Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Чаплӑ критик Белинский, Гоголь пултарулӑхӗн тӗп пахалӑхӗ ҫинчен каласа, писатель пурнӑҫа тӗрӗс сӑнланине, унӑн произведенийӗсенче реализм вӑйлӑ пулнине палӑртнӑ.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Гоголь самодержавипе крепостла йӗрке пурпӗрех пӗтессине ӑнланман, вӑл ун чухне тин ҫуралакан революциллӗ демократипе ҫыхӑнман, анчах та хӑйӗн произведенийӗсенче патша саманин, помещиксемпе демократи стройӗн ирсӗрлӗхне, ҫӗрӗклӗхне, ултавлӑхне калама ҫук лайӑх кӑтартса панӑ.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Хӑйӗн малтанхи произведенийӗсенче Гоголь пурнӑҫра тӗл пулакан кулӑшла та вырнаҫусӑр япаласене кӑмӑллӑн кӑна сӑнланӑ.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Хӑйӗн питех те паха критикӑлла произведенийӗсенче («Об эстетическом отношении искусства к действительности» (1855 ҫ.), «Очерки гоголевского периода русской литературы» (1855 — 1856 ҫҫ), т. ыт.) Чернышевский материализмла эстетика принципӗсене аталантарнӑ, искусство пурнӑҫпа тачӑ ҫыхӑнса тӑнине сӑлтавласа панӑ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Вӑл вырӑссен революцилле социал-демократийӗ пуҫланас умӗнхи саманара ӗҫлесе пурӑннӑ; патша йӗркине хирӗҫ, помещик-феодалсене хирӗҫ, халӑх телейӗшӗн кӗрешнӗ; унӑн произведенийӗсенче класс кӗрешӗвӗн шухӑшӗ сисӗнсе тӑнӑ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Анчах эпӗ, кунсӑр пуҫне, тата акӑ мӗн асӑрхатӑп: витӗр куракан вулавҫӑран хӗрарӑм пилӗк минут хушшинчех Боккаччионӑн пӗтӗм произведенийӗсенче тупайман чухлӗ питӗ тирпейлӗ каланӑ ирсӗр сӑмахсем илтме пултарать, анчах Боккаччионӑнни пек ҫутӑ, уҫӑ, таса шухӑшсем унран, паллах, пӗрре те илтеймӗ); унӑн таланчӗ ҫав тери пысӑк тесе, эсӗ, савниҫӗм, тӗрӗс каларӑн.

Но я, кроме того, замечаю еще вот что: женщина в пять минут услышит от проницательного читателя больше сальностей, очень благоприличных, чем найдет во всем Боккаччио, и, уж конечно, не услышит от него ни одной светлой, свежей, чистой мысли, которых у Боккаччио так много); ты правду говорил, мой милый, что у него громадный талант.

XV // .

Санӑн аслӑ художникусем хӑйсен произведенийӗсенче ҫынсене ҫавӑншӑн ҫырса кӑтартаҫҫӗ-и, тен, эпӗ ҫапах та илемлӗхӗн условийӗсене лайӑхрах ӑнланатӑп.

По этаким надобностям, может быть, выводят и уводят людей в своих произведениях твои великие художники, а я хоть и плохой писатель, а все-таки несколько получше понимаю условия художественности.

XXXI // .

Ун творчествӑлла ӗҫӗн меслечӗсем халь ҫӗнелнӗ Китайри Го Мо-жо, Мао Дунь, Чжао Шу-ли, Лю Бай-юй тата ытти писательсен произведенийӗсенче те пурӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

Ун произведенийӗсенче автор тӑван халӑха, тӑван ҫӗршыва юратни уҫҫӑнах палӑрать.

В его произведениях ясно чувствуется, что автор любит родной народ, родную землю.

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

Вӑл пит тӗреклӗ, лутака ҫын, вӑтам ҫулхискер, кӗлеткипе сӑн-пичӗ ун Жюль Верн произведенийӗсенче час-часах тӗл пулакан матроссенни пек, пуртӑпа чутласа тунӑ, тейӗн, йывӑррӑн яра-яра пусакан хулӑм тирлӗ матроссем пек вӑл.

Он здоровенный, коренастый мужчина средних лет, фигурой и лицом похожий на тех топорных, толстокожих и тяжело ступающих матросов.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Ӑҫта вӑл, ҫав илемлӗх, — чипер хӗрсенче-и, е художество произведенийӗсенче, ҫарти е граждан ӗҫӗнчи паттӑрлӑхра, е чечен сӑмахра, юрӑра-сӑвӑра, — пур ҫӗрте те эп унӑн тарҫи, унӑн чури, унӑн поэчӗ!

— Во всех отраслях — в юной деве или произведениях художеств, в подвигах ли, военном и гражданском, в словесности ли, — всюду слуга ее, везде раб ее, поэт ее!

6 сыпӑк // .

Дворянсен пурӑнӑҫӗпе улпутсен типӗсем Пушкин произведенийӗсенче питӗ чӗррӗн, реализмла сӑнланнӑ.

Куҫарса пулӑш

А. С. Пушкин тата вӑл ҫырнӑ «Белкин повеҫӗсем» // .

Пушкин — дворян класӗн ывӑлӗ, анчах хӑй вӑхӑтӗнчи малта тӑракан ҫын пулнӑ: вӑл дворянсен крепоҫла йӗркин тӗттӗм вӑйӗсене витӗр курнӑ, вӗсене хӑйӗн произведенийӗсенче сӑнласа кӑтартса, ҫав тӗттӗм вӑйсемпе кӗрешнӗ.

Куҫарса пулӑш

А. С. Пушкин тата вӑл ҫырнӑ «Белкин повеҫӗсем» // .