Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ир еннелле те, ыттисем хӑсса-сурса пӗтсе, сӗтелсем хушшинче е урайӗнче шинельсемпе е ашӑксемпе кӗптенсе ҫывӑрнӑ вӑхӑтра, вӑл урӑ сӑнлӑ курӑнчӗ, пичӗ ҫеҫ ытларах тӗксӗмленчӗ, куҫӗсем сиввӗнреххӗн пӑхрӗҫ тата, кӑтрарах сӳҫ тӗпекне усӑнтарса, пуҫне аллисемпе хытӑрах хӗскӗчлесе пӑчӑртарӗ.

Даже под утро, когда остальные, выблевавшись, спали за столами и на полу, укрываясь шинелями и попонами, — он сохранял видимость трезвого, только сильнее бледнел и суровел глазами да часто сжимал голову руками, свесив курчеватый чуб.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.