Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗрчийӗсем чӑр-чар туни Юн тумламӗн туйӑнать, Атӑл ҫине сӗнӗ ӳкни Вут-кӑвар пек курӑнать.

Куҫарса пулӑш

V. Майра Патша // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Мӑйӑх та, сухал пекки те тин ҫеҫ палӑра пуҫланӑ-ха унӑн, сухал пӗрчийӗсем те тӑм тивнӗ пек сарӑхса, темӗнле пӗтӗрӗне-пӗтерӗне ларнӑ.

Усы и борода только-только начинают пробиваться;

Трактирти хӗр // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

А эпӗ ӑна хуллен, пӗрмаях чунӗнчен, унӑн аяк пӗрчийӗсем хушшинчен хам сӑмахӑмсемпе, аптӑрисемпе чикнӗ пекех чикетӗп!..

А я его тихонько, да всё в душу, да между ребер ей словами-то своими, как шильями!..

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хула виле хӗресӗ евӗрлӗ майлашӑнса ларнӑ: хӗрес тӗпӗнче — хӗрарӑм мӑнастирӗ тата масар, тӑррине — Заречьене — Путаница юханшыв касса татнӑ, сулахай ҫунаттинче — кивелсе тӗссӗрленнӗ тӗрме, сылтӑм ҫунаттинче тата — Буйнов хуҫасен хӑлтӑр-халтӑр кивӗ усадьби, катӑлса-хӑйпӑнса пӗтнӗ пысӑк ҫӗтӗк-ҫатӑк ҫурт: ҫурт ҫивиттин стропилӗсем кашкӑрсем пӑвса таткаланӑ лашан аяк пӗрчийӗсем пек ҫаралса юлнӑ, кантӑкӗсене хӑмасемпе ҫапса лартнӑ, вӗсен хушӑкӗсем витӗр пуш-пушӑ тӗттӗм тулалла сӑрхӑнать.

Город имеет форму намогильного креста: в комле — женский монастырь и кладбище, вершину — Заречье — отрезала Путаница, на левом крыле — серая от старости тюрьма, а на правом — ветхая усадьба господ Бубновых, большой облупленный и оборванный дом: стропила на крыше его обнажены, точно рёбра коня, задранного волками, окна забиты досками, и сквозь щели их смотрит изнутри дома тьма и пустота.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ӗҫнӗ чух унӑн ватӑ ҫынӑнни пек типшӗм аллисем тӑр-тӑр туса тӑчӗҫ, пуҫӗнчи кӑвакарма пуҫланӑ ҫӳҫ пӗрчийӗсем те чӗтрерӗҫ.

Сухие, тонкие руки его вздрагивали, когда он пил, и даже седеющие волосы на голове дрожали.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн сухалӗпе ҫӳҫ пӗрчийӗсем кӑвакрах-хура тӗслӗн курӑнаҫҫӗ.

Волосы бороды и головы Михеева казались изсиня-черными.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хӗҫ пек ырхан вӗсем, аяк пӗрчийӗсем хушшире витӗр ҫил вӗрет, черченкӗ шӑммисем ҫурхах пек ҫӳхе те патрак, ӳт-тирӗ турткаланса пӗтнӗ, кирӗклӗ ӳчӗсене кӗсен ҫине кӗсен пирченӗ.

Дохлые, все ребра светятся насквозь, косточки тонкие, хрупкие, кожа исцарапана, изодрана — шелудивы, как бездомные псы.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйсем начарланса кайнӑ: аяк пӗрчийӗсем инҫетренех палӑраҫҫӗ, чарисем пӗр-пӗрин ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑпа пӗрех, куҫӗсем, ҫынӑнни пекех, ывӑннипе пысӑкланса кайнӑ.

С торчащими ребрами, ввалившимися животами и по-человечески усталыми большими глазами.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл пӳрт умӗнче тӑрать, шакларах пуҫне темӗнле ҫупа сӗрнӗ, ҫавӑнпа унӑн тӑнлавӗ ҫумне ҫыпӑҫнӑ сайра ҫӳҫ пӗрчийӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ.

Стоял он у подъезда; его лысая голова была смазана каким-то жиром, отчего редкие волоски прилипли к темени и блестели.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.