Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анохинӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бюрора хӑш-пӗр коммунистсен ӗҫне пӑхса тухас умӗн Ксени вӗсене хӑй те, сирӗн хӑвӑр йӑнӑша йышӑнма хӑюлӑх ҫитерес пулать, тесе пӗрре ҫеҫ мар ӗнентерме тӑрӑшнӑ, ҫапах та Анохинӑн юлашки сӑмахӗсем ӑна темӗншӗн тарӑхтарса ячӗҫ, вӑл, хӑй ӑшӗнче кулса илсе, ыйтрӗ:

Ксения сама не раз убеждала иных коммунистов, когда персональные их дела разбирались на бюро, что они должны иметь мужество признать вину, и все-таки последние слова Иннокентия возмутили ее, и она, усмехнувшись, спросила:

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Лизӑ тата хытӑрах кӑшкӑрма пуҫларӗ, — Анохинӑн ирӗксӗрех пӑхӑнма тиврӗ.

Но Лиза продолжала звать все громче, и ему пришлось подчиниться.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, халӗ Анохинӑн ӑна тӳрех, пӗр иккӗлентермесӗр каламалла — нимӗн те ан шутлатӑр, халӗ вӑл ҫемьеллӗ ҫын.

Нет, он должен прямо и недвусмысленно заявить ей: пусть ни на что не рассчитывает, он теперь семейный человек.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохинӑн ҫан-ҫурӑмӗ сӑрӑлтатса илчӗ.

По спине Анохина прошел колючий озноб.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑ паллӑ пулнӑ: пӗр вунӑ ҫул каялла Анохинӑн юратнӑ арӑмӗ вилнӗ, ҫак сӑлтавпа, арӑмӗ вилни ҫинчен ӑна нимӗн те аса ан илтертӗр тесе, вӑл тепӗр района куҫнӑ, хӑйӗн чӗлхесӗр йӑмӑкӗпе пурӑннӑ, уншӑн сахал мар тӑрӑшнӑ, ҫапла вара, вӑл ҫӗнӗ ҫемье тӑвас шухӑша пӑрахнӑ пек пулнӑ.

Было известно, что десять лет тому назад Анохин похоронил любимую жену, по этой причине переехал в другой район, чтобы ничто не напоминало ему об утрате, жил вместе с глухонемой сестрой, взяв на себя нелегкую заботу о ней и тем самым как бы заранее отказываясь от мысли заводить новую семью.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӗнтӗ Анохинӑн, хӑйӗн вырӑнӗнчен кайса, чей ӗҫме хатӗрлесси кӑна юлчӗ.

Теперь Анохину ничего не оставалось, как сойти с места и начать хлопотать.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вершинин хӑш-пӗр ҫынсем тепӗр чухне пысӑк пуҫлӑхсем умӗнче йӑпӑлтатма юратнине асӑрханӑ, Анохинӑн ун пек килӗшӳсӗр йӑла пачах та пулман, вӑл хӑйне ирӗккӗн, этем тивӗҫне пӗлсе тыткаланӑ, юри нимӗн тумасӑрах, тӳрех ҫын кӑмӑлне кайнӑ.

Анохин, казалось, был начисто лишен того неприятного заискивания перед большим руководителем, которое иногда Вершинин замечал в других, и тем, что он держался независимо и с достоинством, он сразу располагал к себе, хотя и не делал для этого никаких усилий.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех