Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хула таврашӗнчи сарӑ тусем ҫинелле пӗр вӗҫӗмсӗр шурӑ та шупкарах кӗрен тӗтӗм пӗлӗчӗсем улӑхаҫҫӗ, кӑн-кӑвак тӳпере те ҫав пӗлӗтсемех, вӗсене тӗксӗм тинӗселле йӑлкӑшса анакан хӗвелӗн шупкарах хӗрлӗ пайӑркисем ҫутатаҫҫӗ.

И белые, лиловатые облака дыма, беспрестанно поднимавшиеся по желтым горам, окружающим город, и стоявшие в синем небе, при розоватых лучах солнца, уже с блеском отражавшегося и спускавшегося к горизонту темного моря.

9 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫав пӗлӗтсемех мар ӗнтӗ, урӑххисем пулсан та, пурпӗр пӗлӗтсем-ҫке!

Пусть не те облака, другие, но ведь облака же!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах пур ҫӗрте те пирӗн таврари пӗлӗтсем пек пӗлӗтсемех.

Но везде облака такие же как и облака в наших краях.

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970