Шырав
Шырав ĕçĕ:
ҫарранскер (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Генка хӑйӗн лашине утланать те, ҫарранскер, ура кӗлипе ӑна хырӑмӗнчен хӗстерсе, ҫемҫе ҫилхи ҫумнелле пӑчӑрӑнса, аслӑ ҫул ҫинелле ҫӗмрен пек вӗҫтерет.
24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Тепӗр минутран вӑл, ҫарранскер, сак ҫинче урисене хӑй айне хуҫлатса ларса, каласа кӑтартма пуҫларӗ:Через минуту он сидел на нарах, поджав под себя босые ноги, и рассказывал:
7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Картишне, ҫарранскер, пӗр пӗчӗк ача чупса кӗрет:
1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ҫӗтӗк-ҫатӑк тумланнӑ кӗтӳҫ, ҫарранскер, ӑшӑ ҫӗлӗк тӑхӑннӑскер тата пилӗкӗ ҫумне вараланчӑк мишук ҫакса янӑскер, — пач тахҫанхи авалхи этем тейӗн ӑна — йыттисене лӑплантарчӗ те, ҫӗлӗкне хывса, ҫекӗллӗ вӑрӑм патакне йӑтса, кӳме патне пычӗ.
I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.
Страницăсем:
- 1