Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Андрюша (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ах, Андрюша! — терӗ амӑшӗ.

— Ах, Андрюша! — сказала мать.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эсир, Андрюша, мана чӑнахах вӗрентме шутлатӑр-и вара? — ыйтрӗ амӑшӗ, ирӗксӗрех кулса.

— Неужто вы, Андрюша, в самом деле думаете учить меня? — спросила она, невольно усмехаясь.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Андрей ҫывӑрма кайнӑ чух, хӑй сисиччен, амӑшӗ ун ҫине хӗрес хыврӗ, вӑл пӗр ҫур сехет пек выртсан, унран хуллен кӑна: — Ҫывӑрмастӑр-и, Андрюша? — тесе ыйтрӗ.

Когда Андрей отправился спать, мать незаметно перекрестила его, а когда он лег и прошло с полчаса времени, она тихонько спросила: — Не спите, Андрюша?

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Сире, Андрюша, — пуринчен те ытларах!..

А вам, Андрюша, — особенно!..

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ӗненеҫҫӗ, Андрюша!

Веруют, Андрюша!

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Савнӑ чунӑмҫӑм, Андрюша! — уҫӑлса кайнӑ чӗринчен савӑнӑҫпа тулнӑ сӑмахсем ҫӑлкуҫ шывӗ пек тапма, ялтӑртатса юхса тухма тытӑннӑ пек калаҫма пуҫларӗ амӑшӗ.

— Милый вы мой, Андрюша! — заговорила она так, как будто у нее открылось сердце и из него ручьем брызнули, играя, полные тихой радости слова.

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ сире питӗ юрататӑп, Андрюша! — терӗ амӑшӗ, ассӑн сывланӑ май унӑн хыткан сӑн-питӗнчен тинкерсе пӑхса.

— Очень я люблю вас, Андрюша! — глубоко вздохнув, сказала мать, разглядывая его худое лицо,

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Турӑ сире телей патӑрах, Андрюша!

— Дал бы вам бог счастья, Андрюша!

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Епле калаҫатӑр эсир яланах, Андрюша! — терӗ амӑшӗ.

— Как вы всегда говорите, Андрюша! — воскликнула мать.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унччен амӑшӗ хохола — Андрей Онисимович текенччӗ, анчах паян, хӑй сисмесӗрех: — Сирӗн, Андрюша, аттуна юсаттарас пулать, — капла эсир уруна шӑнтса пӑсма пултаратӑр! — терӗ.

Раньше мать называла хохла Андрей Онисимович, а сегодня, не замечая, сказала ему: — Вам, Андрюша, сапоги-то починить надо бы, — так вы ноги простудите!

VIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Андрюша вӗренме тытӑннӑ, анчах ашшӗ ӑна унта та куҫран вӗҫертмен; вӑл, яланах пансиона ҫӳресе, унӑн хуҫине хӑйӗн канашӗсемпе тата сӑмахӗсемпе йӑлӑхтарса, ҫитернӗ; кӗтмен хӑна надзирательсене те чӑрмав кӳнӗ: вӑл, вӗсем каланӑ тӑрӑх, пӗрмаях ачасене пӑхса ҫитӗнтересси ҫинчен ҫырнӑ темле ӑслӑ кӗнекесем пыра-пыра панӑ.

Андрюша стал учиться, но из-под родительского присмотра не вышел: отец навещал его беспрестанно, надоедая содержателю своими наставлениями и беседами; надзиратели также тяготились незваным гостем: он то и дело приносил им какие-то, по их словам, премудреные книги о воспитании.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эх, лекесчӗ ман алла ҫав шӑла хӗреспе хӑйракан ксендз, эпӗ ӑна, ылханлӑскере, тӳрех кӑнтса пӑрахӑттӑм, — терӗ ҫилӗллӗн Андрюша Фомичев, Белая Церковь хулинчи атӑ ҫӗлекен патӗнче ӗҫленӗскер.

Андрюша Фомичев, сапожный подмастерье из Белой Церкви, с негодованием крикнул: — Попался бы мне ксендз, что ему крестом в зубы залезал, я б его, проклятого, сразу прикончил!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Андрюша чӳречеренех пӳрте сиксе кӗчӗ, ман ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

Андрюшка влез на подоконник, соскочил в комнату и уставился на меня.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Андрюша хӑйӗн аппарачӗпе ҫӳрет, йӗм пӗҫҫине тавӑрса янӑ, шыва кӗре-кӗре магнийӗпе ҫиҫтерсе «Архимедпа» Вовкӑна ӳкере-ӳкере илет.

Андрей с фотоаппаратом, засучив штаны, бродил по воде и, фыркая магнием, снимал «Архимеда» и Вовку на скамье «Марата».

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Андрюша «Марат» «бронебашни» айне кӗрсе фотоаппарат, штатив тата магни ямалли чашӑк илчӗ.

Андрюшка слазил в бронебашню «Марата» и достал оттуда штатив, фотоаппарат и чашечку для магния.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Андрюша ҫамкине шӑлса илчӗ.

Андрюшка потер лоб:

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Андрюша Галина патне пырса тӑчӗ.

К Галине подошел Андрюшка.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— «Андрюша!

— «Андрюшка!

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— Вӑл епле майпа та пулин чапа тухнӑ ҫын кӑна мар… — тесе ҫеҫ калама пуҫланӑччӗ Андрюша, — Вовка ҫав вӑхӑтра тухса та шурӗ.

— Не какой-нибудь знаменитый… — начал было Андрюшка, но Вовка скрылся.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— Самолет-и? — тесе ыйтрӗ Андрюша, клещине ӑна парса.

— Самолет? — спросил Андрюшка, передавая Вовке плоскогубцы.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех