Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

— Эп сире ӗҫ мӗнле пулнине пӗтӗмпех каласа паратӑп, — тесе тавӑрчӗ Грушницкий, — анчах, тархасшӑн, ан сутӑр мана; акӑ вӑл мӗнле пулнӑ: ӗнер пӗр ҫын, — унӑн ятне каламастӑп эпӗ сире, — ман пата пырать те вунӑ сехетре каҫпа Лиговскаясен пӳрчӗ патне такам вӑрттӑн шӑвӑнса пыни ҫинчен каласа парать.

Куҫарса пулӑш

Июнӗн 16-мӗшӗ // .

Манӑн мӗн ҫуралнӑранпах ҫынна хирӗҫ пырас йӑлам пур, пӗтӗм кун-ҫулӑмра манӑн чӗре е ӑс-тӑн хушнипе вырӑнсӑр хирӗҫ пыни палӑрать.

У меня врожденная страсть противоречить; целая моя жизнь была только цепь грустных и неудачных противоречий сердцу или рассудку.

Майӑн 11-мӗшӗ // .

Документсем уҫҫӑн кӑтартса пани умӗнче каялла чакма тытӑннӑскер, Совет Союзӗн айӑплаканӗ панӑ ыйтусемпе стена ҫумне хӗсӗнсе ларнӑскер, «Германин иккӗмӗш наци» ирӗксӗрех, шӑл витӗр, манӑн Тӑван ҫӗршывӑн вӗҫӗмсӗр анлӑ хирӗсенчи ҫапӑҫусенче, Хӗрлӗ Ҫар хыттӑн пыра-пыра ҫапнипе фашизмӑн унччен никама парӑнман темӗн пысӑкӑш ҫарӗ мӗнле арканса пыни ҫинчен каласа кӑтартрӗ.

Перед открытыми документами, начавший отступать назад, прижатый к стене вопросами обвинителя от Советского Союза, без принуждения «второй нации Германии», он рассказывал сквозь зубы, о битве на бесконечных полях моей Родиной, о победе Красной Армии над никем непобедимым ранее фашизмом, о том как шла большая война.

Юлашкинчен калани // .

Ҫулӑн икӗ айккипе якалнӑ хура чулсем мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ, юр айӗнчен унта-кунта йывӑҫ тӗмӗсем курӑнкалаҫҫӗ, пӗр ҫулҫӑ та вырӑнӗнчен хускалмасть, ҫакӑн пек вырӑнта, вилнӗ пек тӗлӗрсе ҫывӑран ҫут ҫанталӑкра, вырӑс шӑнкӑравне, ӗшеннӗ почтӑ тройки пыни питех те савӑнтарать.

По обеим сторонам дороги торчали голые, черные камни; кой-где из-под снега выглядывали кустарники, но ни один сухой листок не шевелился, и весело было слышать среди этого мертвого сна природы фырканье усталой почтовой тройки и неровное побрякиванье русского колокольчика.

Бэла // .

Арапуҫӑн сарлака урамӗсем тӑрӑх пынӑ чух илемлӗ те капмар ҫуртсем куҫа илӗртеҫҫӗ — хуҫисем хуҫалӑхӗсене ҫирӗп алӑпа тытса пыни, ку ялта ӗҫчен халӑх пурӑнни тӳрех паллӑ.

Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Алексей ҫав вӑхӑтра, икӗ аллине пуҫ айне хутлатса хурса, ҫурӑм ҫинче выртрӗ, выртнӑ май Анюта ҫав тери лайӑх хӗр пулни ҫинчен, вӑл, мӑнтарӑн, калама ҫук ывӑнни ҫинчен, апла пулин те эвакогоспитальти хӑйӗн йывӑр ӗҫне чӗререн юратса туса пыни ҫинчен шухӑшларӗ.

Алексей же, лежа на спине, на заломленных за голову руках, думал о том, какая она славная, Анюта, и как, бедная, устает, и как вместе с этим увлекается своей тяжелой работой в эвакогоспитале!

6 сыпӑк // .

Алексей унпа кашни каҫах телефонпа нумайччен калаҫса, хӑйӗн ӗҫӗсем савӑнмалла мар пулса пыни ҫинчен пӗлтернӗ.

С ней Алексей ежевечерне он подолгу болтал по телефону, докладывая ей о невеселом ходе своих дел.

6 сыпӑк // .

Тӗтре сирӗлчӗ, ҫырантан кимӗ патнелле уйӑх ҫути тӑсӑлса пыни курӑнса тӑчӗ, шыв ҫинче кувшинкӑсемпе лилисен мӗлкисем палӑрчӗҫ.

Туман таял, и уже видно было, как от самого берега тянулся к лодке зябкий, голубовато блестевший лунный столб и как маячили пятнышки кувшинок и лилий.

5 сыпӑк // .

Анчах та вӑл ҫав хула ҫинчен ӑна калама ҫук юратса, уншӑн пӑшӑрханса, пӑлханса, ҫав вӑхӑтрах шанса ҫырнӑ тӑрӑххӑн, сӑмах Сталинград ҫинчен пыни паллӑ пулчӗ.

Но и без этого, по тому, с какой заботой и любовью, с какой тревогой и надеждой писала она об этом городе, было ясно, что речь идет о нем.

4 сыпӑк // .

Алексей комиссар Воробьева, унӑн пысӑк, шыҫса кайнӑ, шурӑ простыня ҫинче сарӑхнӑ тӗслӗн курӑнакан кӗлеткине, ун умӗнче тӳсмелле мар хуйхӑра тӑракан хӗрарӑма, комиссар красноармеецсем пушӑ хир тӑрӑх мӗнле пыни ҫинчен каласа кӑтартнине аса илчӗ.

Алексей вспомнил комиссара Воробьева, его большое, распухшее тело, желтевшее на белых простынях, и женщину, застывшую над ним в вековечной позе женского горя, и этот неожиданный рассказ про то, как красноармейцы шли в пустыне.

3 сыпӑк // .

Ялта пурӑнакан хӗршӗн шӑнкӑрав сасси пурӑнӑҫри пысӑк япалах пулса тӑрать, ҫывӑхри хулана кайни пурӑнӑҫри пӗр самант вырӑнне пулать, пӗр-пӗр хӑна пыни вара нумайччен асран каймасть, тепӗр чухне вӑл ӗмӗрлӗхех асра юлать.

Для барышни звон колокольчика есть уже приключение, поездка в ближний город полагается эпохою в жизни, и посещение гостя оставляет долгое, иногда и вечное воспоминание.

Хресчен хӗрӗ — пике // .

Пирӗн пичет (хаҫат) ура ҫине мӗнле тӑрса пыни ҫинчен юлташсем чердаксем ҫинче тата подвалсенче упраса хӑварнӑ, вӑрттӑн материалсем каласа пама пултараҫҫӗ пулӗ, ҫавӑнпа та манӑн ун ҫинчен калама та кирлӗ мар.

О том, как действовала наша печать, могут, наверное, рассказать материалы, сохраненные товарищами в тайных архивах, на чердаках и в подвалах, и мне нет надобности об этом говорить.

VIII сыпӑк // .

Вӑл камӑн мӗн ыратнине, ӑҫта пулӑшу кирлине, ӑҫта ирӗкре ӗҫсем мӗнле пыни ҫинчен тӗп-тӗрӗс сведенисем кирлине, ӑҫта ним тума аптраса ҫитме пуҫланӑ ҫын ҫине чӑн-чӑн тӑван ашшӗ пек пӑхни вӑй парассине, ӑҫта ытлашши татӑк ҫӑкӑр е пӗр ҫӑпала шӳрпе пани ҫынна тӗрме апатне хӑнӑхма (ку питӗ йывӑр) пулӑшассине — ҫаксене пурне те вӑл шалти туйӑмпа, хӑйӗн пухӑннӑ опычӗпе сиссе пӗлет, пӗлет те — ӗҫе тытӑнать.

Он знает, у кого что болит, где требуется поддержка, где необходимы точные сведения о положении на воле, где его подлинно отеческий взгляд придаст силы человеку, в котором растет отчаяние, где лишний ломоть хлеба или ложка супа помогут перенести тягчайший переход к «тюремному голоду», он все это знает благодаря своей чуткости и громадному опыту, знает и действует.

Скорепа пичче // .

Эпӗ Елинексем патӗнче пулни гестаповецсемшӗн, вӗсем пирӗн пата пыни пирӗншӗн кӗтмен ҫӗртен пулнинчен те ытларах кӗтмен япала пулнӑ.

Мое присутствие у Елинеков было для гестаповцев не меньшей неожиданностью, чем для нас их налет.

IV сыпӑк // .

Тимӗрленӗ йывӑр атӑсемпе кӗрслеттерсе пыни коридорта таҫта ҫитиех илтӗнет…

Стук тяжелых кованых сапог гулко отдается в коридоре…

II сыпӑк // .

Вилсе пыни

Агония…

II сыпӑк // .

Гвоздев, хӑй енчен, Алексей патне Анюта хӑйне мӗнле кӗтсе илни, вӑл унӑн пӑсӑлса пӗтнӗ пичӗ ҫине мӗнле пӑхни, вӗсен иккӗшӗн ӗҫӗсем малалла мӗнле пулса пыни ҫинчен ҫырса яма пулчӗ.

Гвоздев же, со своей стороны, обещал написать приятелю, как его Анюта встретит, как отнесется к его изуродованному лицу и как пойдут у них дела.

14 сыпӑк // .

Чирсенчен эмеллени тата вӑхӑт иртсе пыни хӑйсен ӗҫне тусах пычӗҫ.

Лечение и время делали свое дело.

12 сыпӑк // .

Палатӑна кӗнӗ-кӗмен тенӗ пекех, вӑл кунта выртакансенчен госпитальте «ҫиес енчен» ӗҫсем мӗнле пыни ҫинчен, пурнӑҫ режимӗ-йӗрки мӗн тери ҫирӗппи ҫинчен, эмелсемпе мӗн тери «чыхни» ҫинчен ыйтса пӗлнӗ.

Чуть ли не с порога палаты он осведомился у больных, как тут в госпитале «насчет пожрать», строг ли режим, есть ли хорошенькие сестры.

11 сыпӑк // .

«Ӗҫе тек тӑсса пыни ҫитет ӗнтӗ, — тесе шут турӗ Алексей. — Ҫитет. Паян каҫпалах унпа калаҫса татӑлмалла. Ним тытӑнса тӑмасӑрах калама пуҫламалла та, унӑн епле пулсан та Алексей арӑмӗ пулмалли ҫинчен ӑна ӗнентермеллех».

Алексей решил: довольно тянуть. Все. Сегодня вечером он с ней объяснится. Он убедит ее, он докажет ей, что она обязательно должна стать его женой.

10 сыпӑк // .