Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вадьӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир — Буньков, Макака тата эпӗ — Вадьӑна ҫӗклесе тухрӑмӑр.

Мы с Буньковым и Макакой несли Вадю на руках.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Генералӗ пит паллӑскерех мар пулин те — чугун ҫул енӗпе ӗҫленӗскер тата отставкӑрискер, — Вадьӑна уншӑн пурте саламларӗҫ, шӳтлерӗҫ, вӑл вара, ҫавсене чӑнласах йышӑннӑ май, хӑйне самай мӑнаҫлӑ тыткаларӗ.

И хоть генерал оказался не ахти какой знаменитый — железнодорожный, и то в отставке, — Вадю все поздравляли, шутили над ним, а Вадя все принимал всерьез и был страшно горд.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир кунта илтнӗ хыпарсем («Дрезден вунсакӑр ҫухрӑмра», «Чаплӑ галерея, пӗлес килет-тӗк, шӑпах унта»), Вадьӑна пушшех хумхатса ячӗҫ:

То, что мы узнаем на месте («Дрезден в восемнадцати километрах», «Знаменитая галерея, знаете, так там»), лишь еще больше растравляло Вадю:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тавай! — кӑшкӑртӑм эпӗ ҫавӑнтах, Вадьӑна ҫаннинчен ярса тытрӑм та алӑка урапа тӗртсе уҫса ятӑм.

— Давай! — я крикнул и схватил Вадю за рукав шинели, толкнув ногой дверь.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ан шавла! — чартӑм эпӗ Вадьӑна.

Только тихо! — я остановил Вадю.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сашӑна та, Вадьӑна та, мана та, ыттисене те.

Ни Саше, ни Ваде, ни мне, ни всем другим.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсенчен пӗри — ҫивӗчскер, хытканскер, пӗчӗкскер — ҫул тӑрӑх тӑршшӗпех е мана, е Вадьӑна ҫанӑран турта-туртах темӗн йӑкӑлтатса пычӗ.

Один из них — тощий, маленький — без конца всю дорогу что-то лопотал, хватая за рукав то Вадю, то меня.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ахаль ҫеҫ илтӗм ӗнтӗ, Вадьӑна кӳрентерес мар тесе: ытла татӑклӑн сӗнет те.

Просто так взял, чтоб не обижать Вадю: уж очень настойчиво он предлагал.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ вара Вадьӑна тата ӑна ҫӑвар карса итлесе ларакансене тӗлӗнтерсе пӑрахмалли калаҫу пуҫласа ярасси пирки асаплансах шухӑшлама тытӑнтӑм.

Я стал мучительно думать, о чем бы мне заговорить, чтоб поразить и Вадю, и всех слушавших его с раскрытыми от удивления ртами.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех