Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

— «Ҫапла, Верочка, ку лайӑх вӑл; ҫапах та ывӑлшӑн хуйхӑрмалла мар» (эппин, унӑн ывӑлӗ те пур) — «Тепӗр тесен тата, Катя, эсӗ мана тем шухӑша ятӑн, хам та пӗлместӗп. Эпир лӑпкӑ та шӑппӑн пурӑнӑпӑр».

— «Да, Верочка, это хорошо; все-таки спокойнее за сына» (следовательно, у нее есть сын) — «Впрочем, Катя, ты меня заставила не знаю о чем думать. Мы проживем тихо и спокойно».

XXII // .

Эпӗ пит-куҫӑма тутӑрпа хуплӑп… манӑн сире ывӑлшӑн тав тӑвас килет…

Я рожу-то платком прикрою… хочется мне за сына поблагодарить вас…

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Ман ывӑлшӑн пулсан та ҫаплах вӑл.

И моему сыну тяжко же.

II сыпӑк // .

— Вӑт халӗ тин чӑн-чӑн атте пулатӑн ывӑлшӑн.

Куҫарса пулӑш

Хурлӑхлӑ юрӑ // Николай Сунай. «Тӑван Атӑл», 2016, 9№

Ҫав ачаш ывӑлшӑн хулана кунӗн-ҫӗрӗн тулли сумкӑсемпе йӑрккатӑп вӗт.

Из-за этого обласканного сына ежедневно с полными сумками езжу в город.

Ӗҫсе-ҫиме банкран кивҫен илеҫҫӗ // ЧАН Тарукӗ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.05.26, 20 (6113) №

10. Давид килӗпе Иерусалим ҫыннисем ҫине тивлет ярӑп, кӑмӑлӗсене ҫемҫетӗп, вӗсем вара хӑйсем сӑнӑпа Чикнийӗ ҫине пӑхӗҫ, Уншӑн пӗртен-пӗр ывӑлшӑн ӗсӗкленӗ пек ӗсӗклесе йӗрӗҫ, малтан ҫуралнишӗн хуйхӑрнӑ пек хуйхӑрӗҫ.

10. А на дом Давида и на жителей Иерусалима изолью дух благодати и умиления, и они воззрят на Него, Которого пронзили, и будут рыдать о Нем, как рыдают об единородном сыне, и скорбеть, как скорбят о первенце.

Зах 12 // .

10. Уявӑрсенче хуйхӑрмалла тӑвӑп, пур юррӑра та хӳхлеве ҫавӑрӑп, пурин ҫине те хуйхӑ тумтирӗ уртса ярӑп, пурин пуҫне те шакла тӑвӑп, ҫӗршывра вара пӗртен-пӗр ывӑлшӑн хурланса йӗнӗ пек хӳхлев илтӗнсе тӑрӗ, ҫӗршыв пӗтни хурлӑхлӑ кун пек пулӗ.

10. И обращу праздники ваши в сетование и все песни ваши в плач, и возложу на все чресла вретище и плешь на всякую голову; и произведу в стране плач, как о единственном сыне, и конец ее будет - как горький день.

Ам 8 // .