Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗнӳллӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Полина ҫеҫ куҫ уҫса пӑхмасӑр е куҫне ютшӑнарах, хӑюсӑррӑн аялалла тартакан арҫын ачана ҫемҫе куллине те тӗлӗнӳллӗ, ӑшӑ куҫне парнелекелесе илет.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫавӑнтах вӑл тахӑшӗн ырлавлӑ, тӗлӗнӳллӗ пӑшӑлтатӑвне илтнӗ:

Он услышал чей-то одобрительный и удивленный шёпот:

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Старик, чӗнми пулса, ывӑлӗн ҫырӑвне хӑй ӑшӗнче вуласа тухнӑ, унтан, ӑна сӗтел ҫине хунӑ та, куҫхаршисене ҫӳлелле ҫӗклесе, тӗлӗнӳллӗ сӑнпа пӳлӗм тӑрӑх утса ҫаврӑннӑ.

Старик замолчал, прочитал про себя послание сына, положил его на стол и, высоко подняв брови, с удивленным лицом, молча прошелся по комнате.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Дамӑсен куҫӗсем тӗлӗнӳллӗ хавхаланупа ялкӑшрӗҫ».

«Глаза дам сверкали восторгом».

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑй калавне вӑл кашни хутӗнчех ҫӗнӗрен ҫӗнӗ хушусем кӗрте-кӗрте лартатчӗ те, юлашкинчен вара унӑн темле акӑш-макӑш тӗлӗнӳллӗ, шанса пӗтерме ҫук айванла та чӑн-чӑннипех кулӑшла юмах пулса каятчӗ, ку ӗнтӗ, паллах, Ромашовпа ун патне килсе ҫӳрекен подпоручиксене ниепле те килӗшмесӗр тӑма пултарайман.

А так как с каждым новым разом он вносил в свой рассказ все новые и новые подробности, то в конце концов у него получилась какая-то фантастическая, невероятно нелепая и вправду смешная сказка, весьма занимавшая Ромашова и приходивших к нему подпоручиков.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пӗр кӗвӗллӗн чӑрӑлтатса тӑракан тавралӑхра, лӑпкӑ сывлӑша хускатса, тӑтӑшрах та тӑтӑшрах такамӑн «А-а!» тесе кӑшкӑрнӑ хайхи тӗлӗнӳллӗ сасси е тата аташса ҫӳрекен пӗр-пӗр кайӑк ҫухӑрни илтӗне-илтӗне каять.

Чаще и чаще среди монотонной трескотни, тревожа неподвижный воздух, раздается чье-то удивленное «а-а!» и слышится крик неуснувшей или бредящей птицы.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех