Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Вӑл юнашар пӳлӗме кӗчӗ; кӗнӗ-кӗменех, мӗн те пулин курса юлма ӗлкӗричченех, йӳҫенкӗ кӑмсӑк шӑрша пула унӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ; ҫав шӑршӑ кунта пысӑк пӳлӗмринчен чылай вӑйлӑрах сисӗнет, ахӑртнех, пӗтӗм пӳрчӗпех вӑл ҫакӑнтан сарӑлать пулас.

Куҫарса пулӑш

III // .

Ярски хуторӗн лавӗсем колхоз правленийӗ тӗлне ҫитме ӗлкӗричченех ярски ҫыннисем вӑрлӑхлӑх тырра тиесе илсе кайма килни ҫинчен ҫур хутор пӗлчӗ.

Не успели ярские подводы доехать до правления колхоза, как уже половине хутора стало известно о том, что ярские приехали забирать семенной хлеб.

33-мӗш сыпӑк // .

— Куратӑн-и, юлташ, манӑн хӗрӗме килӗшрӗн иккен эсӗ: ашшӗне ӗмӗрте те таса алшӑлли хурса паман вӑл, сана вара — сӗтел хушшине вырнаҫса ларма ӗлкӗричченех хурса пачӗ.

— Вот видишь, товарищ, полюбился ты моей дочке: отцу сроду чистого рушника не подавала, а тебе — не успел ишо за столом угнездиться.

25-мӗш сыпӑк // .

Ут утланса сиккипе вӗҫтерсе кайнӑ тарҫӑ, хӑнасем сӗтел хушшинчен тухса ӗлкӗричченех, каялла тавӑрӑнать те, хӑйӗн улпутне Андрей Гаврилович вӑл мӗн хушнине итлеменни ҫинчен, каялла тавӑрӑнма кӑмӑл туманни ҫинчен каласа парать.

Слуга, поскакавший за ним, воротился, как еще сидели за столом, и доложил своему господину, что, дескать, Андрей Гаврилович не послушался и не хотел воротиться.

I сыпӑк // .

Петр пӳрте кӗрсен, вӑл сӑмах хушма ӗлкӗричченех Иисус каланӑ ӑна: Симон, сана епле пек туйӑнать? ҫӗр ҫинчи патшасем хырҫӑ е куланай камран илеҫҫӗ? хӑйсен ывӑлӗсенчен-и е ют ҫынсенчен-и? тенӗ.

И когда вошел он в дом, то Иисус, предупредив его, сказал: как тебе кажется, Симон? цари земные с кого берут пошлины или подати? с сынов ли своих, или с посторонних?

Мф 17 // .