Пунцовая Дуняшка с мокрыми от слез глазами, блестевшими, как зерна обрызганного росой паслена, показывала Дарье посадку в седлах красноармейцев и в размеренные движения с бессознательным цинизмом вкладывала непристойный намек.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ҫав шутпах Дарйӑна та лартса тухнӑ, ватӑ шуйттан!

«Для этого и Дарью взял, чертяка старый!

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑмне Григорий юбкӑлӑх ҫӑм пусма тӑрӑхӗ парнелерӗ; ачисене пӗр кӗрепенкке пыллӑ пӗремӗк валеҫсе пачӗ; Дарйӑна — куҫлӑ кӗмӗл алка, Дуняшкӑна — кофтӑлӑх, Петрона пирус тата пӗр кӗрепенкке табак пачӗ.

Жену наделил Григорий шерстяным отрезом на юбку; детям роздал фунт медовых пряников; Дарье — серебряные с камешками серьги; Дуняшке — на кофточку; Петру — папирос и фунт табаку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӑртак вӑрҫӑ ҫинчен тата хуторти ҫӗнӗ хыпарсем ҫинчен калаҫкаласа ларнӑ хыҫҫӑн вӑл, Дарйӑна хӑмӑш пек сарӑ симӗс куҫӗсене хӗссе кӑтартса, кайма хатӗрленчӗ.

Посидел, поговорил о войне, о хуторских новостях, пощурил на Дарью зеленые, камышовые глаза и собрался уходить.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав шутпалах вӑл Дарйӑна йӗтем хыртарса тасаттарчӗ, кил хушши хыҫӗнчи кивӗ вутта шаршанлаттарчӗ, унпа пӗрле хӑй те арпалӑха тасатса тирпейлерӗ.

С этой целью он заставил Дарью вычистить гумно, прибрать на заднем базу старые дрова, вместе с ней чистил мякинник.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Старик ҫийӗнчех хапхана хӑй вырӑнне вырнаҫтарса лартрӗ, унтан, ирхи апат ҫирӗ те Дарйӑна лаҫҫа чӗнсе кӗртрӗ.

Ворота старик сейчас же водворил на место, а после завтрака позвал Дарью в летнюю стряпку.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Апат хатӗрлесе пар ҫавна, — терӗ амӑшӗ Дарйӑна, куҫӗсемпе Григорий ҫине тӗллесе кӑтартса.

— Собери ему повечерять, — обратилась Ильинична к Дарье, указывая глазами на Григория.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех